Hoge definitie
...
HD Televisie
De recente televisietoestellen met extra groot scherm vragen om HD-televisie!

Klassieke televisienorm

-

-

Monoscope
Monoscope

Monoscope
Breedbeeld

De klassieke televisiesignalen zoals we die kennen (afkomstig van een antennesignaal (DVB-T), kabel (DVB-C) of satelliet (DVB-S) en zelfs DVD) zijn eigenlijk gebaseerd op een norm die in de jaren '50 ontwikkeld werd. De televisie van toen had een beeldschermdiameter van 40 cm en kon enkel in zwart-wit weergeven. De uitzendnormen werden zo opgesteld dat de zenders zo efficient mogelijk konden werken. Het beeld werd 25 keer per seconde vernieuwd, meer was toen niet haalbaar.

Het bekende testbeeld werd door een zogenaamde “monoscope” gemaakt: een televisiecamera dat enkel een vast beeld kon weergeven (dat op een plaatje in de camera gegraveerd werd). Grijstonen (de indiaan) werden bereikt door een fijn raster te gebruiken. Het raster was fijner dan de dikte van de electronenstraal (dezelfde techniek gebruikt men bij het drukken om grijstonen te vormen).

In de jaren '70 hebben we de eerste uitzendingen in kleur. De uitzendingen moesten volledig compatibel blijven met de zwart-wit toestellen: de eigenschappen van het antennesignaal worden niet gewijzigd, er werd gewoon een extra-signaal bijgevoegd; het chroma- of kleursignaal.

De verbeteringen moeten toen gezocht worden aan de kant van de televisietoestellen zelf: vlakkere beeldbuizen, grotere beelddiameters en de noodzaak om te werken met een rasterfrekwentie van 100Hz om flikkeringen tegen te gaan, en uiteindelijk de plasma en LCD televisies.

De eerste stap naar een beter beeld aan zenderzijde werd gezet met PAL-Plus (dat nu niet meer bestaat). PAL Plus werd vooral gekenmerkt door een meer rechthoekig beeldformaat (een formaat dat eigenlijk niemand wou hebben). Het mislukken van PAL Plus zou wel eens veroorzaakt kunnen zijn door de associatie met het bredere formaat. PAL Plus was nog steeds 100% compatibel met het originele signaal uit de jaren '50: een televisie uit die tijd kon het Pal+signaal perfect weergeven.

High definition

Maar uiteindelijk is de televisienorm (PAL en PAL Plus) de beperktende faktor. De resolutie is beperkt tot ongeveer 500 lijnen (de kleurresolutie is zelfs beperkt tot 300 lijnen!). Op een groot scherm is het onmogelijk een goed gedefinieerd beeld te krijgen. Het kleinste detail dat weergegeven kan worden is 5mm groot. Voetbalspelers zien er uit als rondhuppelende kleurvlekken. De fout ligt niet aan het televisietoestel maar aan het feit dat er niet meer informatie (detail) doorgestuurd wordt. Omdat de zender een nieuw beeld slechts 25 keer per seconde verstuurt zien de bewegingen er schokkerig uit. Het televisietoestel kan de bewegingen vloeiender maken (met nog meer verlies aan beeldscherpte), maar uiteindelijk kan het plasma- of LCD scherm geen dingen tonen die niet uitgestuurd worden.

Ik ben niet iemand die de mensen nodeloos op kosten wil jagen, maar als je een televisie hebt van meer dan 100cm, dan zou je moeten overstappen op HD-televisie. Dit is de enige mogelijkheid om het televisietoestel optimaal te benutten. Kies direct voor een “Full HD” televisie en niet “HD Compatible”: HD Compatible wilt zeggen dat het televisietoestel het HD beeld wel kan weergeven, echter niet in de maximale resolutie (er gebeurt een downsampling) (in 2016 zitten we al aan 4k HD, dus een nog scherper beeld).

De bronnen die een high definition signaal kunnen leveren zijn (op dit ogenblik): de Blu-Ray DVD, HD telenet en Belgacom. Wegens de hogere benodigde bandbreedte (er worden beelden met viermaal meer details verstuurd) zal ook de kostprijs van je abonnement verhogen. HD-TV wordt overgebracht door een HDMI-kabel. Dit is de enige verbinding die de benodigde hogere bandbreedte aankan. Geen enkele analoge signaalkabel wordt nog gebruikt (composiet, Y/C, component...)

Publicités - Reklame

-