De mijnenvegers zijn effektief om een groot gebied te bestrijken, maar hebben als nadeel dat ze eerst over de mijnen moeten varen. Ze moeten dus heel weinig magnetisch zijn (deze schepen hebben meestal ook geen bewapening en de scheepshuid is uit hout of polyester gemaakt). Tegenwoordig gebruikt men mijnenjagers die het gebied met sonars opsporen. De mijnen worden gedetecteerd voor het schip, zodat de kans op explosie van de mijn onder het schip minimaal is. De mijnen worden immers gevoeliger en gevoeliger, en een mijnenveger is niet onzichtbaar genoeg meer voor de laatste generatie mijnen.

De ranging is het bepalen hoe "onzichtbaar" een mijnenjager is voor de verschillende types mijnen. De ranging in Haringvliet is enkel voorzien voor het controleren van mijnenjagers van het type CMT —Chasseur de mines tripartite— (Alkmaar-klasse in Nederland, Aster in België en Eridan in Frankrijk). Mijnen kunnen geactiveerd worden door verschillende detectoren.

De magnetische detectoren kunnen een schip maar op een paar tientallen meter localiseren. In principe is dit het beste detectiesysteem, omdat mijnen maar effektief zijn tegen schepen op een relatief korte afstand. De eerste magnetische detectoren reageerden op een verhoging van het magnetisch veld als een schip boven de mijn vaarde. Dergelijke detectoren kunnen gemakkelijk onschadelijk gemaakt worden door de magnetische signatuur van een schip te beperken. Modernere detectoren reageren op de verandering van het aards magnetisch veld bij de doorgang van een schip en detecteren ook de zijwaartse component van het veld.

Mijnen met druksensoren reageren op de drukgolven die een schip produceert (een drukgolf is ook goed zichtbaar aan de oppervlakte). Voor mijnenvegers moeten er geen specifieke maatregelen genomen worden omdat tijdens opdrachten de schepen zeer traag varen (dit is nodig om het gebied af te tasten met de sonar).

Contactmijnen worden nog steeds gebruikt, maar met een vernuftige verbetering. Twee contactmijnen worden met elkaar verbonden door een stevige kabel. Als er een schip tussen de twee mijnen vaart, dan trekt het schip aan de kabel en worden de mijnen richting schip gesleurd. De dubbele explosie kan een groot schip tot zinken brengen. Dergelijke mijnen worden ingezet om doorgangen (naar havens, vaarroutes, enz) te blokkeren.

Vaak worden er meerdere types sensoren samen gebruikt om valse triggering te vermijden of om enkel te reageren op één bepaalde type schip. Mijnen die op de bodem verankerd zijn kunnen loskomen van hun anker bij het detecteren van verre scheepsgeluiden, om dat op een paar meter onder de wateroppervlakte te gaan drijven (op hun positie vastgehouden door de kabel naar het anker). De explosie kan gebeuren door een magnetische sensor. Mijnen die op de bodem liggen zijn moeilijker te detecteren.

De ranging in Haringvliet is voornamelijk een controle dat het schip veilig genoeg is. Het bestaat uit magnetische en accoustische detectoren die op de bodem van de Haringvliet liggen. De detectoren registreren de signatuur van het schip als die over de sensoren passert.

Als de schip niet veilig genoeg is worden de parameters van de degaussing (om het schip magnetisch onzichtbaar te maken) aangepast, of worden er speciale maatregelen genomen tijdens de mijnenjacht (bijvoorbeeld bepaalde pompen en motoren niet gebruiken omdat ze teveel lawaai maken).

Uiteindelijk wordt de veilige diepte van het schip berekend (bijvoorbeeld 8.50m): mijnen die dieper verankerd zijn dan 8.50m kunnen de magnetische storing van het schip niet meer detecteren.

Foto's rechts:
Voor de ranging worden alle spullen die magnetisch zouden zijn (en die verboden zijn tijdens de mijnenjacht) van het schip gehaald. Dit zijn bijvoorbeeld drankblikjes (worden vervangen door PET flessen en cartons), voeding in blik, maar ook hifi installaties en persoonlijke fitness apparaten. Dit is nodig zodat men een nauwkeurige meting van het scheepsmagnetisme kan doen. Men maakt ook van de gelegenheid gebruik om de vuilbakken buiten te zetten!

De foto's zijn genomen 's morgens vroeg voor de ranging. Men probeert de accoustische ranging vroeg in de voormiddag te doen, als er geen pleziervaartuigen rondvaren: de verschillende scheepsgeluiden van de plezierboten kunnen een nauwkeurige meting onmogelijk maken.

Er bestaat echter ook een statische ranging, waarbij het schip vastgemaakt wordt in een enorme kooi. De kooi bestaat uit wikkelingen waardoor een stroom gestuurd kan worden, om verschillende omstandigheden na te bootsen. Met een statische ranging is het ook gemakkelijker de verschillende componenten van de verstoring te onderzoeken en te compenseren.