Binnen het museum - bovenste verdiep
Het museum strekt zich over twee verdiepingen. Je begint het bezoek op het eerste verdieping, met informatie over de krijgsmacht. Er is een deel voor de landmacht, de luchtmacht en de zeemacht. Het is duidelijk wat de bedoeling van het museum is: nieuwe rekruten aanwerven.
Een kleine zaal van de Nederlandse Marine gevolgd door een zaal over de Marechaussée (de vroegere Rijkswacht in België). De belgische Rijkswacht maakte deel uit van het leger, het werd gebruikt om de orde te handhaven (zeg maar: stakingen te onderdrukken). We hebben de Rijkswacht afgeschaft, maar ik weet niet of het een goede zet was.
Dan komen we vrij abrupt in het historisch gedeelte, met een voorbeeld van een dorp met omwalling. Dat was in de tijd nodig om zich te beschermen van bende plunderaars.
Nederland was in de tijd (lang geleden) een zeemacht zoals Engeland en Spanje en verschillende zalen tonen dit rijk coloniaal verleden. Zoals Frankrijk heeft Nederland nog enkele overzeese gebieden.
Dit deel van de museum kon mij eigenlijk niet echt boeien. Het deed mij teveel denken aan de geschiedenislessen in een stoffig klaslokaal dat regelmatig verduisterd werd om prentjes te projecteren met een episcoop.
Natuurlijk mocht een vermelding van de tweede wereldoorlog niet ontbreken, maar het verdwijnt een beetje tussen de andere feiten. Het is duidelijk geen museum over de tweede wereldoorlog, het wordt terloops vermeld.
Ik denk dat zoals in Vlaanderen er nederlanders samengewerkt hebben met de nazi's. Eenzelfde volk! Allen ten strijde tegen de bolsjevieken! (merk dat het adres van de Waffen-SS in Antwerpen gelegen is).
En we komen bij een kenmerkend element van de tweede wereldoorlog: de V1 vliegende bommen. Hier een uitvoering met cockpit zodat het vliegtuig beter naar zijn doel gericht kon worden. De nauwkeurigheid van de V1 was heel beperkt: de bom werd naar zijn doel gericht en bleef dezelfde koers volgen. De afstand werd bepaald door een eenvoudige teller die de brandstoftoevoer onderbrak na een bepaalde afstand. Het was de bedoeling dat de piloot voor de crash uit het vliegtuig sprong, maar in feite was het meer een kamikaze vliegtuig. De Duitsers waren niet zo fanatiek als de Japanners en de kamikaze-uitvoering werd niet gebruikt in de praktijk.
De V2 was de eerste raket met vloeibaar brandstof. Door zijn hoge snelheid kon de bom niet onderschept worden. Tegenmaatregelen waren gericht op de vernietiging van de lanceerplatforms en de productiecentra van vloeibaar zuurstof en brandstof. Na de oorlog werd Werner von Braun met open armen ontvangen in de Verenigde Staten, alsof er in die 5 jaar niets gebeurd was.
De V1 en V2 staan op de gelijkvloer, niet in de ruimte die handelt over de tweede wereldoorlog. Er is niets over de eerste wereldoorlog, de nederlanders hebben die niet gekend.
Wat ook bij de nederlandse geschiedenis hoort, is de onafhankelijkheid van België, ergens op een klein plakaatje vermeld.
Het doet nog altijd een beetje pijn, denk ik.
Op de bovenverdieping heb je ook een goed zicht op de vliegtuigen.
Het gebouw op zich is opmerkelijk, met grote glasramen. Naar mijn mening gaat er teveel aandacht naar de vorm en niet naar de inhoud, maar daarover meer later.
Er is ook een deel moderne geschiedenis, met bijvoorbeeld de huidige taken van de krijgsmacht, zoals het beschermen van evenementen.
En we komen in een deel dat niet alleen donker is, maar ook duister wat de bedoeling is. Een zaal wordt bijna volledig gevuld met een miniatuurdorp 's nachts, met lichtjes van autos, lantaarnpalen, huizen,...
Wat de bedoeling daarvan is, is niet echt duidelijk. Maar de persoon die zich daarmee bezig heeft gehouden had duidelijk tijd over. Waarschijnlijk een militair...
Op de folder staat er dat fotograferen mag, maar zonder flitser en zonder statief. In het museum zijn er echt donkere hoeken, maar fotograferen met een hoge iso-waarde valt mee met een Canon R5. De beelden zijn beter dan wat je kan nemen met een smartphone met "nacht" instelling. Ik heb ook foto's genomen met de Huawei P30 pro.
Het dorp 's nachts staat in de zaal "samenleving", met de betoging tegen kernwapens. Dat waren nog eens tijden! Maar wat de betekenis is van dat dorp, dat blijft onduidelijk. Veel van de ruimtes zijn te donker ingericht om de teksten te lezen (en je moet ze eerst vinden).
En plots zit ik in de zaal "toekomst", met een bol in het midden waar beelden op geprojecteerd worden.
Alles wat "modern" moet zijn is veel te donker. Gelukkig dat de vloer effen is, anders zouden er veel ongelukken gebeurd zijn.
Vanaf de bovenverdieping heb je ook een goed zicht op een aantal militaire voertuigen.
Alles is mooi afgebakend, je mag niets aanraken, enkel vanop afstand bekijken.
En we gaan verder met ons bezoek, de gelijkvloer. Eenmaal in het museum kan je vrij van de ene ruimte naar de andere en van een verdiep naar de andere.
| 
