De militairen die Frankrijk bevrijd hebben worden niet vergeten in Normandië. Een 10-tal jaren geleden (we zijn nu 2024) werden de militairen die deelgenomen hebben aan de operaties uitgenodigd. De foto's die dan genomen werden zijn op verschillende plaatsen in de streek te zien.

Dit was de gelegenheid om een nieuw memorial op te richten. De zeedijk is nu al goed volgebouwd met diverne monumenten ter nagedachtenis van de bevrijding. Het is een toeristisch trekpleister geworden en men moet regelmatig iets nieuws aanbieden aan de toeristen.

Bij ons zijn de weinige monumenten die aan de bevrijding van ons land gewijd zijn vuil en verwaarloosd, hier is dit zeker niet het geval. Het gazon en de begroeing wordt goed onderhouden, zelfs in de winter.

In Frankrijk heeft men de gewoonte straatnamen te noemen naar illustere figuren: place du Général de Gaulle, rue Victor Hugo,... Hier gebruikt men namen van militairen: boulevard du Commandant Kieffer (hij heeft ook een voetbalveld op zijn naam), Boulevard Wiston Churchill (maar zelfs geen petanqueveld die zijn naam draagt), avenue du Général Leclerc, boulevard Maréchal Joffre,... We hebben ook een kleine avenue du six juin (die maar een honderdtal meters lang is).

Een standbeeld van Lord Lovat (Simon Christopher Joseph Fraser is zijn burgerlijke naam) betaald door het clan Lovat.

Bill Millin (Piper Bill) was de enige doedelzakspeler tijdens de bevrijding, het was de eigen muzikant van Lord Lovat. Een andere schotse militair speelt zijn rol in de film "the longiest day".

Een beeld op het stand Sword, waar de landing van de britse soldaten plaatsvond. Foto genomen aan de westkant van Ouistreham.

En we komen aan het museum van de radar 44 "distelfink". Deze radarbasis was vooral gebruikt door de Luftwaffe om de duitse jagers naar de geallieerde bommenwerpers te leiden.

Twee Würzburg radars waren gewoonlijk nodig om de duitse jagers naar hun prooi te sturen: één radar volgde de bommenwerpers en de andere volgde de jagers. Op het einde van de oorlog zullen de jagers ook een eigen radar aan boord hebben.

Dit is een Würzburg Riese radar. De radar moet zo groot zijn omdat de zenders beperkt waren en geen hoge frekwenties konden gebruiken. De duitsers hadden geen magnetron ("Rotterdam Gerät") totdat ze een radarinstallatie in één van de neergestorte bommenwerpers aantroffen.

De parabool van de radar is ferm beschadigd. Wij hebben een radar in goede staat in het museum Atlantikwall in Raverside. Je hoeft niet naar Frankrijk te gaan om zo'n radar te zien.

De Würzburg radar is een volgradar die één vliegtuig (of een formatie) kan volgen. Zijn bereik was beperkt tot ongeveer 80km. Om een algemeen beeld te hebben moest er een ander type radar gebruikt worden, de Freya die minder nauwkeurig was, maar een groter bereik had en kon ronddraaien om de horizon af te tasten.

Na de oorlog werden de parabolen gebruikt in de radio-astronomie. Sterren en andere hemellichamen produceren niet enkel licht, maar stralen uit in alle frekwentiebanden, dus ook in de radiobanden. Deze parabolen die zeer goed gebouwd waren waren ideaal als ontvangstantenne.

De amerikanen hebben de magnetron ontvangen van Groot Brittanië en hebben een radar ontwikkeld die kon werken op een frekwentie van 3GHz. Hoe hoger de gebruikte frekwentie, hoe kleiner de golflengte (10cm voor dit type radar, de SCR-548). De radar kon gebruikt worden om de luchtafweerkanonnen te sturen (zoals de laatste versie van de Würzburg Riese). De openingshoek van de radar bedraagt 4° en voor het automatisch richten van de kanonnen gebruikt de radar een conische aftasting: de straal wordt lichtjes afgebogen door een draaiende beweging van de antenne en het systeem richt zich automatisch naar de richting vanwaar de echo het sterkste is.

De SCR-584 was gemonteerd in een aanhangwagen en kon gemakkelijk verplaatst worden. Tijdens het transport kon de parabool in de aanhangwagen opgeborgen worden.

De radar was zo nauwkeurig dat die de periskoop van duitse duikboten kon detecteren die aktief waren in de Noordzee. De radars werden langs de kust geplaatst en scanden continu het wateroppervlakte.

Dit is de franse versie van de SCR-548 die tot in de jaren 1950 gebruikt werd.

Ik weet niet wat dit is. Het is zeker geen radar, want die kan niet draaien. Een phased array antenne? IFF systeem?

Er is meer informatie over de evolutie van de radar tijdens de tweede wereldoorlog op deze pagina. We hebben het ook over moderne radars en hulpapparatuur zoals de AIS voor de burgervaart en IFF voor militaire vaartuigen.