Deze persoon heeft nooit de overgang van de statische websites naar WEB 2.0 gemaakt. WEB 2.0 is “user generated content” en social sites zoals netlog en facebook. De internet-bedrijven zoals facebook en netlog doen er alles om extra bezoekers aan te trekken, en hebben "brands" en "fan pages" in het leven geroepen, speciaal voor dergelijke toepassingen.

Als bedrijf kan je daar niets aan veranderen. Je zou dan beter aan spin control doen, en zelf een actieve rol spelen in de groep in kwestie. Antwoord geven op vragen van klanten, en eventueel zelfs (een beetje) promotie doen voor je zaak. De legale weg bewandelen om de groep in kwestie proberen te verbieden is onbegonnen weg en zal uiteindelijk resulteren in een heleboel negatieve reklame. Slaag je er toch in een groep te blokkeren (wat bijna nooit lukt), dan ontstaan er drie nieuwe groepen, met verbitterde mensen die kost wat kost hun gelijk willen halen. Dergelijke mensen heb je liever niet in je klantenbestand...

Overigens heeft een staatsbedrijf dezelfde controlefreak-ziekte.

5 jaar later zitten we aan Web 3.0: de cociale media zoals facebook en twitter.

Ook de google toolbar biedt verschillende mogelijkheden, zoals een eigen bijdrage geven op een webpagina. Andere gebruikers die de toolbar geïnstalleerd hebben kunnen deze extra bijdragen lezen. Leuk natuurlijk, want vaak is de eigenaar van de site (die niet over de google toolbar beschikt) niet op de hoogte van het ebstaan van deze meta-informatie!

Deze integratie zal verder gezet worden, en google denkt specifiek in één richting, namelijk het aanbieden van specifieke zoekresultaten gebaseerd op de geschiedenis van de gebruiker.

In de praktijk betekent dit dat als een gebruiker vooral in "speelgoed aankopen" geinteresseerd is (google weet heel veel over jou!), dan zal google vooral sites tonen die speelgoed verkopen. Als je iets over "het leger" zoekt, dan zou google bijvoorbeeld winkels die tinnen soldaatjes verkopen bovenaan in de resultaten plaatsen, terwijl andere meer relevante resultaten uit de lijst verdwijnen.

Dit is natuurlijk niet gewenst voor de gebruiker. Als een gebruiker iets zoekt, dan wilt hij zo breed mogelijk geinformeerd worden. De resultaten moeten niet beperkt worden door de vroegere interesses van de gebruiker. Door zo te werken beperkt je de keuze van de gebruiker, je speelt in de kaart van de verschraling van de aanbod.

Maar ook voor SEO-bedrijven is het slecht nieuws. Vroeger (heel lang geleden) kon een bedrijf het resultaat van zijn inspanningen toetsen aan de pagerank van de site in kwestie. Of controleren op welke plaats de site geklasseerd stond voor bepaalde sleutelwoorden. Als iedere gebruiker geïndividualiseerde zoekresultaten krijgt, dan is het onmogelijk na te zien hoe goed een site het doet.

Vraag aan 10 surfers een korte samenvatting te geven van de laatste site dat ze bezocht hebben en ze zullen niet kunnen antwoorden. “Heu...” Inderdaad, meer dan 3 seconden geleden!

Zorg dat je korte teksten heb, ieder met een hoofding. Maak de tekst luchtig. Plaats afbeeldingen (pluk om het even wat van het internet). En vooral: controleer dat er iets te zien is op je website in minder dan 3 seconden.

Bij een query "Verfaillie Bauwens" is het vreemd dat Bing de hoofdsite van het bedrijf (verfaillie.com) pas op de vierde plaats voorkomt. Vreemd is dat eigenlijk niet: Verfaillie Bauwens laat nu zijn website maken door een extern bedrijf, en die gebruikt het origineel domein (waaronder Verfaillie bauwens al meer dan 10 jaar bekend stond) niet meer. Op verfaillie.com staat er eigenlijk enkel een redirect naar een ander domein (dat op SEO-vlak niets te maken heeft met Verfaillie-bauwens), en dat heeft Bing snel opgemerkt.

Volgende maand hebben we het over een dinosaurus: de nmbs.