Electriciteitsproductie
losgekoppeld van het electriciteitsnet
Autarchie
Mensen die afgelegen wonen kunnen hun eigen electriciteitsproductie opwekken door middel van zonnepanelen, windmolens en in geval van nood ook door een stroomgenerator.
-

-

Ook in onze streken zijn er mensen die hun electriciteitsaansluiting willen opzeggen en in volledige electrische autarchie leven. Jaarlijks zijn dat honderden euro's uitgespaard op de distributiekosten, de transportkosten (er is een verschil: transport is het hoogspanningsnet en distributie is de stroomverdeling, zie electriciteitsnetwerk). De bijdrage in het energiefonds, de belasting op de energie, nog een federale taks, de kosten voor de groenestroomcertificaten en de warmtekrachtkoppeling, de werkingskosten van één of andere donkergroene intercommunale, de vaste vergoeding,... Je betaalt meer aan vaste kosten dan aan eigenlijk verbruik.

Uitleg over warmtekrachtkoppeling
(Stirlingmotor)

Voor een landbouwer in het luikse heb ik eens een berekening gedaan of het mogelijk zou zijn zich volledig los te koppelen van het electriciteitsnetwerk. Hij had immers zonnepanelen en het huis is gunstig gelegen op de flank van een heuvel, zodat er weinig mist was en de zon van 's morgens vroeg tot 's avonds laat kon schijnen.

Ik heb eerst de situatie opgetekend:

  • Gerenoveerd hoevegebouw met twee gezinnen, vier volwassen en twee kinderen
  • Zonnepanelen van 10kW, dagelijkse productie zomer 120 à 125kWh, winter 5 à 8kW met dagen zonder productie
  • Basisverbruik: 2 à 2.5kWh per dag (verlichting, verwarming, niet-uitschakelbare apparaten), gemiddeld verbruik: 5 à 12kWh (met televisie, vaatwas, electrisch fornuis,...)
  • Centrale verwarming op mazout met twee branders en gescheiden circuits in een gezamelijke stookruimte.
Ik heb berekeningen uitgevoerd met een bufferbatterij van 35kWh (dat was toen de zwaarste batterij die beschikbaar was). Een simulatie gaf aan dat er meerdere dagen per jaar onvoldoende produktie zou zijn. Dus ook geen verwarming, want de centrale verwarming heeft electriciteit nodig. Per jaar kwam ik uit op 10 à 15 dagen zonder stroom.

De enige oplossing was de centrale verwarming te vervangen door een verwarmingsketel met warmtekrachtkoppeling en aparte circulatiepompen voor beide wooneenheden. Eén ketel voor gans het huis, zodat de verwarming voldoende lang kan werken om stroom te produceren. De warmtekrachtkoppeling zou tussen 500 en 1000W leveren, voldoende voor een dagelijkse productie van 8kWh (zelfs meer in december tot februari). Beide electrische kookfornuizen zouden ook vervangen moeten worden door gasfornuizen.

Het voordeel van de warmtekrachtkoppeling (HRe of micro-wwk) is dat de electriciteitsproductie gebeurt op dagen dat er weinig zon is: dit is zondermeer ideaal. Ik heb de simulatie gedaan met een relatief laag electrisch rendement, omdat het nominaal rendement enkel gehaald kan worden bij een continue verwarming van 10kW. Moderne HRE-ketels hebben een electrische productie van 10 à 15% van de warmteproductie.

Maar dan het kostenplaatje:

  • Gasketel met warmtekrachtkoppeling, aangepast op propaangas (kostprijs toen: 2.800€)
  • Bufferbatterij 16kWh (9.000€)
  • Spanningsomvormer met gridformer 4kW (1.500€)
  • Vervanging van de electrische kookplaten door gas
Dankzij co-generatie is het mogelijk de batterij kleiner te kiezen, maar het blijft een zeer grote kost.

Wat vooral de doorslag gegeven heeft om niet te opteren voor een eilandbedrijf is dat er geen electriciteit meer aan het net verkocht kan worden in de zomer. Tijdens de zomermaande werd namelijk tot 80% van de productie op het net gestoken, goed voor een 800€/maand tussen mei en augustus. Daarmee kan je al de verschillende vaste kosten betalen... Bij een eigen bedrijf heb je geen vaste kosten, maar kan je ook je overproductie niet verkopen.

Publicités - Reklame

-