Het warm water loopt de oven binnen op ongeveer 1/3 van zijn totale hoogte. Het water wordt via talrijke kanalen verspreid over de ganse doorsnede van de toren. De kanalen lopen over en het water komt tercht op roosters bestaande uit een opeenstapeling van houten latten waarbij het water van de ene laag naar de andere laag druppelt. Er bestaan ook uitvoeringen waarbij het water over vertikaal opgestelde platen druppelt. Hoe langer het water kan druppelen, hoe beter de koeling.

Ter hoogte van de waterinlaat bevindt zich ook de toegangsdeur tot de koeltoren. Het is hier mogelijk de toren te controleren en indien nodig te ontsmetten. Ga nooit binnen in een werkende koeltoren: de lucht is warm en verzadigd aan water, waardoor je niet meer kan transpireren. Na een paar minuten sterf je door oververhitting.

Er is een natuurlijke luchtcirculatie (warme lucht stijgt), daarom is een koeltoren zo hoog. Kleinere installaties hebben een aanjager nodig. Deze kleinere installaties werken met of zonder verdamping (open of gesloten watercircuit).

Onderaan de toren stroomt het water in een vergaarbak en kan opnieuw gebruikt worden na filtering. Ook in de buurt van een vergaarbak is een koeltoren gevaarlijk wegens de mogelijke aanwezigheid van legionella bacteriën die van warm water houden. Zelfs als de toren niet werkt kunnen er nog bacteriën aanwezig zijn (natuurlijk niet meer na jaren van ongebruik).

Bij droog weer kan de verdamping van het water ervoor zorgen dat het water gekoeld wordt tot een temperatuur lager dan de omgevingstemperatuur. Om de verdamping te compenseren moet vers water aangevoerd worden. Daarom dat electriciteitscentrales vaak langs een waterweg gebouwd zijn. Het is echter verboden het warm water direct in de waterloop te lozen: die zou de fauna en flora in het water doden.

De foto's tonen de koeltoren van de electriciteitscentrale van Monceau sur Sambre (nabij Charleroi). Deze electriciteitscentrale werd oa. met steenkool gestookt en werd stilgelegd omdat die teveel broeikasgassen produceerde (2007). De centrale kon nog rendabel werken zolang de hoogoven van Charleroi in werking was (gebruik van de hoogovengassen). Op luchtfotos is de gasleiding van de hoogoven naar de electriciteitscentrale goed te zien.

Sindsdien is de centrale verlaten en verwaarloosd. Metaaldieven stelen iedere dag een deel van het metaal dat nog overblijft. Koper is al lang gestolen: er zijn geen transformatoren meer, geen electrische leidingen, schakelkasten, alternatoren,... De volledige site is zeer vuil en gevaarlijk. De installaties worden illegaal afgebroken door roemenen en bulgaren. Er komen veel urbexfotografen langs maar die blijven niet lang ter plaatse. Er is geen controle door de politiediensten, het is een trieste bedoening.