In Ijmuiden hebben we de nederlandse hoogovens en het hoogovensmuseum: dit is eigenlijk de reden voor mijn bezoek aan de streek.

Club Second Life in Wijk-aan-Zee

In tegenstelling met Rotterdam is er hier wel ruimte voor recreatie; de industrie ligt er meer verspreid. De Koninklijke Hoogovens werden in de duinen neergezet, dicht bij de zeehaven zodat er een gemakkelijke aanvoer van grondstoffen mogelijk is. Nederland beschikt immers niet over ijzerertsen en koolstof en moet die grondstoffen importeren.

Een leuk dorpje is Wijk-aan-Zee, gelegen ten noorden van Ijmuiden. Het is eigenlijk een enclave tussen de terreinen van Tata Steel (het vroegere Koninklijke Hoogovens), met verschillende bruggen die de twee industrie-sites verbinden. In het dorpje zelf merk je niet de aanwezigheid van de zware industrie (ik moet ook zeggen dat de wind uit de zee blies).

Het is een typisch nederlands dorp aan zee, dat wil zeggen geen hoogbouw (wel een lelijk hotel in de duinen), maar wel met strandpaviljoentjes. Aan de andere kant van de haven heb je Ijmuiden, met een onopvallende strand (zie foto's).

Hier ook hebben de duitsers bunkers in de duinen achtergelaten. Een van de grootste bunkers (uitkijk- en commandopost) wordt nu als café gebruikt, maar er waren vandaag nauwelijks bezoekers.

Het is een heel mooie wandelstreek, met fietspaden en wandelroutes. Op het einde van mijn wandeltocht dacht ik een gerestaureerde freya-radar te zien. Neen, het is gewoon een metalen schotel die zo opgesteld is dat het geluid van de zee geconcentreerd wordt.

Voor de jeugd die denkt dat hier niets te beleven valt hebben we een Second Life discotheek. Er is een sportstand en je kan er allerhande spullen huren, maar op deze koude zomerdag was er niemand te zien, op een paar wandelaars na. Het regende juist niet.