Het nieuw gedeelte: een hellend vlak voor rolspoelpatienten en treden voor valide mensen. Zo is iedereen gelukkig! Dit was ook het gebouw van de RTT

Oostende is een overgebleven socialistisch bastion. Het geld (dat ze niet hebben) moet op, liefst met projecten die duur zijn, op niets trekken (cfr Arne Treize) en nooit klaar geraken, waardoor de volgende legislatuur (en vooral de gegijzelde burgers) verder moet storten in de bodemloze put.

De oude postkantoren in het centrum van Oostende waren al jaren niet meer gebruikt, en afbreken mocht niet (anders hadden ze het al lang gedaan). De RTT wou er ook niets meer mee doen, de enorme zalen waren veel te duur om op te warmen. Op het eerste zicht het gebouw om te bouwen tot een cultureel centrum is een goed idee. Het is in ieder geval beter dan er een Scientology-church van te maken. De lokatie is perfekt, de gebouwen zijn indrukwekkend. Go for it!

Maar de uitwerking valt een beetje tegen. Maanden na de opening is nog niets afgewerkt, je loopt door een werf in plaats van door een cultuurpaleis (misschien is dat de nieuwe invulling van kunst, ik ben niet echt mee met de laatste strekking...). Pas op voor metalen banken en sierstrips, want die zitten misschien onder stroom. Ook de website in strakke zwart-witte kleuren is maar voor de helft klaar. Het beleidsplan is nog niet af. Doe maar wat, en we geven je wel een boete als het niet mocht.

Ik ben op een zondag afgezakt naar dit socialistisch bolwerk, maar de dag dat de hardwerkende arbeider en belastingbetaler eindelijk kan rusten, is het museum niet open. Tja, de baliebedienden moeten ook uitrusten. Dan maar op een werkdag geprobeerd.

Er zijn nog mooie stukken overgebleven (dat is wat er overgebleven is van de originele post). Wat ze erbij geplakt hebben trekt op niets, bijvoorbeeld een onding om naar boven te geraken, dat zowel voor de rolstoelpatienten als de gewone voetgangres onhandig is. Ze dachten een hellend vlak voor de rolstoelpatienten te maken, naar om de standaard-voetgangers niet te discrimineren hebben ze ook enkele treden voorzien. De typische mentaliteit om zoveel volk gunstig te willen stemmen is nu ingebouwd. De lift en de normake originele trappen bestaan gelukkig nog wel.

Het gebouw heeft een cultuurcafé (geen enkele instelling kan rondkomen zonder een café en een paar restaurants). Er is ook een (ho)recagelegenheid voorzien op het bovenste verdiep (de panorama), maar die is nog niet af. Alle deuren zijn open, ik geraak zonder probleem in een technische ruimte met apparatuur die voor de luchtcirculatie dient. Continu hoor je een gezoem van de ventilatoren, ook in de meeste zalen.

De lokettenzaal is mooi afgewerkt (dat wil zeggen: ze hebben die niet afgebroken), je hebt nog een deel van de oude telefooncellen. In die tijd hadden de mensen geen telefoon thuis, geen gsm,... Om te bellen gingen de mensen naar een telefooncel of naar de post. Ik weet niet wat ze van plan zijn met die oude telefooncellen.

De reden van mijn bezoek aan dit tempel van de cultuur (met een grote c) was eigenlijk na te gaan of ik er mijn winterse fotoshoots met modellen kon houden. Ik zoek een verwarmd gebouw met van alles die bruikbaar kan zijn bij een fotoshoot. Fotoshoots in treinstationnen mogen niet (je moet het op voorhand aanvragen, en die dag komt het model niet opdagen). In dit opzichte is het cultuurcentrum geschikt: oude en nieuwe gangen, half-afgewerkte loketten, een panorama (dus grote ramen en veel licht). En een cafetaria om achteraf te foto's te bekijken en iets te drinken. Hopelijk moet er niet betaald worden voor het gebruiken van deze faciliteiten. Ik heb al betaald met opdeciemen en andere lokale taksen. Ik hou mijn hart vast: in de Botanique, het cultuurpaleis van de franse gemeenschap in Brussel mag een fotoshoot niet.

En een maand later, als ik tijdens het paasverlof langskom met een model voor een fotoshoot is het zover: enkel de lokettenzaal is open voor het publiek. Het was te mooi om waar te zijn...