Het is un "Grand Bunker" en nochtans werd de bunker niet opgenomen op de staffkaarten van de landing. De geallieerden waren dan vrij verrast van die bunker tegen te komen tijdens de aanval. Het was een een bunker die voor de bewaking diende en je kon de volledige kust zien, van Saint Aubin-sur-Mer tot aan de monding van de Orne.

Sword Beach is de 5de landingsplaats gelegen aan de oostkant. Vanaf de bunker konden de duitsers de volledige landing meemaken in Sword, beter dan in een bioscoop.

De duitsers hadden aan de andere kant een zicht op de monding van de Orne en op het kanaal naar Caen. Tijdens de oorlog waren de bomen geveld en de huizen vernietigd zodat men een onbelemmerde zicht had op de volledige streek.

Het zicht vanop het dak van de bunker is uitzonderlijk, maar om de vijandige schepen te kunnen localiseren had men optische instrumenten nodig om de exacte positie te kunnen geven aan de kanonnen.

De duitse radarsystemen zoals de Würzburg en de Freya waren niet nauwkeurig genoeg om de positie van de schepen te kunnen aangeven. De radars konden gebruikt worden om de aanwezigheid van de schepen aan te geven. Door metalen strips vaaf vliegtuigen te lossen werden de radars verblind voor de landing.

De duitse radars werden gebruikt om de vijandige vliegtuigen te localiseren en om de duitse jagers naar de formaties te sturen. De Würzburg Riese kon ook gebruikt worden voor de vuurleiding, om de luchtafweerkanonnen naar de vliegtuigen te richten.

Om de positie van de schepen te bepalen had men optische meetinstrumenten nodig. Ieder bunker had zijn eigen instrumenten, en blijkbaar was er geen standardisatie.

De meest nauwkeurige meting gebeurt met een theodoliet die de richting (azimuth) van het schip aangeeft. Met een tweede meting die in een andere bunker uitgevoerd wordt kan men door driehoeksmeting de exacte positie van het schip bepalen.

Vaak was er geen tweede bunker beschikbaar die eenzelde streek kon bewaken en moest men één enkele bunker gebruiken. De communicatiuelijnen moesten zeer betrouwbaar werken, wat niet gegarandeerd kon worden tijdens een aanval.

De stereoscopische afstandsmeter heeft twee objectieven die op de uiteinden van een horizontale buis geplaatst zijn. De twee beelden worden naar één oculair gestuurd. Met een instelschroef kan men één van de twee beeldenhorizontal verschuiven. Als beide beelden perfect over elkaar liggen kan men de afstand tot het schip lezen op een aanduider.

Dit toestel bestaat in verschillende uitvoeringen. Een uitvoering heeft een oculair met een dubbel beeld, waarbij ieder beeld van één van de objectieven komt. Met een knop wordt het beeld verschoven en als beide beelden samenvallen kan men de afstand aflezen op een schaal.

Dit apparaat bestaan in verschillemnde uitvoeringen, één ervan is de stigmometer (die je soms in oude spiegelreflexen kan aantreffen). Het beeld wordt horizontaal gespleten, met de twee beelden die van de twee objectieven komen. Door aan de regelschoef te draaien kan je beide beelden laten samenvallen.

Volledig zicht vanaf het dak van de bunker, met de Sword Beach links en de monding van de Orne rechts.

Er bestaat ook een afstandsmeter die gebaseerd is op de curve van de aarde om de afstand te bepalen. Deze meting is niet nauwkeurig.

De metingen die gedaan worden (azimuth en afstand tot de meetbunker) moeten omgerekend worden in azimuth en elevatie voor de kanonnen. De azimuth van de meetbunker komt niet overeen met de azimuth van het canon, want beide toestellen staan niet op dezelfde plaats. De elevatie wordt berekend rekening houdens met de afstand van het schip.

Het gebeurt maar zelden dat een obus het schip van de eerste keer raken en waarnemers met verrekijkers op het dak van de bunker geven de plaats waar de obussen vallen zodat de vuurleiding beter kan richten. In de bunker staat de rekenkamer onder de bewakingspost.

De verbinding met de verschillende bunkers is zeer belangrijk. De duitsers gebruikten vooral ondergrondse telefoonverbindingen. De meeste téléfoonverbindingen waren dubbel uitgevoerd en indien een lijn beschadigd was kon men ook een verbinding maken via een andere centrale. Radioverbindingen werden gebruikt tussen de commandopost en de mobiele eenheden.

De berichten waren niet gecodeerd: het had weinig zijn richtopdrachten te versleutelen. Deze moesten zo snel mogelijk naar de kanonnen gestuurd worden. Berichten naar het hoofdkwartier gebeurden via telex en de berichten waren versleuteld, meestal met een Enigma machine.

Het hoofdkwartier was in Tourcoing gelegen. Berichten werden soms verstuurd via een Hellschreiber, dit was een uiterst betrouwbaar communicatiemiddel waarbij de teksten grafisch verstuurd werden (de voorloper van de fax).

Ieder bunker had een telefooncentrale om in contact te komen met de afvuurbatterijen, de andere bunkers in de streek, de commandobunker en met het hoofdkwartier.

De militairen sliepen niet in de hoofdbunkers zoals de bewakingsbunkers en de afvuurbunkers. Deze bunkers waaren daarvoor gewoon te klein en alle plaats was reeds ingenomen. Er waren hulpbunkers die gebruikt werden voor de huisvesting (slaapgelegenheden, keuken, infirmerie,...). De "Grand Bunker" in Ouistreham werd enkel gebruikt voor de bewaking en de vuurleiding.

Het bezoek is nog niet gedaan! Op een volgende pagina hebben we het oa. over de landingsboot die voor de film "Saving Private Ryan gebruikt werd.