Foto's snelheidsprijs van de Noordzee

International Road racing Championship

Motorraces Oostende

Dit keer was het de bedoeling enkel te werken met een spiegellens. Dit is een kleine lens met een lange (en vaste) brandpuntafstand. Je zou het kunnen vergelijken met een moto die maar één versnelling heeft, de 5de.

Nu dat iedereen met een lens van 2000€ rondloopt, wou ik met iets anders uitpakken. En inderdaad, ik kreeg een aantal reakties van fotografen (meestal mensen die nog manueel gewerkt hebben). Het is om te bewijzen dat een spiegellens ook gebruikt kan worden voor een snelheidsprijs dat ik deze foto's genomen heb.

Deze lens heeft ook een groot voordeel: de lens is minder zwaar dan de kitlens die met mijn fototoestel verkocht wordt. Als je één dag op stap moet met een lens van meer dan twee kilo, dan ben je happy dat je eens een spiegellens kan gebruiken.

Door de zeer lange brandpuntafstand gaat de indruk van diepte verloren omdat motoren die dichterbij of verder rijden nagenoeg evengroot afgebeeld worden. Maar de scherptediepte, die is natuurlijk niet groter geworden, en meestal is er maar één motorrijder scherp.

Een spiegellens heeft ook nadelen, en voor de meeste fotografen die nooit manueel gewerkt hebben, zijn dat allemaal redenen genoeg om nooit met een spiegellens te werken. Je zou het kunnen vergelijken met een Amerikaan die altijd met een auto met automatische bak gereden heeft en nu met een auto met normale versnellingsbak moet rijden.

De nadelen zijn van twee soorten: er zijn de nadelen die inherent aan de lens zijn, en die je er dus moet bijnemen, maar er zijn ook "nadelen" die gewoon wat meer ervaring vergen.

De brandpuntafstand is vast, en voor mij is 500mm op een full frame juist een beetje te lang. Ik had liever een 350mm gehad (die dan wat meer lichtsterk zou zijn).
De lens is niet echt lichtgevoelig, maar ƒ/8 bij 500mm is een normale waarde, zelfs bij niet-spiegellenzen die veel duurder en zwaarder zijn.
Er is geen automatisch scherpstelling, maar als je een tussenring gebruikt met een chip erin, dan kan het fototoestel een "focus bip" geven.
Niet enkel de scherpstelling is manueel, ook al de rest is manueel. Maar dat zou geen probleem moeten zijn voor de echte fotograaf.
De bokeh (de onscherpe delen van een foto) hebben een ringvorm, maar voor sportfotografie valt dit minder op.
Sommige lenzen zijn kwalitatief minder goed, een veel voorkomende fout is een sterke vignetering.
Omdat deze lenzen slechts een enkelvoudige coating hebben kunnen de kleuren soms fout zijn.

De meeste lenzen hebben minder contrast, waardoor het lijkt dat het beeld onscherp is. Als je je fototoestel kan parametreren om het contrast en de saturatie te verhogen dan zal je merken dat de foto's retescherp zijn. De lens zal optimaal presteren bij zonlicht, juist vanwege het temperend effekt van de lens. Bij druilerig weer moet je de lens niet gebruiken, want dan heb je een nog lager contrast.

De fabrikant van je spiegelreflex (Canon, Nikon) verkoopt geen spiegellenzen (enkel Sony heeft er één in zijn gamma, maar die is bijzonder duur, waardoor één van de grote voordelen van de spiegellenzen verdwijnt). Je moet dus noodzakelijk een adaptorring bijkopen bij de lens: de adaptorring past de lensmount (bijvoorbeeld M42) aan op die van je body.

Wat vooral opvalt bij de lens die ik bezit, de Ranger 500mm ƒ/8 is de sterke tunnelzicht met donkere randen die minder scherp zijn. Omdat er helaas geen vooraantstaande fabrikanten zijn die dergelijke lenzen produceren, kan het zijn dat je ofwel een goede, ofwel een slechte lens hebt. Laten we zeggen dat mijn lens een "randgeval" is.

Scherpstelling

De kans is groot dat fotografen met grijs haar zoals ik reeds gewerkt hebben met een manuele spiegelreflex. Een toestel dus, waarbij je zelfs moet scherpstellen. Nu is een motorenwedstrijd niet de beste aangelegenheid om te leren werken met een manuele spiegelreflex (ga naar een park en fotografeer de bomen, de bloemen, de mensen, enz).

Scherpstellen op een motor in beweging lukt niet, zelfs al heb je veel ervaring met een manueel toestel. Wat je moet doen is scherpstellen op een plaats waar de moto's zullen voorbij passeren. Gebruik daarbij de hooibalen, orange verkeerskegels, felle verkeersborden, enz. Als de motos passeren neem je dan een reeks foto's. Waarschijnlijk zullen er in de volledige reeks slechts een paar goede foto's zijn, maar dat is niet erg, binnen een minuut passeren de renners opnieuw.

Belichting

De belichting instellen is ook niet zo evident, zeker omdat je het toestel niet vrij mag laten kiezen omdat die dan een verkeerde sluitertijd zou kunnen kiezen. Je moet namelijk een sluitertijd instellen zodat het effekt van beweging nog aanwezig is. Bij deze lens is een sluitertijd van 1/350 tot 1/750 heel geschikt, de eerste waarde als de brommer eenvenwijdig met jou beweegt, de tweede waarde als de brommer naar je toe komt. De snelheid van de brommer (bochtenwerk...) speelt ook een rol bij het bepalen van de uiteindelijke sluitertijd: hier is ervaring een must.

De huidige spiegelreflex toestellen hebben een auto-ISO funktie: je zet de sluitertijd vast (T-instelling) en laat het toestel spelen met de ISO-waarde. Bij Canon kan ISO-waarden gebruiken tussen 50 en 25600, dus negen stops. Van zodra er wat zon is, is de gekozen ISO-waarde zodanig laag dat er geen ruis in beeld is, zelfs niet met een hoge sluitertijd.

De foto's zijn enkel verkleind, maar zijn niet bewerkt. Enkel de beeldscherpte en contrast stond hoger ingesteld (zie: parametreer je fototoestel).

Wie reeds mijn werk als modellenfotograaf heeft gezien, weet dat ik graag in high key werk. Bij bepaalde foto's heb ik hier het effekt bewust willen nabootsen, ik heb dus bepaalde foto's op een zo helder mogelijke achtergrond getrokken.

Fotos met spiegellens

Fotos met Canon EF 70-200 ƒ/2.8

Publicités - Reklame