1 2 3 4 5 6 7 8 9

Eerste afbeelding rechts:
Het plan van de duitsers: oprukken tot in Antwerpen om de geallieerde legers in tweeën te splitsen. In het orange: de praktijk...

Tweede afbeelding:
De situatie rond Bastogne, kestmis 1944.

Het verschil tussen de Mardasson (ook in Bastogne gelegen) en de Bastogne Barracks, is dat we hier echt op de plaats van de aktie zitten (uiteraard was de Mardasson nog niet gebouwd tijdens de oorlog!) Wat mij in veel musea stoort is dat de gebouwen geen verband hebben met de geschiedenis. Laten we een eenvoudig voorbeeld nemen:

• Een museum over de tweede wereldoorlog, gelegen in Ambleteuse in redelijk moderne gebouwen. Er zijn verschillende stukken en men kan er souvenirs kopen.
• Een tweede museum, niet ver gelegen van de eerste, maar ingericht in de Batterie Tod in Audinghen. Er is weinig plaats en geen verkoopsstand.

Afbeelding 3 en 4
Hoofdkwartier van de 101 divisie (op dezelde lokatie)

In het geval van de Mardasson en Bastogne Barracks is er nog een verschil ten voordele van Bastogne Barracks: het museum is een echte legercaserne (met slecht onderhouden gebouwen, afbladerende verf en de typische look die je in iedere caserne kan terugvinden). Op een aantal plaatsen zie je grote borden met foto's uit de tijd van de oorlog en je kan vergelijken vroeger en nu.

Ik wil hiermee niet zeggen dat de Mardasson op niets trekt, maar Bastogne Barracks is toch nog ietsje beter. Aan de Mardasson heb je goed werkende audiogidsen (de beste tot nu toe, en ik heb HEEL VEEL musea bezocht), in de Bastogne Barracks heb je te maken met echte mensen die vertellen. Hun ouders of grootouders hebben vaak nog de oorlog meegemaakt (militair wordt je van generatie op generatie in die streek).

De militairen zijn heel bekwaam en kennen de geschiedenis van de streek zeer goed. Beter in ieder geval dan de ambtenaren (en zeker de jobstudenten) in het museum van de Mardasson. De sfeer is ook heel anders, een soort militaire camaraderie van mensen die dezelfde trainigen gevolgd hebben in Leograd, Vogelsang of Soest en die je niet vindt op kantoor.

Er staat weinig informatie bij de verschillende standen: het is de bedoeling dat de militairen die de rondleiding geven uitleg verschaffen. Je komt duitse communicatieapparatuur tegen naast amerikaanse toestellen.

In bepaalde zalen staat ook na-oorlogs tuig opgesteld, deze zalen geven informatie over legerdivisies die op verschillende fronten gestreden hebben.

Per dag zijn er twee rondleidingen voorzien, één om 10 uur en één om 14 uur (in de wintermaanden enkel om 14 uur). Het is een legerbasis en je kan niet zomaar binnenlopen. Tot eind 2018 waren de rondleidingen volkomen gratis, vanaf 2019 moet je een kleine bijdrage betalen (maar heel miniem in vergelijking met andere musea).

In Bastogne Barracks zijn er verschillende delen: in de kelders van de oude barakken een deel over de tweede wereldoorlog, met een aantal zalen die reconstrueerd zijn. Dit is echt geschiedenis, in dezelfde gebouwen als toen, met dezelfde uitrusting,... Om de veiligheid te verhogen sliepen de militairen in de kelders. Overigens waren de gebouwen niet bestand tegen de bommen die toen reeds gebruikt werden.

Dit zijn echt de originele gebouwen zoals die tijdens de oorlog gebruikt werden.

Afbeelding 5 6 7:
Een klein assortiment van wat je in het legermuseum kan vinden: wapens, natuurlijk, maar ook communicatieapparatuur van de duitsers. De afbeelding 7 is ontvanger die gebruikt werd om clandestiene zenders (van het verzet) te lokaliseren (meer informatie over radiolokalisatie).

In het gebouw ernaast heb je informatie over de verschillende regimenten die in Bastogne gecaserneerd worden (voor en na de tweede wereldoorlog).

Afbeelding 8:
In het museum is er ook heel veel informatie over de legereenheden die deelgenomen hebben aan verschillende opdrachten tijdens de tweede wereldoorlog

In het tweede gebouw kan je ook legermateriaal aantreffen die na de oorlog gebruikt werd.

De Tellurometer is een zeer nauwkeurige afstandsmeter die op centimetergolven werkt (opgewekt door een klystron). Er werd een radarverbinding aangelegd tussen twee punten (het bereik was meer dan 50km), waarbij er zelfs audiocommunicatie was tussen beide punten. Dan werd er een afstandsmeting uitgevoerd, met een nauwkeurigheid van een paar centimeter. Het toestel dateert van het eind van de jaren 1950.

Er is ook een hall die oude voertuigen van verschillende landen bevat. Er worden kleine kampementen gebouwd zoals in de tijd van de oorlog, ik vind het beter dan in de Mardasson, maar de spullen liggen een beetje door elkaar. Onvermijdelijk als je zoveel te tonen hebt.

Ik ben langsgeweest tijdens Nuts 2018 een evenement dat ieder jaar opnieuw georganiseerd wordt. Het zijn opendeurdagen waar heel veel volk naartoe komt (zelfs al is het slecht weer met een gure wind en negatieve temperaturen). Mensen lopen in militaire kledij rond, er worden demonstraties gegeven je kan er eten (of course, we zijn in België). Er komen ook veel buitenlanders naar het event; amerikanen, engelsen en duitsers (niet veel nederlanders, ze weten waarschijnlijk niet dat de inkom gratis is).

Er is een groep radio-amateurs: deze worden tegenwoordig nog steeds ingezet, bijvoorbeeld als de normale communicatie uitgevallen is in rampgebieden (B-EARS: Belgian Emergency Amateur Radio Service). Met een kleine zender kan men correspondenten bereiken over de ganse wereld. Er worden zowel moderne als historische apparatuur tentoongesteld en gedemonstreerd.

Afbeelding 9:
In een tweede hall worden de voertuigen zelf hersteld. Tijdens de opendeurdagen rijdens de voertuigen rond op de basis. Je kan in bepâalde tanks kruipen, er zijn stands met militairen en dergelijke. Spijtig dat het zo koud is in december in Bastogne (maar voor de duitsers en de amerikanen was het toen ook geen pretje).

Er zijn nog meer musea over de slag om de Ardennen in de regio tussen Butchenbach en Bastogne.