Originele gasontsteking Uiteindelijk ontwerp met schema hieronder

1. Klep waakvlam open
2. Ontsteken gedurende 5 seconden
3. Meten gedurende 15 seconden (de hoogspanning heeft 5 seconden nodig om weg te vloeien bij ontstoken gas)
4. Van zodra gemeten wordt dat de waakvlam brandt, hoofdbrander inschakelen
5. Indien de waakvlam niet brandt na 15 seconden, procedure maximaal 4 maal herhalen.

De originele ontsteekspoel blijkt op netspanning te werken (240V gelijkgericht). De onderdelen die gerecycleerd zijn zijn in het rood aangeduid. Het ontwerp is een eenvoudige relaxatieoscillator. De hoofdcondensator van 0.33μF (eveneens gebruikt in het origineel ontwerp) wordt opgeladen tot de nominale spanning. Een ontsteekcondensator van 1μF wordt eveneens opgeladen via een zeer hoge weerstand. De tijdconstante zorgt ervoor dat de hoofdcondensator opgeladen is tot ongeveer 250V als de ontsteekcondensator een spanning van 30V bereikt. Bij deze spanning slaat de diac door en stuurt de thyristor in geleiding. De hoofdcondensator wordt snel over de hoogspanningsspoel ontladen en dit zorgt voor de zeer hoge ontsteekspanning. De houdstroom is te laag om de thyristor in geleiding te houden en het cyclus kan herbeginnen.

De hoogspanningsgenerator is direct met de netspanning verbonden. Als de ontsteekspoel geen gescheiden secundaire wikkeling heeft, dan moet je een scheidingstransfo gebruiken. De massa van de secundaire sluit je aan op het chassis van de brander. Ik gebruik een condensator van 1nF en een weerstand van 1MΩ om overslag tegen te gaan in de ontsteekspoel. Meestal hebben de ontsteekspoelen die gebruikt worden in verwarmingsketels een gescheiden secundair.

Op de foto van het uiteindelijk ontwerp zie je goed de vonk. Het ontwerp is eigenlijk een kleine Tesla-generator. Vanwege de kleine afmetingen van de spoel zijn de vonken beperkt tot 10mm.

De relais moet dubbelpolig zijn of tenminste de phase onderbreken. Anders wordt de voedingscondensator opgeladen via de lekweerstand en condensator in de aardleiding en heb je nog steeds trage ontsteekpulsen (om de 5 seconden in plaats van twee per seconde). De belastingsweerstand van 62kΩ moet dit grotendeels opvangen.

Behalve de ontsteektransfo zijn de onderdelen gemakkelijk te verkrijgen. Je kan geen klassieke transfo 12V/230V gebruiken (met 300V gelijkspanning aan de 12V aansluiting bekom je in theorie de juiste verhouding):

• een echte ontsteektransfo heeft geen ijzerkern maar een ferrietkern om de verliezen te beperken bij de steile pulsen.
• de hoogspanningswikkeling is anders geconstrueerd met aparte spoelen waarover maximaal 1kV komt te staan om doorslag tegen te gaan.
• de transfo is in speciale hars ingegoten om de isolatie te verbeteren.
• een klassieke voedingstransfo heeft te weinig wikkelingen voor de toegepaste spanning

Als ontsteektransfo kan ook de bobine van een bromfiets gebruikt worden. De schakeling moet aangepast worden voor een lagere spanning:

• De condensator die voor de energie-opslag moet dienen moet je vergroten tot meer dan 100μF omdat de werkspanning lager is. Gebruik meerdere elko's van 100μF/40V wegens de relatief hoge inwendige weerstand. Verminder dan de laadweerstand tot 1kΩ.
• De diac vervang je door een discrete schakeling bestaande uit twee transistoren die elkaar versterken. Alle diacs hebben een doorslagspanning van ongeveer 30V.
• Als voedingsspanning gebruik je 24V. Dit is meer dan de nominale voedingsspanning van de bobine, maar dit kan geen kwaad want die wordt capacitief geschakeld. In tegenstelling met een klassiek ontwerp loopt er nauwelijks stroom door de spoel.