Maar de bevrijding van het noorden van Vlaanderen en Zeeland is veel moeilijker dan gedacht. Zolang de Westerschelde niet bevrijd is, kan de haven van Antwerpen niet gebruikt worden. En een grote haven dicht bij het front is nu absoluut noodzakelijk om een snelle opmars mogelijk te maken, want de troepen hebben voedsel, munitie en brandstof nodig.

De twee kanalen die vanaf Maldegem evenwijdig met elkaar lopen tot in Zeebrugge zijn een eerste hindernis. Tussen de twee kanalen (de Blinker en de Stinker) is er een no-mans-land die in het voordeel van de verdedigers speelt. Van zodra de geallieerde voet zetten aan land tussen de twee kanalen worden ze van alle kanten bestookt door de duitsers. De bevrijding van het gebied zal dan ook beginnen ten oosten van Maldegen, daar waar de Blinker en de Stinker uit elkaar gaan. De geallieerden gebruiken voor het eerst vlammenwerpers om de duitsers uit hun bunkers aan de andere kant van het kanaal te jagen. De vlammenwerpers zijn zeer efficient, maar hun bereik is beperkt tot de breedte van één kanaal.

De Blinker is het Leopoldkannal, oorspronkelijk bedoelt als afwateringskanaal van de regio rond Zelzate en de Stinker is het Schipdonkkanaal of afwateringskanaal van de Leie. De Leie werd in die tijd gebruikt voor het rotten van het vlas en de Leie stonk als een open riool. Het afwateringskanaal van de Leie zorgde ervoor dat het stinkende water van de Leie niet door Gent moest gaan.

Het opruimen van het Noorden van Vlaanderen en van Zeeuws Vlaanderen zal de naam dragen “Operation Switchback”. Het is slechts één element van de volledige bevrijding van de Westerschelde, met verschillende andere operaties zoals Infatuate.

Het museum is een privé-initiatief van de familie Van Landschoot. Maurits Van Landschoot was een verzetstrijder en dreigde gevangen genomen te worden door de duitsers. Dankzij de snelle opmars van de geallieerden konden de duitsers hem niet gevangen nemen. Hij heeft zijn leven te danken aan de Canadese en Poolse soldaten.

Maurits van Landschoot vroeg aan zijn zoon iets terug te doen voor de talrijke soldaten die hun leven verloren hebben voor vrede en vrijheid. Het museum is het uiteindelijk resultaat.

Het museum bevat vooral informatie over het leven tijdens de bezetting (met veel affiches), het verzet en de bevrijding. Het is een lokaal museum die stukken tentoonstelt die in de streek gebruikt werden: uniformen, wapens, communicatieapparatuur.

Hoewel het museum Canadamuseum genoemd wordt (ter ere van de Canadese strijders), bevat het ook duitse stukken. Een Pools gedeelte werd achteraf bijgevoegd: de bevrijding van het Noorden van België gebeurde voornamelijk door Poolse en canadese troepen.

Rechts, een foto van een Hellschreiber, een duits apparaat dat als eenvoudige telex gebruikt kon worden, maar veel betrouwbaarder werkte en daarom in het veld ingezet werd (lokale Kommandantur van Maldegem).

Het museum bevat een mengelmoes van apparaten, legervoertuigen,... Alles wat de familie Van Landschoot ontvangt moet ergens in een vitrine geplaatst worden. Nog een geluk dat er geen duitse soldaten tussen de canadezen zitten. Er is weinig geschreven informatie (iets dat je kan meenemen om achteraf op je gemak te lezen).