17 18 19 20 21 22 23 24 25

De douches met de eerste twee cellen die voor de officieren gereserveerd zijn (zij hebben een mengkraan). Voor het voetvolk was er lauw, warm of koud water voorzien naargelang wat er inh het reservoir aanwezig was.

Foto 17:
Officiersmess. Vroeger was er een groot verschil tussen de officieren (die vaak enkel frans spraken) en de troep, die bestond uit enkele beroepsmilitairen, maar vooral uit mensen die hun legerdienst moesten doen en mensen die opgeroepen werden. Het waren fabrieksarbeiders, boeren en mijnwerkers.

Foto 18:
De radio installatie was al verouderd vooraleer de oorlog begonnen was. men gebruikte radiofrekwenties die gemakkelijk gestoord konden worden. De installaties waren wast opgesteld en de antenne liep langs één van de ondergrondse tunnels. Het bereik was daardoor niet optimaal. Het belgisch leger gebruikte frekwenties in de lange golven, zodat sterke zenders en lange antennes nodig waren. Dezware zenders konden niet verplaatst worden: het was geen verbetering in vergelijking het het telefoonnetwerk met bovengrondse lijnen. De observatieposten hadden geen radio's.

Foto 19:
Een telefooncentrale. De commandostructuur was complex en een bericht moest via verschillende echelons passeren, wat tijdsverlies betekende. Zelfs voor het begin van de invasie kwamen de berichten slechts langzaam toe. België was reeds op de hoogte dat er een aanval die dag gepland was, maar het bericht kwam pas enkele uren voor het begin van de invasie toe.

Foto 20:
Bunker met observatiekoepel. De bunker stond op grote afstand van de ondergrondse caserne maar was toch verbonden via een ondergrondse tunnel met het fort. De koepel had zicht op de sluis van Ternaaien (verbinding van het Albertkanaal met de Maas).

De eerste waterweg (zie afbeelding onderaan de pagina) is het Albertkanaal van Antwerpen naar Luik, dan het kanaal van Ternaaien (twee km lang) die een verbinding maakt tussen het Albertkanaal en de Maas en uiteindelijk de Maas. Op deze plaats is de Maas niet bevaarbaar, dat is de reden van het kanaal van Ternaaien.

Wat de militairen ook geleerd hebben, dat is om metalen golfplaten tegen de binnenwand van de bunkers te plaatsen (enkel de bunkers die buiten staan). In geval van een bominslag heeft gewapend beton de neiging af te brokkelen en stof te maken. De metalen golfplaten vangen het steengruis op.

Foto 21 en 22:
Een van de talrijke tunnels naar een van de bunkers op de omtrek van het fort. Op het einde van de tunnel bestond er de mogelijkheid om een wachtpost op te stellen.

Heu... niet origineel

Foto 23:
Het gevolg van een holle lading van 50kg. Het is de eerste keer dat munitie met een holle lading gebruikt werd. Normaal springstof explodeert lags alle kanten en het effekt van de ontploffing vermindert snel met de afstand. Een holle lading concentreert de kracht in een enkele richting, waardoor er gemakkelijk een staalplaat van 10cm dik doorboord kan worden. De deur rechts werd vervormd door de terugslag. De kracht van de holle lading heeft eerst de eerste deur vernietigd, de drukgolf is tegen de betonmuur aan de overkant weerkaatst en heeft dan de tweede deur vervormd.

Foto 24 en 25:
Infirmerie en operatiezaal op het midden etage.

Vrij bezoek of rondleiding?

Met het vrij bezoek kan je op je gemak alle delen van het museum bezoeken, maar je hebt geen toegang tot enkele (zeer beperkte) delen van het fort. Het bezoek met de gids gebeurt in looppas en is geconcentreerd rond de delen die je normaal niet kan bezoeken. het geleid bezoek duurt ongeveer twee uur en er is een korte filmvertoning over de aanval van het fort.

De gids loopt ook langs delen die door iedereen bezocht kunnen worden, en de uitleg is dan heel beperkt op dit ogenblik: de gids geeft meestal enkel een indicatie wat er in die zalen te zien is en loopt dan verder. Gelukkig kan je na de rondleiding het museum opnieuw op je gemak bezoeken.

De buitendelen van het fort zijn vrij te bezoeken (gratis). Men kan de bunkers bekijken (sommigen hebben nog hun kanonnen). Een aantal bunkers hebben nog hun observatiekoepel. In die tijd waren er geen bomen in de streek en het zicht reikte tot Maastricht, Aken en Visé.

Vanaf de observatiepost uiterst links van het fort heb je een goed zicht op de ganse regio. Vanaf de ingang van het fort op de laagste verdieping moet je gedurende 30 minuten klimmen om tot boven de berg te geraken.