Ontdaan van alle accessoires, de hoogoven is klaar om neergehaald te worden Nog een beetje meer begroeing in Ougrée, maar soms rijden er nog treinen op de sporen De coils zijn afkomstig van een warmwalserij. Schroot wordt gerecycleerd en vormt nieuw ijzer De coils worden verder koudgewalst en vormen dunne staalplaatsen en conserveblikken. Vergelijk de foto's van 2016 met de foto's van Luik (Seraing en Ougrée) in 2011 (toen de hoogoven HF B nog in werking was) en die van Ougrée in 2012 juist na de sluiting van de hoogoven.

De hoogoven HF6 die volgens de vakbondsdelegatie in perfekte staat verkeerde in 2011 zal afgebroken worden op 29 september 2016. Dit is duidelijk te zien op de site: de hoogoven is ontdaan van alle accessoires en is klaar om de ladingen springstof te krijgen.

Toen de hoogoven van Clabecq afgebroken werd, was ik dagen ziek. Door de site van Clabecq regelmatig te bezoeken, door de geschiedenis van de site te onderzoeken was het een beetje "mijn" hoogoven geworden, zoals het de hoogoven van de arbeiders was. Hier ben ik ook geraakt door de vernietiging van de hoogoven, maar het is niet hetzelfde. Ik heb totaal geen binding met de streek.

Luik is een mooie stad, maar achteraan de site (rue de la vieille espérance, what's in a name!) is het echt de vierde wereld. Ik werd aangevallen door een bende mormels (leeftijd van twee tot vijf jaar) die mij geld vroegen. Voor al uw geldproblemen gelieve u te wenden tot uw plaatselijke verkozene, dat is zijn taak. Hij verdient trouwens meer dan 10 keer mijn loon.

Toen Victor Hugo de streek in 1842 bezocht, viel hij van de ene verbazing in de andere. Overal ovens, gieterijen, smederijen,... 's Nachts lichten de heuvels fel op door de vlammen en vonken die uit de ovens gespuwd worden. het lijkt wel een oorlogstafereel, maar neen, het zijn de fabrieken van Cockerill, volgens de schrijver. Maar al deze kleine fabrieken zijn tussen de huizen gebouwd (toen was er nauwelijks openbaar vervoer en het was interessant dat de arbeiders dicht bij de ovens gehuisvest waren). Het vervoer van de grondstoffen en afgewerkte produkten gebeurde via de Maas.

Maar deze versnippering van de produktie had als gevolg dat er geen concentratie van de produktie mogelijk was. In Luik hebben we twee hoogovens die op enkele kilometer van elkaar gelegen zijn, een cokesfabriek een beetje verder en een staalfabriek aan de andere kant van de stad en de koudwalserij is zelfs buiten de stad gelegen. Een stukje ijzererts moet een lange weg afleggen vooraleer het staalplaat geworden is!

Toen de hoogoven van Seraing stilgelegd werd waren de omwonenden gelukkig dat ze eindelijk vrij konden ademen. De hoogoven was immers midden in de stad gebouwd. Maar als men tegenwoordig door de buurt wandelt, dan is het kommer en kwel. En de straten liggen nog altijd vol bruine stof.

In een winkel rue Ferrer zie je nog Wartburg autos, die gemaakt werden in de DDR (laatste produktie in 1991, twee jaar na de val van de Berlijnse Muur).

Ik kon mijn bezoek van Luik niet afsluiten zonder een bezoek aan de hoogoven van Ougrée, die ook al een aantal jaren stilligt (toen ik een paar jaren geleden langskwam was hij nog in werking, een jaar later werd die ook stilgelegd). Hier is er nog geen sprake van afbraak. Voorlopig nog niet. Het is waarschijnlijk dat de hoogoven bewaard zal worden zoals in Charleroi (daar aan de Samber gelegen, hier aan de Maas).

Er zijn soms nog treinen die door de site rijden (het is trouwens via deze weg dat het het gemakkelijkst is om de site te bereiken)

Wagons vervoeren coils van een warmwalserij. Het enige dat nog draait, is de recuperatie van oud metaal. Schroot wordt gesorteerd en opnieuw vloeibaar gemaakt in electrische vlamboogovens. Het staal wordt gegoten en men maakt er verschillende halffabrikanten zoals knuppels (voor staaldraad) en coils (voor plaatstaal). De kwaliteit van het staal is "intermediair", er zijn immers meer verontreinigingen in vergelijking met staal dat met vers gietijzer gemaakt wordt.

In 2012 (juist na de sluiting) had ik een gezonken boot in de Maas opgemerkt. Vier jaar laten ligt die boot er nog. Dit geeft duidelijk aan dat er geen "drive" meer is in deze streek. Men laat maar begaan.

Fotos hieronder:

• 2: het is nog altijd even gemakkelijk om op de site van Seraing te geraken. Neem een veiligheidshelm, werkkleren en handschoenen mee om niet op te vallen. Leg je fototoestel in je werkkoffer. Je kan bijna overal binnen, de afbraakwerken concentreren zich rond een beperkt aantal gebouwen aan de ingang. De grote voedingstransfos aan de straatkant worden niet afgebroken.

• 4: de site van ArcelorMittal heet opnieuw Cockerill Sambre nu dat die afgebroken wordt. Sidmar heet trouwens ook geen Sidmar meer, maar ArcelorMittal Gent (en zal opnieuw Sidmar heten als de site gesloten zal worden). De heer Mittal wil niet geassocieerd worden met fabrieken die gesloten worden.

• 5: zelfs geen grafzerk voor de hoogoven die zo lang gietijzer geproduceerd heeft.

• 7 en 11: heb je een nieuwe auto nodig?

• 8: vier cowpers naast de hoogoven zijn nog niet afgebroken.

• 9: typisch... (maar niet enkel in Seraing)

• 15: mis niet, dit is de HF B van Ougrée

• 17 en 18: het schip ligt nog altijd op de bodem van de Maas na 4 jaar.