Ook is het 2 graden warmer in de behuizing! Door de eigen verwarming produceert het meet-IC zelf een temperatuursverhoging van 1°C. Het systeem kan dus pas afgeregeld worden na een paar minuten werking, als de temperatuur zich gestabiliseerd heeft. In de datasheets staat vermeld dat er een koelplaatje aan het IC gemonteerd moet worden, maar dit veroorzaakt een tragere werking van het systeem (grotere thermische massa).

De sensor LM3911 levert 10mV per graad celsius. De print van Velleman, de K2607 kan ingesteld worden om een uitgangssignaal van 10mV, 20mV of 40mV per graad te leveren, maar het is niet moeilijk een eigen versterkingsfaktor te selecteren door andere weerstanden te kiezen. Deze print wordt niet meer gemaakt, maar het is niet moeilijk die na te bootsen: naast de LM3911 heb je enkel een enkelvoudige op-amp nodig, bijvoorbeeld een 741 ingesteld als niet-inverterende versterker.

De schakeling die door Velleman gebruikt wordt is overgenomen van de datasheets van de LM3911. Er is een symmetrische voedingsspanning nodig voor de sensor en de op amp.

In mijn toepassing wordt de spanning 30× versterkt door de LM741 (standaard op amp) die in de behuizing gemonteerd wordt. Het sterkere signaal kan direct verwerkt worden door de interface (spanning van 0 tot +5V voor een temperatuur tussen 7 en 23°C). Deze hogere spanning zorgt er eveneens voor dat storingen weinig invloed hebben. De meetkabels kunnen gewoon in dezelfde kokers lopen als de stroomkabels voor de radiateurkleppen.

Aangekomen aan de AD-omzetter (naast de computer) wordt een klein wobbelsignaal op het meetsignaal gesuperponeerd om de nauwkeurigheid van de omzetter te verhogen.

Dezelfde sensor kan ook gebruikt worden voor de buitentemperatuur (deze temperatuur wordt gebruikt om de ketel meer te stoken als het kouder wordt). De sensor is in een waterdichte behuizing gemonteerd. Hier is het minder belangrijk dat de sensor snel zou reageren op de temperatuursverschillen, want de koude moet eerst door de muren dringen, en dit duurt enkele uren.