Het primair circuit

Dit circuit koelt de reactor door middel van een gesloten watercirculatie. We hebben de reactor, een stoomgenerator (om de warmte af te geven aan het secundair circuit) en pompen om het water in circulatie te houden. Er is ook een drukregelaar (pressuriser) die gevuld is met water, maar waar ook stoom aanwezig is. Water is niet comprimeerbaar, maar stoom is dat wel en stabiliseert zo de druk in het primair circuit. Zijn werking is vergelijkbaar met het expansievat van een centrale verwarming.

Het secundair circuit

Dit circuit bestaan uit de turbines, de watercondenser en de pompen. Hier is de druk lager dan in het primair circuit, waardoor het water aan de kook kan in de warmtewisselaar.

Het tertiair circuit

Dit circuit dient om de condenser te koelen. Het water wordt aangevoerd van een rivier.

Door de verkeerde uitlezing werd de turbine uitgeschakeld om mogelijke beschadigingen te voorkomen. Stoom wordt dan direct in de condenser gedumpt, zonder door de turbine te lopen. Dit veroorzaakt op zijn beurt een foutconditie in de reactor zelf, die dan uitgeschakeld wordt: controlestangen zakken in de kernreactor om de kettingreacties stil te leggen.

Dit betekent echter niet dat de reactor ogenblikkelijk stilvalt, er wordt nog een grote hoeveelheid warmte geproduceerd door de natuurlijke radioactiviteit van de splijtstoffen. Rechts zie je de vermindering van de warmteproductie in funktie van de tijd met nieuw brandstof (blauw) en brandstof dat vervangen moet worden.

Voor de koeling van de kern wordt nu automatisch overgeschakeld op noodkoeling. Drie koelpompen werden automatisch ingeschakeld, maar konden geen water rondpompen omdat de kleppen afgesloten waren ten gevolge van de onderhoudswerkzaamheden (het sluiten van deze kleppen was niet toegestaan maar gebeurde toch).

De kernreactor had dus geen koeling meer en de temperatuur en druk begon te stijgen (om de turbine te beveiligen was immers het secundair circuit verkeerdelijk buiten bedrijf gesteld).

Een noodklep op de pressuriser ging open om de overdruk te beperken. De klep bleef echter open staan in plaats van de druk te stabiliseren. Dit was de oorzaak dat de reactor zijn druk verloor. Het water in de reactor begon hevig te koken, waardoor de meters een te hoge waterstand aangaven. De operatoren waren echter niet getraind om met zulke situaties rekening te houden, en de noodpompen (die automatisch waren begonnen te werken) werden stilgelegd, waardoor de kern nog meer oververhit geraakte.

Het is pas later, als de volgende ploeg aan het werk kwam, dat zij merkten dat het waterpeil veel te laag was en dat een deel van de reactor al buiten water stak. Pompen werden snel ingeschakeld, maar tegen dan was een deel van de reactor al gesmolten. Het reactorgebouw hield echter nagenoeg alle contaminatie binnen.