Foto 1 Foto 2 Foto 3 Foto 4 Foto 5 Foto 6 Foto 7

Wat blijft er nog over van de Forges de Clabecq in 2013? Nog minder dan in 2012, er wordt verder stukken vernietigd. De HF2 is niet meer beklimbaar, de giethal om naar boven te kunnen gaan is volledig weg. De HF2 lijkt nu echt op de HF6 een maand voor zijn afbraak. Het is geen mooi zicht.

Het gebouw waar de motoren voor de aandrijving van de laadbakken gelezen zijn is volledig weg, maar de laadinstallatie is (voorlopig) bewaard gebleven.

Duferco heeft het recht om alles af te breken zonder met iemand rekening te houden. De afbraakvergunning is geldig voor de volledige site, zonder voorbehoud. Toen de vergunning uitgereikt werd, was er geen commotie zoals er geweest is toen de HF6 tegen de vlakte ging in 2012. Indien Duferco iets recht laat staan, dan is het om ons een pleziertje te gunnen, want wettelijk zijn zij niet verplicht iets te bewaren.

Het plan van de site met woonblokken en kantoorgebouwen aan beide zijden van de spoorweg. Het hele gebied is eigendom van Duferco. De blauw gestreepte zone zou de HF2 of de watertoren kunnen zijn (die is immers beschermd, maar de afbraakvergunning zegt daar niets over). Dit plan werd in mei 2013 voorgesteld.

Wat is de waarde van de HF2?
De HF2 is een kleine en oude hoogoven, gebouwd in 1910. Zijn dagelijkse produktie bedraagt minder dan een ton gietijzer, terwijl de HF6 3.5 ton leverde per dag. Een huidige hoogoven moet 10.000 ton produceren om rendabel te kunnen zijn.

Het lijkt vreemd, maar deze hoogoven kreeg een onderhoudsbeurt na de overname door Duferco. De waterleidingen zjn allemaal vernieuwd en eigenlijk zag die hoogoven er redelijk goed uit toen ik die voor het eerst zag (in vergelijking met de HF6, die volledig uitgeleefd was). Deze oven beschikte eveneens over een steenkoolpoeder injectie.

Wat deze oven uitzonderlijk maakt zijn de laadbakken van het type Staehler. In Uckange is er eveneens een hoogoven die laadbakken van dezelfde type gebruikte, maar daar is er een liftsysteem.

Het feit dat de hoogoven zo klein is zou de restauratie minder duur moeten maken.

Foto 1: wat we dit jaar verloren hebben: de installaties om de laadbakken naar boven te brengen. Waarom eigenlijk nog de hoogoven bewaren, als de caracteristieke installatie van deze hooghoven vernietigd is geweest? De laadinstallatie maakte namelijk de hoogoven uniek!

Foto 2: deze cowpertorens worden niet onderhouden, vergis u niet. De stellingen en de openingen dienen om de torens gemakkelijker leeg te halen. Soms werd er asbest gebruikt in de cowpertoren vanwege zijn goede isolerende eigenschappen. Er werd soms een laagje asbest gelegd tussen de stalen platen en de vuurvaste stenen, zodat beide ten opzichte van elkaar konden bewegen bij de enorme temperatuurverschillen die kunnen optreden. Een cowpertoren zonder zijn vuurvaste stenen is echter niet stabiel genoeg om bewaard te kunnen worden en zal afgebroken worden. De witte tenten bevatten filterinstallaties om de lucht te zuiveren zodat er geen asbest vrijkomt.

Foto 3: Wat er overblijft van HF6: één van de kleppen van de hoogoven. De grondstoffen (ijzererts en cokes) werden op de bovenste klep verzameld. Dan ging de klep open en kwam de lading in de tussenruimte. De bovenste klep ging dan dicht en de onderste open, zodat de lading in de oven kon vallen (sluissysteem). De oven die in overdruk werkt komt dus nooit in directe verbinding met de buitenlucht.

Men kan moeilijk ervaren hoe groot HF6 was (meer dan 100meter hoog). Deze klep heeft een doormeter van 1.5m.

Foto 4: Eén van de laadbakken van de hoogoven, van het type Staehler. Tegenwoordig gebruikt men enkel nog skips, deze zijn in staat de oven snel genoeg bij te vullen.

Foto 5: Wat er in augustus 2013 overblijft van de HF2. Nagenoeg alles aan de oven werd weggeknabbeld: granulatie van de slakken, giethal, kraan,...). Het is niet meer mogelijk in de oven te klimmen, want de giethal is volledig afgebroken.

De lange hall zal zeker afgebroken worden: tegenwoordig biedt het onderdak aan verschillende machines die de bodem moeten saneren. De hall heeft zijn historische waarde verloren als de machines die er stonden verwijderd zijn geweest.

Foto 6: De commandopaneel van de laadbakken. Er blijft niets meer over van de installatie en de motoren.

Foto 7: De HF2, twee cowpers en het waterkasteel. Op het voorplan schroot afkomstig van de gesloopte HF6.

Een nieuw bedieningspaneel. Niet voor een nieuwe hoogoven, maar voor de installaties die de grond aan het zuiveren zijn.

Duferco bezit nog een tweede hoogoven in Charleroi (Carsid). Hier ook is de hoogoven omgeven door een vervallen industriegebied. De hoogoven is al jaren buiten gebruik gesteld.

In tegenstelling met Clabecq zal het hier veel moeilijker gaan de hoogoven met de grond gelijk te maken. De politiekers zijn van een groter formaat (Paul Magnette) en men is meer op de hoogte van de historische waarde van een hoogoven. De zeer mediatieke afbraak en de reakties die er op zijn gevolgd hebben de politieke caste wakker geschud.

Een landschap, dat is niet enkel een polderlandschap met een hoeveke, een koe en een paar bomen. Ook een hoogoven kan deel uitmaken van het landschap. De hoogovens zijn het erfgoed van de mensen die er gewerkt hebben of die familie hebben die er gestorven zijn, zij zijn niet het bezit van één of ander grootgrondbezitter die toevallig het terrein bezit.

De site van Carsid bevatte een cokesfabriek, en dergelijke installaties zijn notoire vervuilers. Er komen giftige produkten vrij als de cokesinstallaties niet over de nodige filterinstallaties beschikken (en bij Carsid was dit zeker het geval, de cokesoven moest dicht om die reden). Het zou dus beter zijn de grond niet om te spitten, maar gewoon de natuur zijn gang laten gaan. Dit is wat er in Duisburg is gebeurd, en niemand klaagt dat er giftige stoffen vrijkomen.

De natuur zijn gang laten gaan, dat is echter niet wat Duferco voor ogen heeft. Duferco heeft zich gespecialiseerd in het reinigen van verontreinigde gronden (dankzij de riante subsidies). Duferco is al lang geen industrieële onderneming meer, maar een bouwpromotor!