Verschillende doe-opstellingen moeten de jeugd aanzetten om een beroep in de technische sector te kiezen. Een uniek stuk in het Hoogovens Museum: een magnetische drum geheugen Het snellere kerngeheugen verving de magnetische drum Volledig getransistoriseerde geheugenbanken zijn nog sneller, maar hebben een uiterst beperkte capaciteit (72 bits!) Programma's en gegevens werden op ponsband opgeslagen en bij de start van de computer overgebracht naar het werkgeheugen (drum of kern). De instructies moesten in machinetaal ingevoerd worden.

Het museum bevat verschillende uitzonderlijke stukken, zoals het bovendeel van een hoogoven (waar de erts en cokes ingebracht worden), met ernaast de klep voor het afsluiten van de oven (de hoogoven werkt in overdruk en de gassen mogen niet ontsnappen). Dan pas merk je hoe groot de installaties zijn.

Op het buitenterrein staat een vat voor de slakken (hoogoven of convertorslakken). Het bord naast het vat heeft een hoogte van 1 meter. Omdat de site van Ijmuiden volop in werking is kan je soms een glimp van de werking opvangen: het uitgieten van de convertorslakken (je hebt een goed zicht op de site vanaf de duinen ten Westen van Wijk-aan-Zee, zie foto op de pagina van de industrieele site).

Opmerkelijk is de afwezigheid van een Bessemer of Thomas-peer voor de conversie van gietijzer in staal: de Koninklijke Hoogovens hebben voor het Siemens-Martin systeem gekozen als primaire convertor (er zit wel een Bessemer convertor op het private deel van de fabrieken).

Het museum wilt ook jongeren aanzetten om een beroep in de technische branche te kiezen (in plaats van politieker of advokaat te worden); er zijn talrijke praktische proeven opgesteld die de interesse van het jongere publiek moeten aanwakkeren.

Voor de permanente opslag gebruikte men ponsbanden, ponskaarten en later magneetbanden. Zowel de software als de gegevens werden op band opgeslagen. Het “booten” van de computer gebeurde door de gewenste software in te lezen via een ponsmachine. Het hoogovens museum heeft een grote hoeveelheid apparatuur voor externe opslag.

Bij de drum worden de gegevens op de buitenkant van de drum opgeslagen. Er zijn bijvoorbeeld 32 sporen + 1 synchronisatiespoor (dat het kloksignaal levert aan de processor) en 1 indexspoor (geeft het "begin" van de drum aan). De rotatiesnelheid van de drum bepaalt de verwerkingssnelheid van de processor. Ieder spoor heeft zijn eigen lees- en schrijfkop: de gegevens worden dus parallel van alle sporen gelezen. De opeenvolgende koppen worden 90° ten opzichte van elkaar verschoven, zodat men de sporen dichter bij elkaar kan plaatsen. De drum bevat bijvoorbeeld 10.000 woorden van 32 bits. Adressering gebeurt door de syncpulsen na de indexspoor te tellen. Om een woord te lezen moet de computer wachten totdat het woord onder de koppen passeert, gemiddeld dus de halve omwentelingssnelheid (10ms). Programmeurs schreven de software in machinetaal en plaatsten de gegevens zodanig dat de gegevens onder de kop passeerden op het ogenblik dat die nodig waren. Dit was echt optimalisatie op instruktie-niveau!

Kerngeheugen was heel betrouwbaar en werd bijvoorbeeld gebruikt in het Apollo-programma omdat de informatie niet gewist wordt bij cosmische straling (andere opslagmethoden waren al beschikbaar in de jaren '70, maar men bleeft werken met het uiterst betrouwbare ferrietgeheugen). Indien er bijvoorbeeld een fout gebeurt, volstaat het de computer te herstarten om met een schone lei te beginnen.

De werking van kerngeheugen (hoe een bit lezen en schrijven en de algemene organisatie van de kernen) staat hier uitgelegd.

Geheugens gemaakt met transistoren is men pas op grote schaal gaan toepassen na de komst van de geïntegreede schakelingen (IC): om één bit op te slaan heeft men namelijk twee transistoren in een bi-stabiele multivibrator nodig, waarbij één transistor in geleiding was en de andere geblokkeerd was. Pas met de komst van veldeffekt transistoren en vooral CMOS schakelingen is men de data in kleine condensatoren gaan opslaan. Deze condensatoren moeten regelmatig opgefrist worden, want de electrische lading stroomt lanzamerhand weg.