240V 50Hz

De ronde batterijen leveren een spanning van 1.5V et de blokbatterijen 9V (6 enkelvoudige cellen achter elkaar gezet). Om een spanning te bekomen die even hoog is als de netspanning moet men 150 batterijen achter elkaar plaatsen.

De eerste netspanningen waren in de orde van 100 à 120V. Men vond deze spanning niet te hoog voor de gebruikers. Het amerikaans electriciteistnetwerk is nog steeds gebaseerd op deze netspanning van 110V. Deze spanning is echter te laag voor grote verbruikers. Met een spanning van 240V kan men viermaal zoveel vermogen vervoeren (met dezelfde verliezen).

De eerste electriciteitsnetwerken waren gebaseerd op gelijkstroom: gemakkelijker op te wekken en gemakkelijker te grouperen (verschillende generatoren die samen stroom leveren). Overigens was de spanning niet verglijkbaar met de spanning uit een batterij, maar had een pulserend karakter ten gevolge van de gebruikte dynamo's (een traagdraaiende fietsdynamo geeft ook pulserend licht). Het gelijkstroomnetwerk heeft ook het voordeel dat men slechts één frekwentie gebruikt (namelijk 0Hz). Dit klinkt belachelijk, maar in de begintijd van de electriciteitsverdeling had ieder producent zijn eigen netfrekwentie (die daarbij ook niet stabiel was).

Wisselstroom werd gebruikt vanaf het begin van de vorige eeuw, want men kon meer doen met wisselstroom dan met gelijkstroom. Men kan namelijk de spanning verhogen of verlagen, en dit kon toen enkel efficient gedaan worden met een transformator. De netspanning kan omlaag getransformeerd worden om kleine toestellen te voeden zoals een radio. Een transformator werkt echter enkel met wisselspanning.

De afgebeelde frekwentiemeter is een resonantiemeter en bestaat uit een kleine spoel die een aantal lamellen in beweging brengt. De resonantiefrekwentie van iedere lamel is verschillend, en de lamel waarvan de resonantiefrekwentie het meest overeenkomt met de netfrekwentie trilt het meest.

Tegenwoordig gebruikt men schakelende voedingen in plaats van transformatoren voor lage en middelmatige vermogens. Schakelende voedingen hebben de klassieke transformator verdrongen in de meeste consumenten-toestellen: digicorders, computers,... Ook voor de voeding van halogeenspots op 12V gebruikt men tegenwoordig kleinere electronische voedingen in plaats van zware transformatoren. Schakelende voedingen werken op gelijkspanning, maar wisselspanning kan gemakkelijk gelijkgericht worden.

Er bestaat ook een 400Hz electriciteitsnet die heel specifieke toepassingen heeft.

Het hoogspanningsnet zit op een spanning van meer dan 100.000V. Regionale cabines verlagen de spanning tot 11kV. De kleine transformatorhuisjes verlagen de spanning verder tot 400/230V voor de uiteindelijke gebruiker.

Japan leeft volledig geïsoleerd van de rest van de wereld wat betreft de electriciteitsopwekking en de japanners betalen hun electriciteit 40% duurder dan de rest van de geindustrialiseerde wereld.

De reden van deze dubbele frekwentie is historisch: na experimenten met dynamos en gelijkspanning is men zoals overal in de wereld overgestapt op wisselspanning. Een regio heeft echter zijn alternatoren in Duitsland gekocht (50Hz), terwijl de andere regio zijn bestelling in de VS geplaatst heeft (60Hz). De situatie wordt niet rechtgetrokken, want dit zou betekenen dat alle alternatoren, alle motoren en de meeste transfo's vervangen zouden moeten worden.

Nog een verschil is de voedingsspanning van 100V, en dit levert problemen als er amerikaanse toestellen in Japan gebruikt worden en omgekeerd:

• Amerikaanse gloeilampen die in Japan gebruikt worden lichten minder op. Motoren kunnen minder vermogen leveren en warmen meer op omdat ze niet berekend zijn op deze lagere spanning (er loopt een hogere stroom door inductiemotoren). Er is minder koeling omdat de motoren trager draaien.
• Japanse gloeilampen gaan niet lang mee in de Verenigde Staten. Verwarmingsapparaten produceren 40% meer warmte en mogen zeker niet gebruikt worden.