De opeenvolgende versies krijgen een naam met opeenvolgende letters in het alfabet (Lucid Lynx, Maverick Meerkat, Oneiric Ocelot, Precise Pagolin, enz). De eerste versie was trouwens Warty Warthog (wrattenzwijn) om aan te geven dat dit een nog zeer onstabiele versie was.

Om de zoveel versies wordt er een LTS-versie ontwikkeld (Long Term Support). Deze versie is een stabiele, lange termijn versie met een langere ondersteuning van minstens 5 jaar, de tussenversies zijn meer test-versies om nieuwe toepassingen voor te stellen. Deze toepassingen worden dan wel of niet opgenomen in de definitieve LTS-versie naargelang de respons van de gebruikers.

Ik werk al een hele tijd met Lucid Lynx, dit is tegenwoordig een zeer oude LTS versie. Op een testsysteem heb ik Oneiric Ocelot (Ubuntu 11) geinstalleerd.

De nieuwe versie gaat helaas de kant op van Windows 7 met minder functionaliteiten.

Je moet diep graven om de smart-toestand van je harde schijf te zien en de power-management is heel beperkt. Vroeger kon je instellen dat de computer automatisch zou uitschakelen bij het indrukken van de power knop (wat toch de bedoeling van een powerknop is), nu is dit niet meer mogelijk. Ubuntu vraagt nu iedere keer wat je wilt doen en is het de volgende keer al vergeten.

Het goede voorbeeld zie je rechts (Lucid Lynx), het slechte voorbeeld hieronder (Oneiric Ocelot): een veel te grote kader met niets in met slechts twee mogelijke instellingen in totaal.

Precise Pagolin (Ubuntu 12) bouwt verder op Oneiric Ocelot en het mailprogramme is verdwenen uit de dash, het zit nu verstopt tussen de andere programma's.

Hoe meer ik de nieuwe versie van Ubuntu gebruik, hoe meer ik merk dat er van alles aan scheelt. Je kan bijvoorbeeld niet meer naar de disk utility gaan. Ok, je hebt een "dash" waarmee je commandos kan ingeven, maar wie weet dat de disk utility palimpsest heet?

Een launcher aanmaken op de desktop is ook niet meer mogelijk.

De bedoeling van een operating system is het de gebruikers gemakkelijk te maken standaard taken te doen. Daarin is Precise Pagolin wel in geslaagd. Maar je moet ook regelmatig bijtanken, de olie verversen, remblokjes vervangen, en hier scheelt er duidelijk iets met de nieuwe versie: de utilities zijn niet meer standaard beschikbaar. Vroeger kon je gewoon bladeren in de utilities, nu moet je de command-naam ervan onthouden (we zijn terug in het dos tijdperk).

Terwijl ik Lucid Lynx (Ubuntu 10) zondermeer aan iedereen kan aanraden is dit niet meer het geval met Precise Pagolin: de overgang is zoals de overgang naar Windows 8: alle nuttige dingen zijn overboord gegooid!

En het wordt er niet beter op: dit is Ubuntu in 2017 (versie 16 LTS).