-
Begin september 1944 bereiken de eerste geallieerde troepen de grens tussen Frankrijk en België. Een paar dagen later is Antwerpen reeds bevrijd. De Duitsers hebben zelfs geen tijd gehad om de haven onbruikbaar te maken.
Maar de Duitse legereenheden die de laatste weken niet konden weerstaan aan de druk van de geallieerden willen de monding van de Schelde niet prijsgeven. Er zitten Duitse troepen vast in Zeeuws Vlaanderen (van Zeebrugge, Brugge, Gent tot aan de Scchelde nabij Kallo) en in Walcheren. De Duitsers hebben zich ingegraven en gebruiken de geografie van de streek om zich te verdedigen. Het Leopoldkanaal vormt een natuurlijke hindernis, en omdat de streek erachter onder water zit kunnen de Canadezen geen tanks inzetten.
De voornaamste ookzaak van de mislukking zijn de lange aanvoerlijnen: alles moet namelijk nog vanaf de franse havens in Bretagne komen. Door de plotse invasie hadden de duitsers geen tijd om de havens in Bretagne onklaar te maken. De havens in het Noorden van Frankrijk waren versterkt en konden niet gebruikt worden, ofwel omdat de havens in Duitse handen zijn gebleven tot op het einde van de oorlog, ofwel omdat de havens zodanig gesaboteerd waren dat de schepen niet konden aanmeren.
Operation Switchback
Museum “For Freedom”De tentoonslellingen zijn vooral anecdotisch, gebaseerd op het beschikbaar materiaal (dit is een probleem met een aantal musea). De vitrines worden volgepropt met prullaria uit de tijd. Een paar motoren van vliegtuigen, een paar Jeeps, een Biber (duitse eenmansduikboot). De Biber was een kleine onderzeeër (één bemanningslid). Het werd gemaakt met hetgeen nog beschikbaar was op het einde van de oorlog. Het gebruikte een petroleummotor die gemakkelijk te bouwen was, maar die waarschijnlijk verantwoordelijk is voor de helft van de mislukte operaties (koolstofvergiftiging). Er werden meer dan 300 Bibers gemaakt vanaf augustus 1944, maar zij hebben slechts een paar schepen kunnen raken. Eigenlijk gaat er meer aandacht naar de opgravingswerken (om bijvoorbeeld een vliegtuig op te graven) dan naar de oorlog zelf. Hier geen moderne audio-gids, maar een A4 farde met teksten. Hoewel de meeste vitrinekasten genummerd zijn, is het soms moeilijk te achterhalen waarover de tekst het heeft: de tekst volgt niet de wandelroute, sommige kasten hebben geen nummer en bepaalde teksten geen referentie. Plots lees je iets over een zaal dat je al 10 minuten geleden gepasseerd bent. Je kan het museum bezoeken in een uur tijd, en dan is er een cafetaria waar je kan napraten. Er worden een paar interessante boeken over de oorlog in de regio verkocht. |
Publicités - Reklame