De bunker is gebouwd op de maat van het Belgisch leger, dus redelijk kleinschalig. We hebben nu moeite om te geloven dat er permanent 200 mensen aanwezig waren in de bunker. De duitse bunkers in Frankrijk zoals La Coupole, de bunker in Eperlecques, het canon in Mimoyecques waren allemaal grotere gebouwen, en die werden in een paar jaar gebouwd in oorlogsituaties.

De koude oorlog was een oorlog zonder oorlogsverklaring. Er waren talrijke lokale conflicten: Korea, Indochina, Viet-Nam, Cuba,... Maar het kwam gelukkig nooit tot een directe confrontatie tussen de beide grootmachten. In Amerika heerste er een ware psychose en ondernemingen verkochten kits om de radioactieve straling te meten, kant-en-klare atoomkelders en zelfs langspeelplaten met uitleg over wat je moet doen als de atoombom valt. Hopelijk hebben de klanten een platenspeler op batterijen, want het electriciteitsnet zal uitgevallen zijn.

De bedoeling van de bunker was om een commandobunker te zijn van de luchtmacht. De bunker moest de coordinatie verzorgen tussen de luchtmacht van de ons omrigende landen. De bunker was zo geheim dat enkel de militairen die er werkten op de hoogte waren van zijn bestaan. Een gebouw dat op een hoevetje lijkt zorgt voor de toegang tot de ondergrondse bunker. Er is maar iets dat opvalt: de lichtstraler op het dak (die van binnenuit gericht kan worden). Er is een nooduitgang die uitkomt in de lager gelegen velden.

Er zijn ontvangstantennes op het terrein, maar het zenden gebeurt vanaf de basis van Ieper. Vanaf de eerste uitzending zou de geheime bunker immers gelocaliseerd zijn door de vijand.

Op het einde van de bouw was de bunker al technisch achterhaald. De bunker had wel twee generatoren voor de stroomvoorziening, maar er waren geen voorzieningen voor een NBC-oorlog (nucleair, bacteriologisch of chemisch). De bunker had muren die twee meter dik waren maar geen beschermende deuren. Een welgemikte bom (zelfs een klassieke bom) zou de bunker totaal onbruikbaar gemaakt hebben. Op het terrein zijn er verschillende luchthappers en kleine schoorstenen die voor de luchtverversing zorgen. De generatoren, de verwarmingstoestellen en de mensen hebben allemaal verse lucht nodig, en die wordt niet gefilterd. De duitse bunkers hadden tenminste luchtfilters.

De bunker is nooit gebruikt geweest als coöordinatiebunker van de luchtmacht. Twee andere bunkers die simultaan gebouwd werden volstonden (Semmersake en Glons) en men had geen derde bunker meer nodig. In de jaren 1960 werd besloten de bunker te gebruiken als algemene commandobunker. De militaire staff zou er in onder gebracht worden in geval van escaladerende internationale spanningen (of oefeningen). De militairen zouden er veiliger kunnen opereren omdat het gebied geen strategische waarde heeft.

Het legerstaff had een supersnelle oorlog in gedachten, want er waren ook geen voorzieningen voor de overnachting van de militairen. Er is zelfs geen refter voorzien. De militairen werden gehuisvest in de caserne van Ieper, terwijl de legerleiding in een hotel in de buurt kon legeren. Zoals overal in België is het eten er heel lekker. In een zekere zin hadden de militairen gelijk met een supersnelle oorlog, want de verovering van Belgie in 1940 heeft slechts een week geduurd. Ook de bevrijding was in een paar dagen geklaard, België was geen belangrijk land. Een invasie met de moderne oorlogsmiddelen zou in een paar uur gebeurd zijn geweest.

De ondergrondse intallaties worden beschermd door beton van twee meter dik. Een extra koperen laag van 2cm biedt bescherming tegen electromagnetische straling (een gevolg van een atoomontploffing).

De bunker had een manuele en automatische telefooncentrale met 5 buitenlijnen. Verboden te bellen met de vrouw tijdens crisissituaties, de weinige lijnen moeten vrij blijven! Er was een infirmerie met één bed. Er zijn WC's en lavabo's, maar geen voorzieningen voor gevechtsfunkties. De bakelieten prisen voorzagen in 220V en 115V.

Het belangrijkste deel van de commandobunker is de Operation Room die zich over twee verdiepingen uitstrekt. De verschillende legerstaffs hebben een "appartement" met zicht op de Operation Room. Deze zalen hadden rode gordijnen die dichtgetrokken konden worden als de staff gasten had (deze gasten mochten de Operation Room niet zien).

De bunker werd gebruikt als commandobunker tijdens verschillende oefeningen van de NATO. In 1995 verliest de bunker alle militaire betekenis en wordt omgebouwd tot museum van de koude oorlog (opengesteld voor het publiek vanaf 2009).