-
|
Alle bureaus, hallen en opslagplaatsen van de vismijn waren in gebruik. Dertig jaar geleden heb ik software geschreven voor de OVA (Openbare Visafslag) en er was altijd een enorme drukte. Er was een treinverbinding naar het binnenland en er reden meerdere treinen per dag naar Brussel. De trams en de auto's moesten wachten als de trein voorbijreed. Nu vraag ik mij af of de dagelijkse visvangst voldoende is om één vrachtwagen te vullen. Tegenwoordig is deze industriezone vervallen. Zelfs de militaire basis waar de schepen van de belgische marine onderhouden werden is totaal verlaten. Nagenoeg alle bedrijven die indirect voor de visvangst werkten zijn al een 10-tal jaren gesloten. De visserij is niet meer rendabel en het zijn niet enkel de vissers die in de klappen delen. De vissers zijn gebonden aan quotas, maar de kosten, die blijven maar stijgen. De huidige industriezone is meer in het binnenland gelegen (Passendale) aan de afrit van de autosnelweg: de terreinen met zicht op de haven en op de zee worden gereserveerd voor appartementen.
De maalboot vervoerde vrachtwagens, auto's en voetgangers. Het voordeel van de maalboot is dat de toeristen een paar uur in de haven bleven in afwachting van hun verbinding. We hadden veel elgelse toeristen die voor een dag naar Oostende of Brugge kwamen, zoals wij voor een dag naar Dover of London gingen. Calais heeft heeft het ook moeilijk met het wegvallen van deze toeristen. Er waren ook meerdere basissen van het leger in Oostende. Daarom blijven er ook bunkers in deze zone: op andere plaatsen werden de bunkers opgeruimd, in Oostende werden de bunkers opnieuw gebruikt door het leger. De marine-basis in de duinen is al lang niet meer gebruikt. De tweede basis (daar waar de communicatietoren gelegen is) wordt niet meer gebruikt (sinds het verhuis van de werkplaats naar Zeebrugge in september 2007). Daar werden de schepen van de belgische marine onderhouden, tot alle diensten in Zeebrugge gecentraliseerd werden. En als laatste hadden we het militair hospitaal op het meest oostelijke punt van de haven. Het hospitaal wordt totaal verbouwd, het worden (hier ook) luxe appartementen.
De industrie-zone (wat er nog van overblijft) is nog altijd in aktiviteit, zij het op een laag pitje: de wegen werden opnieuw aangelegd. De zandwinning voor de bouw blijft een belangrijke industrie-tak. Uiteindelijk is Oostende het Charleroi-sur-Mer aan het worden, met veel aangespoelde sociale gevallen, vreemdelingen, een hoge werkloosheidsteun en onhoudbare locale financiën. Een groot deel van het budget wordt door de pensioenen van de standsambtenaren opgesoepeerd, en die kost zal niet verminderen door een paar mensen te ontslaan: integendeel: laat ze zo lang mogelijk hard labeur doen, zodat ze spoedig sterven na hun pensioen!
Oostende had zelfs twee treinstations: één gelegen op de plaats waar du de Delhaize ligt (tegenover de Mercatordok) was het normaal station voor de toeristen. De kapellestraat werd speciaal ingericht voor de toeristen, zodat deze mensen direct naar het stand konden gaan zonder via de vieze haven te moeten passeren. De tweede treinstation (de enige die nog bestaat) was bedoeld voor de reizigers die de maalboot namen. Toen was er nog een waterweg voor het station: het was eigenlijk een afwateringskanaal die later gedempt is geweest. Het rond gebouw nabij de kaaien was de visafslag, waar de vissers hun waar konden verkopen. De handelaars konden rondom het gebouw parkeren en de goederen direct meenemen. Oostende is een woonstad geworden, en dagelijk pendelen er duizenden mensen naar Zeebrugge, daar waar er nog bedrijvigheid is. |
De verbinding Oostende-Dover (de maalboot) werd in 1997 stopgezet na 150 jaar dienst. De RoRo dienst kreeg zware klappen door de tunnel. De tunnel was niet enkel dodelijk voor Calais en Boulogne-sur-Mer, maar ook voor Oostende en in mindere mate Zeebrugge.
Publicités - Reklame