Deze pagina is een vervolg op de pagina over Distelfink, de radarbasis niet ver van Douvres-la-Délivrande. Hier hebben we het specifiek over de geällieerde landing in Normandië.
Alle musea in Normandië hebben het over de landing, het is hier alsof de tweede wereldoorlog begonnen is met de geällieerde landing en slechts een goede maand geduurd heeft, totdat alle duitsers uit de streek verjaagd werden. Maar in feite zullen de strijdkrachten pas begin september in het Noorden van Frankrijk geraken (daar waar de "officiele" landing had moeten plaatsvinden).
De voorbereidingswerken hebben nochtans jaren geduurd, eerst met een landing in Dieppe (Operation Jubilee) om ervaring op te doen. Deze landing heeft aangetoond dat een landing aan een haven niet mogelijk was, alle havens waren te goed verdedigd.
De canadezen landen aan de standen nabij Douvres-la-Délivrande. De radarinstallaties waren landinwaarts geplaatst en zullen pas op 17 juni ingenomen worden. De voortgang van de troepen is zeer traag, de landing had evengoed kunnen mislukken.
Maar de duitse tanks zitten vast in het Noorden, daar waar de landing zou moeten plaatsvinden (Operation Fortitude). De duitsers denken dat de landing in Normandië slechts een afleidingsmaneuver is. Als de duitsers beseffen dat ze in de luren gelegd waren, dan is het te laat: de geällieerden hebben al een heel stuk land veroverd en kunnen niet meer terug in zee geduwd worden.
De geällieerden waren natuurlijk op de hoogte van de duitse radar en hebben daar gretig van gebruik gemaakt door aan te geven dat de landing op een andere plaats zou gebeuren. Schepen werden naar Etretat gestuurd en hadden grote metalen luchtbalonnen met zich mee om op de radarbeelden een grote armada weer te geven. Vliegtuigen vliegen heen-en-weer tussen Boulogne sur Mer en le Havre en andere vliegtuigen lossen metalen strips dicht bij Cap d'Antifer.
Het zijn niet de gewone metalen strips (window) die het radarbeeld verstoren, maar strips die uitgerust zijn met een parachute en langer in de lucht blijven hangen. De vliegtuigen die de strips lossen leggen ovale banen op zee en bewegen langzaam naar de kust toe. Het beeld op de duitse radar is van een enorme armada die richting kust beweegt (operation Taxable), maar naar een plaats waar er geen landing zal gebeuren.
Deze operaties hebben een groot succès en de duitsers weten niet goed waar de aanvallen plaatsvinden. Door de algemene verwarring hebben de duitsers zelfs 15 doden verloren (la garnison allemande a perdu 15 tués), wat wel uitzonderlijk is, want éénmaal dood bewegen de soldaten niet zoveel meer en men zou ze toch gemakkelijk moeten terugvinden.
De communicatiezaal werd gerestaureerd naar de toestand op de datum van de landing. Nadien werd er een deel van het personeel naar Caen gestuurd. De centrale verzorgde de communicatie met de verschillende militaire kampen. Er was een tweede zaal die specifiek diende voor de communicatie met de luchteskaders en met de vuurleiding.
Een foto genomen nadat de geällieerden de radarbasis zijn binnengevallen op 17 juni 1944.
Op 1 zien we een veldtelefoon in herstelling, de magneto 2 was verwijderd. Op 3 het standaard wapen van de militair, verloren in de haast van het moment. Indien ze in staat zijn 19 doden te verliezen, zijn ze even goed in staat een geweer en een schop te verliezen.
De sokken 4 van een soldaat en een ander belangrijk element (waarom zou je het anders vermelden): een schop 5. De telefooncentrale is 6. De militair kijkt naar de situatie. Hij heeft een helm 7 en draagt twee munitiehouders 8. Het radarmuseum is zeer goed in het opsommen van trivialiteiten.
Op een volgende pagina hebben we het juist over het museum en de bijdragen van de franse onderzoekers aan de radar.
| 
