Adaptor om een 2.5" schijf (notebook) in je desktop te gebruiken Enkel nodig bij het oudere PATA

Om dergelijke schijven te kunnen gebruiken heb je een adaptor nodig, zie foto (als je met PATA werkt). Voor SATA is er zelfs geen adaptor nodig. In beide gevallen is een montagebeugel nodig om de kleinere 2.5-inch drives te monteren op de plaats van een 3.5-inch drive. Naast de algemeen gebruikte 2.5 inch schijven bestaan er ook 1.8 inch drives (die zijn meestal veel duurder voor een bepaalde capaciteit). Door de tragere disk access is ook de werking van je systeem trager geworden, maar voor technische toepassingen zal je daar niets van merken. Zorg dat je schijf regelmatig gedefragmenteerd wordt en dit zal al heelwat helpen.

De klassieke compactflash kaarten zijn niet bijzonder snel, maar zijn tegenwoordig extreem goedkoop. De capaciteit is "laag", maar voor windows 98 is dat geen probleem: het operating system heeft genoeg met 100MB. Gebruik je windows 2000, dan heb je 1GB nodig voor het operating system. Een compact Flash kaart verbruikt nauwelijks stroom en is ideaal in een systeem dat continu moet draaien.

De huidige CF-kaarten hebben een hogere capaciteit dan de harde schijven die ten tijde van windows 98 gebruikt werden (dat was de tijd van de Quantum Bigfoot drives van 2GB, vreselijk luidruchtige beestjes, toen vonden we de beschikbare capaciteit fenomenaal)

Het aantal schrijfopdrachten van CompactFlash kaarten is beperkt (zelfde technologie als bij SSD). In normaal gebruik zal dit geen probleem vormen, we hebben het hier over honderd duizenden schrijfopdrachten per sector. De recentere windows-versies schrijven echter enorm veel naar de harde schijf (pagefile, registry,...). Met iedere nieuwe windows-versie wordt het erger. Gebruik je echter windows 98 voor je server, dan loop je niet de kans dat je CF-kaart vroegtijdig de geest laat.

Merkkaarten zijn niet noodzakelijk beter dan no-name kaarten dat je op ebay kan kopen: mijn Activ-kaart blijkt nagenoeg dubbel zo snel te werken als een merk-kaart van Sandisk! Over de betrouwbaarheid van beide kaarten kan ik mij nog niet uitspreken, maar ik moet zeggen dat ik redelijk veel uitval heb met de blauwe Sandisk kaarten (de niet-ultra-versie). De access-tijd is natuurlijk heel kort: een halve ms (10 à 15 ms bij normale harde schijven), maar de transferrate blijft steken op een paar MB/seconde (normale harde schijven halen transfer rates van meer dan 30MB/seconde bij lineair read).

Een bijkomend voordeel van de SSD of CF-kaarten is dat de schijffragmentatie geen rol speelt. Er is immers geen kop dat van de ene spoor naar de andere moet gaan om de gegevens te lezen. Je harde schijf moet je dus nooit defragmenteren, en je computer zal altijd even snel blijven werken. Defragmentatie is zelfs niet goed voor je CF-kaart: bij defragmentatie worden de meeste bestanden verplaatst zodat de gegevens van ieder bestand bij elkaar hoort; daardoor slijt echter de CF-kaart (met zijn beperkte 100.000 schrijfopdrachten per sector). In de kaart is er wel een algoritme ingebouwd zodat de belasting over alle sectoren gespreid wordt (zodat de root directory niet meer "verslijt" dan een sector ergens achteraan de schijf). Bij defragmentatie wordt er echter zoveel geschreven dat het effekt van het spreidingsalgoritme minder is.

Bij een geheugenkaart is er meestal geen partitietabel aanwezig (een floppy heeft trouwens nooit een partitietabel). Je hebt dus maar één partitie op je geheugenkaart. Voor normale fotografische doeleinden en data-overdracht (USB-stick) vormt dit geen probleem, maar het is wel vervelend als je gewoon bent van windows op één partitie te zetten de applikaties op een tweede en de data op een derde.

Normaal zal je geen partitietabel nodig hebben. Als je de gewoonte hebt het operating system op één partitie te zetten, de software op een tweede en de data op een derde, dan heb je twee extra CF-kaarten nodig. In de meeste systemen kan je 4 CF-kaarten inbouwen: 2 op de primary controller (master en slave) en twee op de secondary controller; je kan dus 4 partities aanmaken als je geen CD-ROM nodig hebt. Waarom zou je trouwens nog een CD-ROM moeten gebruiken? Alle programma's kan je toch van het internet downloaden en overzetten met een USB-stick of geheugenkaartje.

USB drives hebben soms wel een partitietabel (om de verschrikkelijke U3 software van sandisk te ondersteunen!) en de recente computers kunnen van USB disk opstarten. Maar het operating system moet dat ook ondersteunen.

Als je vooral op zoek bent naar snelheid, gebruik dan een specifieke Solid State Disk en een RAMDISK

De Transend ssd (serial ata) is gemakkelijker inzetbaar dan een compactflashkaart (parallel ata). De PATA interface is aan het uitsterven en sommige compact flash kaarten ondersteunen niet alle commando’s, alhoewel ze dezelfde aansluitingen hebben als een harde schijf. De transcend ssd gedraagt zich als een volwaardige harde schijf en is kleiner dan een 2.5 notebook drive (maar heeft dezelfde aansluitingen). In vergelijking met de meer klassieke SSD is de Transcend maar een traag beestje, niet veel sneller dan een gemiddelde CF-kaart. Deze kaart is vooral geschikt voor embedded systemen. Deze SSD kost minder dan een geheugenkaart (maar je moet die natuurlijk weten te vinden).