De mijnenjacht is een belgische specialiteit geworden, er is een school in Oostende (Eguermin - école de la guerre des mines) en Brugge (CC-Mar - competentiecentrum van de Marine).

Maar de schepen worden oud en versleten. Herstellingen worden meer en meer complex want originele stukken zijn vaak niet meer te krijgen. De mijnenjagers werden samen gebrouwd door Frankrijk, België en Nederland, vandaar ook ,de naam 'Tripartite' mijnenjagers. De engelse benaming is de Flower Class omdat de belgische schepen allemaal bloemennamen hebben.

Rechts de Lobelia die klaar staat voor een ranging opdracht (beeld: Belgische Navy). Tijdens de ranging wordt er bepaald of het schip nog onvoldoende magnetisch onzichtbaar is voor de mijnen. Om dit te bepalen moet het schip over een reeks magnetische sensoren varen. Deze sensoren meten continu de magnetische afwijking terwijl het schip over de sensoren vaart.

Uiteindelijk zillen de CMT's (chasseurs de mines) vervangen worden door MBV of mijnenbestrijdingsvaartuigen, met rechts een voorstelling van zo'n schip. De nieuwe schepen zullen het gebied scannen op, de aanwezigheid van zeemijnen door middel van drones. De schepen zullen ook groeter zijn, maar kunnen aangepast worden aan de behoeften door andere containers aan boord te plaatsen: een veldhospitaal, een mijnenjager, een commandoschip, een schip voor troepentransport, een bevoorradingsschip,...

Godetia A960 ORJH

De callsign van de Godetia is ORJH. Zegt je dat niets? En Oscar-Romeo-Juliet-Hotel? Een callsign is de roepnaam van een radiostation. Op vliegtuigen wordt de callsign aangegeven door letters op de romp, op schepen door vlaggen die de letters voorstellen. In België gebruikt men de "O" als eerste letter (vaak gevolgd door een "N").

Rechts de "Control Booth", de controlekamer van de Godetia. Van hieruit kan men de parameters monitoren van de propulsiemotoren, van de generatoren,...

De Godetia was één van de oudste militaire schepen nog in gebruik in de Wereld. het schip werd in 1965 op de Boelwerven in Temse gebouwd en werd in gebruik genomen in 1966. Het was de tijd dat er nog scheepswerven waren in België. Het zusterschip van de Godetia is de Zinnia, die uit circulatie werd genomen in 1993. Dit schip was een echt bevoorradingsschip, met dubbel zo grote voorraadkamers, terwijl de Godetia een multifunctioneel schip was, met een operatiekwartier, een koninklijke suite en een commandocentrum. De Godetia draagt dezelfde naam als de K226, een korvet die door de belgische sektie van de engelse Navy gebruikt werd tijdens d etweede wereldoorlog.

Een jaar voordat de Godetia buitengebruik zou gesteld worden kreeg het nog een nieuwe commandobrug. Voor zijn laatste vaart kreeg het schip nog een nieuwe laag verf tijdens zijn passage in Den Helder (wees maar gerust: de nederlanders hebben die kost wel aan ons doorgerekend). Het schip lijkt splinternieuw op de foto bovenaan de pagina. Maar het schilderen is niet bedoelt om het schip gemakkelijker te kunnen verkopen (neen, wij zijn geen slimme nederlanders), maar om het te verschroten (ja, inderdaad, wij zijn domme belgen). De geschiedenis herhaalt zich, na de verkoop van het vlaggenschip van de belgische industrie (MBLE) aan de Nederlanders, die het bedrijf gekocht hebben voor de patenten en het bedrijf dan hebben laten doodbloeden binnen de Philips-groep.

De toestennen op de brug die een jaar eerder vervangen werden, zijn weggehaald.

De sturing van de aandrijfmotoren wordt niet gerecupereerd, want die is eigen aan het schip en kan niet op een ander schip gebruikt worden.

Ondertussen ligt de Godetia in Gent, blinkend als geen ander schip. Het schip werd op de marinebasis van Zeebrugge gedemilitariseerd, vaarde nog een laatste maal naar Gent om er verschroot te worden. Hier wordt alles verwijderd wat nog enige waarde heeft, maar niet in Zeebrugge verwijderd kon worden: gyrocompas, apparaten op de brug, radio installaties,...

Deze zone in Gent is gespecialiseerd in het ontmantelen van schepen. De metalen worden gescheiden: er mag bijvoorbeeld geen koper meer zitten in het ijzer, want kopen kan achteraf niet meer verwijderd worden als het ijzer opnieuw gesmolten wordt in Sidmar. Koper maakt het ijzer minder sterk.

Deze zone was vroeger een achtergestelde buurt met gesloten bedrijven: een ideale urbex-buurt dus. Er waren bedrijven die graan behandelden: graan wordt aangevoerd via binnenschepen, het wordt gemalen en in jute zakken verpakt. Dit bedrijf had verschillende loodsen met machines die ondertussen allemaal afgebroken zijn. Het was een ideale lokatie voor modellenfotografie, maar op het einde werden we vaker door de politie gestoord. Tegenwoordig kan je verschillende bedrijven vinden die schroot en afval recycleren. Ijzer wordt naar Sidmar (tegenwoordig: Mittal Steel) gestuurd om opnieuw gesmolten te worden om er staalplaten te maken (die dan bij Volvo Gent gebruikt worden), terwijl het koper en andere metalen naar Nyrstar gestuurd wordt.

De koninklijke suite had unieke meubels die gerealiseerd werden door de binnenhuisarchitect en designer Jules Wabbes. De meubels en de versiering werd op maat gemaakt in de scheepswerven van Boel Temse. Tegenwoordig kost een stoel van Jules Wabbes gemakkelijk meer dan duizend euro. Alle meubels werden verwijderd, het zou spijtig zijn geweest dat ze in de verbrandingsoven terecht zouden komen.

... Dit is wat er overblijft van de koninklijke suite...

Het schip werd regelmatig onderhouden en indien nodig aangepast, maar de electrische installaties dateren van de jaren 1960, dit is nog goed te zien aan de ronde zekeringen en de lades in de machinekamers.

En nog een laatste foto van de Godetia, genomen bij het verlaten van de werkplaats.

De Godetia, die spoedig de Zinnia zal vervoegen...