De sluiting van Carsid.

De cokesfabriek van Charleroi, bezoek in 2016 en 2017

Stephan Vanfleteren: le gris est noir.

Charleroi in 2020: de afbraakwerken zijn goed en wel begonnen.

Een bezoek aan Carsid in 2020: de afbraakwerken zijn nu goed begonnen.

En tussen twee lockdowns door, een bezoek van Carsid door Luigi Spagnuolo die de hoogoven 4 van Charleroi probeert te redden.

Jaarlijks is er een tentoonstelling en fakkeltocht voor het behoud van de installaties, voornamelijk de HF4. Scholieren weten niet meer wat steenkool is en hoe belangrijk het was voor ons land. De kinderen die nu naar school gaan hebben nooit een werkende cokesfabriek gezien. De hoogoven van Charleroi is de grootste van België en is een overblijfsel van de periode Cockerill-Sambre.

In tegenstelling met andere sites is men nog niet begonnen met de afbraak. De afbraak is altijd een slecht teken, want er wordt waardevolle installaties afgebroken: er wordt immers zoveel mogelijk koper en andere metalen gerecupereerd, maar daardoor verliest de hele site aan historische waarde. De mensen die de afbraakwerken doen (onderaannemers) hebben er alle voordeel bij de duurste stukken af te breken en enkel de rommel achter te laten (dat heb ik meegemaakt bij de afbraak van de electriciteitscentrale van Monceau-sur-Sambre).

Kranteknipsel:
Sluiting van de cokesfabriek die niet meer aan de steeds strenger wordende normen kon voldaan. Iedere maand moest er 64.000 ton cokes geproduceerd worden, en bij de productie komen er schadelijke stoffen vrij. Maar de cokes die Duferco uit Rusland importeerde vas van slechte kwaliteit.

Plans rechts: in tegenstelling met Luik zijn alle installaties mooi centraal gelegen aan de Samber. Er zijn loopbruggen zodat de werknemers van de ene oever naar de andere kunnen stappen. Een transportband brengt de sinter van de sinterfabriek naar de hoogoven. Het centrumkanaal maakt een verbinding met Brussel en Antwerpen zodat ijzererts en steenkool direct aangevoerd kunnen worden.

Ijzererts wordt omgevormd tot sinters die een minimale en maximale afmeting hebben zodat ze efficienter in de hoogoven verwerkt kunnen worden. Steenkool wordt verhit tot cokes en gaat ook naar de hoogoven. Uit de hoogoven vloeit gietijzer die direct naar de staalfabriek vervoerd wordt. Na omzetting tot staal wordt het metaal gegoten tot plakken. De plakken gaan uiteindelijk naar de warmwalserij.

In theorie was de site van Carsid zelfs efficienter dan die van Sidmar, omdat die pas vernieuwd was geweest. Maar de aanvoer van grondstoffen kost heelwat geld, waardoor de hele site niet rendabel meer kan zijn.

Jean Gandois had beslist dat Luik vooral staalplaat zou maken, terwijl Charleroi eerder staaldraad, buizen, rails zou maken. Staaldraad en rails zijn echter laag technologische produkten en er is weinig winst te maken in deze tak.

Plan 1:

1. Dienst spoorwegen
2. Sociale dienst
3. Infirmerie en veiligheid
4. Burelen
5. Cokesfabriek
6. Electriciteitscentrale
7. Werkplaats rollend materieel
8. Kinderkribbe en vakbondsafgevaardigde
9. Algemene diensten
10. Hoogoven 5
11. Hoogoven 4
12. Labo
13. Dienst voertuigen
14. staalfabriek en continu gieterij
15. Sinterfabriek

Het gedeelte tussen de Samber en het centrumkanaal wordt volledig afgebroken (burelen en cokesfabriek). De andere delen zijn volledig afgesloten.

Plan 2 (warmwalserij):

1. Opslag plakken
2. Ovens
3. Voorwalsgroep (omkeerwalsmachine)
4. Transportband
5. Continu walsmachine
6. Koelband
7. Wikkelmachine
8. Opslagplaats voor coils
9. Electro-mechanische ateliers
10. Werkplaats voor de cylinders (walsen)
11. Waterbehandeling
12. Oxidebreker
13. Opslag van ruwe coils
14. Opslag van gerinigde coils
15. Scheikunde (labo)
16. Verzending
17. Werkplaats mechaniek