|
---|
“Defective by design”-logo
Een aantal merken gebruiken systemen om concurrerende fabrikanten te dwarsbomen.
De meest bekende is de Apple iTunes en iPod: het is niet mogelijk de muziekbibliotheek te exporteren naar een mp-3 player van een ander merk.
Dit "gebrek" wordt aangezien als een "defekt" door muziekliefhebbers.
|
In de jaren '90 doken de eerste problemen op: bepaalde plaatjes konden niet afgespeeld worden in de auto. De plaatjes konden wel op de huis-installatie afgespeeld worden, dus ogenschijnlijk waren de plaatjes in orde. Wat was de oorzaak dat de plaatjes niet in de wagen afgespeeld konden worden? Heel eenvoudig: dit was het begin van het computertijdperk (met bijhorende CD-brander). Platenmaatschappijen zagen dit als een aantasting van hun rechten, en om het dupliceren van de plaatjes onmogelijk te maken werden er kunstmatige "defekten" in het plaatje ingebakken. Een normale CD-speler voor thuisgebruik is gemaakt om deze fouten te kunnen overbruggen, maar de CD brander die vooral voor data-opslag bedoeld is kan deze fouten niet corrigeren. Gedurende een korte tijd waren de aldus beveiligde CD's niet te copieren, de CD lezer in de computer (en de bijhorende firmware) was niet gemaakt om deze strategisch geplaatste defekten over te slaan. Voor de CD-ROM was het "defekt" data dat kost wat kost moest opgehaald worden. CD spelers voor in de auto hadden echter ook moeite om deze plaatjes af te spelen, want de laser unit (de aftasteenheid) is geoptimaliseerd om snel het spoor te volgen zodat er bij schokken geen onderbreking in de muziek is. De gebruikte copieerbeveiliging was de oorzaak dat de plaatjes niet afgespeeld konden worden in de wagen.
Tegenwoordig worden er verschillende technieken toegepast om "ripping" (het lezen van de CD-sporen in een computer CD/DVD-ROM) tegen te gaan, maar deze anti-copieertechnieken zijn niet doeltreffend.
De vooropgenomen CD plaatjes worden nu zo goedkoop geproduceerd (om met online-muziek zoals iTunes en sharing sites te kunnen concurenceren) dat de technische kwaliteit van de drager niet veel meer voorstelt. De producenten mogen daarom het officieel CD-logo (zie boven rechts) niet meer op hun plaatjes aanbrengen, want ze voldoen niet meer aan de minimale eisen.
Laatst kwam Sony in een zeer kwaad daglicht te staan. Sony had namelijk een stuk software bij iedere plaat gevoegd dat een copie onmogelijk maakte. De software werd enkel uitgevoerd als het plaatje in een computer werd geplaatst, op een normale CD-speler had dat stukje kode geen invloed. Sony kwam vooral in opspraak omdat de software geinstalleerd werd zonder medeweten van de gebruiker, en ook niet verwijderd kon worden. De software installeerde zich als een rootkit (eigenlijk een soort virus) en dit zette kwaad bloed bij veel mensen. Sony werd verplicht deze plaatjes uit de handel te nemen, maar is dit ook overal gebeurd? Andere platenfirma's kunnen deze technieken evengoed toepassen...
Om zware boetes tegen te gaan (de compact disc is namelijk een geregistreerde merk), hebben producenten besloten het Compact Disc Digital Audio-logo van hun schijfjes te verwijderen.
Wat u dus koopt is zeker geen echte CD meer. Maar wat is het dan wel? Geen kat die het weet! En geen haan die er naar kraait!
|