De Atlantikwall is een museum dat handelt over d eerste en tweede wereldoorlog. Talrijke bunkers van de tweede wereldoorlog zijn natuurgetrouw opnieuw ingericht en ook resten van de eerste wereldoorlog zijn aanwezig op de site. Ik kan je dit museum ten zeerste aanraden,... van zodra die weer open mag.

Niet ver vandaan hebben we ook Walraversijde (nu: Anno 1465), een nagebouwd dorp uit de middeleeuwen, gebaseerd op opgravingen in de streek. Wens je naar de Atlantikwall te gaan, dan parkeer je best aan Walraversijde, want de parking aan de Atlantikwall is er enkel voor minder validen.

Tussen de campings en Raverside (het dorp) is er een park met waterpartijen en natuurlijke begroeing. Een kenmerk zijn de talrijke borden met grote foto's die indirect in verband staan met de tweede wereldoorlog.

Op de kaart is Atlantikwall in het rood, Walraversijde in het blauw en het park in het groen. Links de interneringskampen en rechts Raversijde.

De eerste foto is genomen na de landing, als het terrein bevrijd is en de troepen de ravages van de oorlog aanschouwen.

"Altijd iemands kind, iemands geliefde, iemands familie,..." De soldaten die ten oorlog trekken en aan het front sneuvelen laten hun familie achter.

De bevrijding, met de folders van de duitsers en de collaborateurs die overgeplakt worden door berichten van de lokale besturen.

Na de oorlog heeft men een overvloed aan tanks die niet meer nodig zijn. Het is te duur om de tanks terug naar Engeland te sturen, ze worden in Duitsland afgebroken. De hele recyclage zal meer dan 10 jaar duren.

De vliegtuigen die België, Nederland, Frankrijk en Duitsland gebombardeerd hebben worden verzameld in een woestijn in Amerika. Oorlog, dat is niet enkel een verlies van mensenlevens, maar het is ook een enorme vervuiling van het milieu en een verspilling van de natuurlijke grondstoffen.

Men laat de natuur zijn gang gaan in het park. De eenden komen eten bedelen bij de mensen die op bankjes zitten. Ze blijven gewoon in de schaduw zitten.

Aan de ingang van het park zie je een oude duitse radar (Würzburg Riese), één van de meest moderne radarsystemen van die tijd. Het was een volgradar die gebruikt werd om de kanonnen te richten.

Talrijke radars van dit type zijn na de oorlog in gebruik gebleven, maar nu voor de radio-astronomie. Tien jaar geleden werd een radar dat niet meer gebruikt werd teruggebracht naar het museum.

En we lopen verder in de richting van Oostende, we komen een noodkerk tegen (Sint Raphael), in 1966 gebouwd, maar nooit vervangen door een definitieve kerk. De kleine campings naast het kapel zijn allemaal verdwenen, vervangen door concentratiekampen op de grens tussen Oostende en Middelkerke (concentratiekampen naast een museum over de tweede wereldoorlog, geen slecht idee eigenlijk).

De kleine campings naast het kerkje deden mij denken aan de campings in de jaren 1970 in De Haan, Vosseslag, Bredene en waarschijnlijk vele andere gemeenten. Ah! de campings Zwaenepoel aan de Vosseslag... Ik herstelde ieder jaar de televisies die in de winter gesneuveld waren. De campings waren hoofdzakelijk bewoond door walen uit Charleroi, La Louvière, Seraing, allemaal streken met (toen) een zware industrie. Er waren ook mensen uit de Limburg (hoofdzakelijk gepensioneerde mijnwerkers en hun kinderen). Ze bezaten een stacaravan maar moesten jaarlijk een huur betalen voor de staplaats en de voorzieningen. Toen ging men niet op vakantie op Ibiza, maar ging men met gans de familie naar de kust. Misschien een idee voor na de coronacrisis?

We lopen door Raversijde en komen in Mariakerke, met de Ter Duinen kerk. De kerk werd in de middeleeuwen gebouwd, vaak vernietigd en weer opgebouwd. In die tijd was de streek tussen Westende en Oostende een eiland (dat is de reden voor de namen "West" ende, "Middel" kerke en "Oost" ende). James Ensor ligt naast het kerkje begraven.

Er zijn een paar foto's van de Kerk van Mariakerke onderaan de pagina.

De zone tussen het gehucht van Raversijde en de campings van Middelkerke is beschermd, maar het gebied tussen Raversijde en Mariakerke is dat niet, en bouwpromotoren aazen op dit overgebleven stuk grond. Oostende barst uit zijn voegen. Overal worden er appartementen neergepoot: aan de haven op Oosteroever, aan De Kraal en de Vives school, op de plaats van het Media Center,... Als dat allemaal volgebouwd zal zijn, zal er geen ruimte meer over zijn, behalve het lapje grond tussen Mariakerke en Raversijde. En dat volbouwen kan snel gebeuren: Mariakerke werd volledig volgebouwd in een paar jaren begin XXe eeuw.

De werken zijn trouwens al begonnen. En éénmaal men met een stukje grond begint is de drang groot om verder te doen. Oostende heeft een deel van de gronden aan het kerkje gekocht, maar ik ben niet zeker of dit de grondspeculatie zal verminderen.

Als die huizen en appartementen zijn gebouwd op plaatsen die oorspronkelijk niet voorzien waren voor bewoning. Er zijn geen voorzieningen, er zijn geen winkels, e zit ver van het centrum. Mensen die daar wonen hebben eigenlijk allemaal een auto nodig, dit terwijl men de verplaatsingen met de auto probeert te verminderen. Maar ja, geld is altijd belangrijker geweest dan een stukje natuur.

Afbeelding rechts: de laatste stukjes grond worden duur verkocht. Er wordt dan een lelijke blok neergepoot "met lateraal zeezicht als je op het dak staat en als je meer dan 2.10 meter groot bent". Op luchtfoto's zie je goed hoe meer en meer natuur ingepald wordt. Had de vlaamse regering het ooit niet gehad over een bouwstop?