Silica gel ziet er meestal zo uit Condensatie in de lens van een fototoestel Witte silica gel met een paar indikator bolletjes (silica met kobalt chloride)

Silica gel is een sterke droogmiddel. Het is in staat ongeveer 50% van zijn eigen gewicht aan water op te nemen. In tegenstelling met andere vochtopnemers (zouten) valt het niet uiteen als het met water gesatureerd is: het blijft “proper” en voelt droog aan. Silica vormt een chemische binding met het water.

Waarom vertel ik dit hier allemaal? Silica gel zal je namelijk vaak aantreffen in een zakje in alle soorten electronische apparatuur (vooral lenzen van fototoestellen) waar het gebruikt wordt om vocht te absorberen. In onze landen is silica gel niet noodzakelijk, maar in vochtige contreien is een zakje gel tussen de fijne electronika een must om condensatie te voorkomen.

Mocht je een lens hebben met condensatie, dan volstaat het de lens of het volledig apparaat in een afgesloten plastieken zak te bewaren met een paar zakjes silica gel (vooraf moet je de zakjes reactiveren). Laat het apparaat in de zak totdat je die gaat gebruiken: condensatie heeft de neiging van altijd terug te komen.

Witte silica gel is ongevaarlijk; het wordt in poedervorm vaak in kattebakvulling gebruikt. Je moet geen maatregelen nemen indien je baby een paar korrels doorgeslikt zou hebben. Anders is het gesteld met blauwe silica. Deze bevat giftige kobalt chloride dat als indicator fungeert (het wordt roze als de silica met water gesatureerd is).

Silica gel wordt ook gebruikt om bloemen en bladeren snel te drogen zonder die te moeten opwarmen.

Bepaalde soorten fotopapier voor inktjetprinters gebruiken een silica-coating. Het oplosmiddel van de kleurstoffen (water) wordt door de silica opgenomen en de kleurstoffen zitten vast in de poriën. Het voordeel van fotopapier met silica is dat het papier niet opzwelt en kromtrekt, maar de kleuren kunnen minder stabiel zijn in de tijd in vergelijking met fotopapier op polymeerbasis.

Opgewarmd tot meer dan 200°C verliest het zijn eigenschap om water op te nemen. Bij die temperatuur verliest het namelijk zijn kristalstruktuur en wordt het amorf (inerte poeder).