Er is één pendel om het uur de zaterdag, maar er wordt een tweede waterbus ingelegd als het zeer druk is. De pendel zet je af aan het treinstation: ideaal als je verder moet rijden met de trein, maar je zit wel twee kilometer van het historisch stadscentrum.

Sinds de aanleg van de Westercheldetunnel is er geen overzet meer mogelijk met de auto. De oude terminal van de veerboten in Breskens ligt er verlaten bij naast het nieuwe ponton voor de waterbussen.

Vlissingen heeft zijn haven-industrie aan de oostkant (je komt die tegen als je de Westerscheldetunnel gebruikt). Dit is ingepolderd gebied, vroeger was dit een zeearm (de Sloe) die van Walcheren een eiland maakte. Zo is de kustlijn drastisch ingekort, wat heelwat gunstiger is in geval van zware stormen. Het grootste deel van Walcheren zit onder de waterspiegel, en het is dankzij de dijken dat het gebied niet onder water loopt.

In Vlissingen merk je direct het gebouw van Imtech. Imtech is ontstaan uit de fusie van een aantal bedrijven waaromder Van Rietschoten en Houwens (electronica). De groep werd veel te groot en oncontroleerbaar, met divisies die zich bezig hielden met marine-aktiviteiten, aktiviteiten in de bouw, in de internet-technologie. Valse facturen, maffia-praktijken,... De waarde van de onderneming kelderde op de beurzen en Imtech moet tegenwoordig bij de banken aankloppen om te kunnen overleven. Weer een negatief gevolg van de globalisatie, terwijl de individuele bedrijven wel rendabel waren voor de fusie. Er is helaas geen weg terug: als er delen van de groep verkocht worden om te overleven, dan worden die overgenomen door een nog grotere groep.

En we zijn vertrokken! Het is al een redelijke wandeling van de waterbusterminal tot aan het strand (voor het strand was je beter in Breskens gebleven). Vlissingen heeft duidelijk niet de look van een modale belgische stad aan zee, met zijn lelijke hoogbouw op de zeedijk en zijn talrijke boetiekjes langs de hoofdweg. Het is er gezellig flaneren op de zeedijk, maar de achterkant van de zeedijk is even lelijk als de achterkant van de hoogbouw aan de westkant van Middelkerke.

Om de zoveel kilometer een stop om de appeltaart te proeven. Ik voel mij moreel verplicht om alle standpaviljoentjes aan te doen en van de appeltaart te proeven. De standpaviljoentjes zijn met smaak ingericht, het is niet zoals de vervallen barak die aan de Vosseslag (België) staat . Kon Tiki (ergens halverwege) is heel smaakvol ingericht “Life is better in flip flops”.

Dankzij het commercieel inzicht van Liefmans hebben de Nederlanders “De Kriek” ontdekt (de garçon dacht dat het een produkt uit Nederland was). Die nederlanders hebben nog veeeeel te leren: Rodenbach, Geuze, Hoegaarden, Leffe,...

Er zijn verharde wandelpaden in de duinen aan de zeekant, maar ook wandelpaden en fietsroutes aan de achterkant van de duinen. Alles is proper (zelfs in het hoogseizoen). De duinen zelf zijn afgeschermd en de mensen nemen de aangelegde paden. In Frankrijk hebben ze ook geprobeerd delen van de kust (in de buurt van Cap Blanc-Nez) af te schermen, maar de omheiningen weden binnen de maand beschadigd. In Nederland zou je voetpaden met éénrichtingsverkeer kunnen inrichten, en de mensen zouden dit normaal vinden.

De trip van Vlissingen tot Zoutelande heeft meer dan 4 uur geduurd (met stops aan heelwat strandpaviljoentjes), maar het was geen vermoeiende uitstap zoals in Belgie (waar je geen wandelpaden in de duinen hebt en waar je lange afstanden moet afleggen tussen de mogelijke pitstops) of in Frankrijk (de wandelpaden die de kustlijn volgen kronkelen en gaan constant op en neer).

De strandcabines zijn hier volwaardige appartementen geworden (met water en electriciteit). Veel beter dan de lelijke appartementsgebouwen in België. Je geraakt er enkel te voet of met de fiets, maar dit blijkt geen bezwaar te zijn want alle cabines waren verhuurd toen ik passeerde.

Op de terugweg heb ik hoofdzakelijk de binnenwegen genomen: je kan in de schaduw wandelen en je hebt geen last van de soms sterke wind. Te voet of op het gemak met de fiets zie je heelwat meer.

En dan zit ik weer in Zeeuws-Vlaanderen, op een volledig rechte baan waar het verboden is voorbij te steken en waar de snelheid beperkt wordt tot 80 per uur. Gelukkig dat het traag verkeer op een zijweg moet rijden: in België proberen ze hetzelfde te doen, maar zonder aparte rijstrook voor trage gebruikers: fietsers, landbouwvoertuigen, dikke mercedessen en snelle alfas zitten allemaal op dezelfde weg. Het duurt bijna een half uur om 10km af te leggen als je vastzit achter een tracteur.

Er is één foto genomen met een spiegellens. Deze lens met een zeer lange brandpuntsafstand is lichter dan een klassieke lens dankzij het gebruik van twee spiegels (vergelijk foto 24 met foto 25).