Autos, vrachtwagens en bussen moeten in speciale wagons geladen worden. Er is geen autoverkeer in de tunnel zelf. De treinen kunnen ofwel uitgerust worden om enkel passagiers te vervoeren, ofwel enkel voertuigen. Vrachtvervoer is ook mogelijk met speciaal samengestelde treinen.

De tunnel werd simultaan gegraven vanaf Engeland (nabij Folkestone) en Frankrijk (nabij Coquelles). Er werden speciale graafmachines gebruikt. Deze machines graven in de krijtlagen en monteren automatisch de stukken van de betonnen koker. Daardoor kunnen de machines niet meer achteruit gaan. Als de twee stellen elkaar bijna raken worden ze ofwel ter plaatse afgebroken ofwel de grond ingejaagd.

Er is één graafmachine bewaard aan het rondpunt in Coquelles (aan de autosnelweg, je kan er niet naast kijken). De machine bestaat uit een draaiend gedeelte dat in de krijtlagen boort. De brokken worden afgevoerd met een archimedesschroef.

De tunnel volgt zo goed als mogelijk bepaalde krijtlagen die stevig zijn: bij de graafwerken was het probleem niet zozeer de hardheid van de krijtlagen, maar de waterinsijpeling. De tunnel loopt op ongeveer 40m onder de bodem van het Kanaal, dus ongeveer 100m onder de wateroppervalkte. De tunnel komt uit de grond op 3.5km van de kust in Frankrijk, maar op 9.3km van de kust in Engeland (vanwege de krijtrotsen nabij Dover en Folkestone).

Er is geen echte verhoging van het verkeer tussen Engeland en Frankrijk ontstaan, waardoor de verschillende operatoren moeten vechten voor de klanten. De kanaaltunnel overleeft maar nipt en wordt recht gehouden door staatssteun onder verschillende vormen. Ook de luchtvaart probeert een deel van de koek te bemachtigen. Maar de scheepvaart heeft minder geluk en bepaalde lijnen die minder rendabel waren werden stopgezet: in Boulogne sur Mer en in Oostende.