Er zijn meer en meer draadloze access points (hotspots), ieder handelszaak heeft er wel één. In de stad heb je vaak homespots. Je zou denken dat gans België een groot draadloos netwerk is geworden. Maar niets is minder waar, dat merk je wel als je in “the middle of nowhere” een internetverbinding nodig hebt.

Maar eerst moeten we uitleggen wat die verschillende draadloze netwerken zijn:

Draadloos netwerk thuis Wifi via het 4G/3G netwerk (bridge) Het 4G/3G netwerk werkt met een simkaart zoals een GSM
Eerste afbeelding: 58.4k Tweede afbeelding: 40.0k Derde afbeelding: 40.7k Vierde afbeelding: 8.7k Totaal: 147.8k Downloadtijd met een 9k6 modem: 2.5minuten!

Draadloos lokaal netwerk (Wifi)

Dit is je eigen draadloos netwerk als je een draadloze router hebt. Je moet normaal inloggen, maar éénmaal ingelogd kan je gebruik maken van de mogelijkheden van het netwerk (gebruiken van netwerkprinters, file servers, enz).

Omdat iedereen je draadloos netwerk kan zien moet je die beveiligen met een passwoord. Nog beter is het netwerk "onzichtbaar" te maken. De draadloze router zal enkel antwoorden als hij aangesproken wordt via zijn naam (SSID). Nadien moet ook nog de passwoord doorgestuurd worden.

Handelszaken bieden vaak een draadloos netwerk aan aan hun clienteel. Deze netwerken zijn meestal niet beveiligd met een passwoord en iedereen die in de buurt is kan gebruik maken van het netwerk.

Lokaal netwerk van de provider (homespots/Fon)

Op straat kan je soms gebruik maken van het netwerk van de internet provider, via aangepaste draadloze routers (homespots). In feite werk je via de draadloze router van één van de bewoners van de straat. Je hebt natuurlijk geen toegang tot het draadloos netwerk van de gebruiker zelf, dit is een tweede netwerk dat losstaat van de eerste. Het inloggen gebeurt met de inloggegevens van je internet provider (voor zover je ISP deze mogelijkheid biedt).

Het lokaal netwerk via de homespots reikt niet ver. Meer dan 50% van het vermogen wordt tegengehouden door een muur. Daarom zijn de operatoren extra draadloze routers aan het bijplaatsen op drukke plaatsen. Deze routers hebben een betere lokalisatie (direct zicht) waardoor het bereik groter is, maar het bereik reikt in het algemeen niet verder dan 100 meter. Zowel Telenet (Homespot) als Proximus (Fon) bieden nagenoeg identieke diensten aan aan hun klanten. Bij Fon heb je ook automatisch toegang tot het wifi netwerk in het buitenland, maar die is niet noodzakelijk even uitgebreid als in België.

Netwerk van de telecom-operator (3G/4G)

Smartphones en tablets gebruiken het netwerk van de telecomprovider (daarvoor heb je een speciale data-simkaart nodig en een bijhorend abonnement). Omdat de datalimiet snel bereikt is zijn de meeste smartphones zo ingesteld, dat ze eerst een verbinding proberen te maken via Wifi, en als het niet lukt via 3G/4G. Voor mensen die vaak op de baan zijn is dit vaak de enige oplossing, want er zijn geen homespots langs de baan. Je moet echt werken via het GSM-netwerk.

Het mobiel netwerk bestaat uit cellen die een bepaalde capaciteit hebben. Het GSM netwerk werkt volgens het "virtual circuit" systeem: als gebruiker bekom je een virtuele verbinding en je betaalt de verbinding zolang die open blijft. Zolang er "lijnen" over zijn kunnen er bijkomende verbindingen gemaakt worden. Daartegenover werkt het 3G en 4G netwerk volgens de packet switching technologie. De beschikbare bandbreedte wordt dynamisch toegewezen aan de gebruikers en die betalen enkel voor hun effektief gebruik (ontvangen en verstuurde datapaketten). De snelheid hangt af van het effektief aantal gebruikers (die in principe niet beperkt is).

Als je een mobiel netwerk nodig hebt op verplaatsing buiten de stad, dan is een router met bridge funktie een eenvoudige oplossing. Als je GSM dekking hebt, dan heb je meestal ook data-verbinding. De bridge maakt de verbinding tussen het wi-fi netwerk en het 3G/4G netwerk van de telecom operator.

Mifi Mobile wifi met een mobile router

De meest bekende router met bridge funktie is de Huawei R215. Het toestel is ontworpen om te werken op het Vodafone netwerk (waartoe Proximus behoort), maar het jailbreaken zou geen probleem moeten zijn (er is zelfs geen firmware update nodig). Huawei heeft de simlock tot een minimum beperkt, want ze hebben liever dat hun toestel zo veel mogelijk gekocht wordt. En dat kan enkel als er ook gebruikers zijn die bij een andere provider zitten. De router kan alle protocollen van de verschillende aanbieders aan: het simlocken is zuiver commercieel.

Met dit toestel hebben tot 10 gebruikers simultaan toegang tot het 4G/3G netwerk, en dit met één enkele kaart (meer dan 10 gebruikers is in de praktijk niet haalbaar, een enkelvoudige verbinding is niet snel genoeg). Alle toestellen die over Wifi beschikken kunnen gebruikt worden, er is geen software-update of speciale drivers nodig. In dit opzichte is het toestel heel praktisch.

Het toestel heeft een ingebouwde batterij (goed voor ongeveer 5 uur online), maar kan simultaan geladen worden via de USB aansluiting van een notebook (of via een klassieke USB lader, er zit er één in de verpakking).

Data limieten

Maar is 2GB echt zo weinig?

In de tijd heb ik gewerkt met zogenaamde “dial up”, je moest met je telefoonlijn inbellen naar de provider. De modems hadden een datasnelheid van 2400 en 9600baud. 9600 baud, dat zijn ongeveer 1000 tekens per seconde.

Om de vier afbeeldingen rechts op de pagina te downloaden (totaal: 147.8k) zou je 2' 30" nodig hebben!

Per uur dat je online was kon je ongeveer 3.6MB downloaden (een uur online kostte je toen ongeveer 100 frank (niet verwonderlijk dat de RTT/Belgacom/Proximus zo rijk zijn).

En om je 2GB op te souperen had je 23 dagen continu online moeten zijn! De capaciteit van een harde schijf was toen lager dan je maandelijkse datalimiet.

Update 2019