1 2 3 4

Het is een zeer opmerkelijke museum en is zeer compleet. Het geeft een beeld van het leven in dit deel van Frankrijk, maar ook een beeld van het leven in de concentratiekampen. De informatie over de V1 en V2 raakt daardoor een beetje in de verdrukking.

Foto 1: De "koepel" (6 meter gewapend beton) is goed zichtbaar. Links in beeld de verluchtingstoren: die was levensnoodzakelijk om de grote hoeveeheden giftige dampen af te voeren.

Foto 2: Een zicht binnenin de koepel, met de geschiedenis van de V1 en V2 (en dan van de volgende raketten tot aan de eerste man op de maan, ze hadden blijkbaar onvoldoende materiaal om zich te kunnen beperken tot de technologie van de III Reich). Men vergeet soms dat de Duitsers ook bezig waren met een meertrapsraket, de V4.

Foto 3: De stuwmotor van de V2. De reservoir links in beeld is die van het waterstofperoxyde (T-Stoff). Waterstofperoxyde wordt door middel van perslucht gepompt naar een reaktiekamer waar warme kaliumpermanganaat zit (Z-Stoff). De hevige scheikundige reaktie drijft een turbopomp aan die methanol (B-Stoff) en vloeibare zuurstof (A-Stoff) naar de verbrandingskamers stuwt.

Enkel de extreme exotherme reaktie van T-Stoff met Z-Stoff is sterk genoeg om de pomp aan te drijven: de raket werkt gedurende maximaal 65 seconden en in dit tijdstip worden 8000 liter brandstof en zuurstof verbrand. De koeling van de buitenmantel gebeurt door een methanolcirculatie. In dit kort tijdstip haalt de raket een snelheid van Mach 4.

Foto 4: In een deel dat eigenlijk niet toegangkelijk voor het publiek is ligt een stuk raketmotor te roesten.

La Coupole is een dôme met een dikte van 5 meter en een vloer van 2 meter. De nuttige ruimte heeft een achthoekige vorm en een bijkomende dak van 1.6 meter. De site kon niet vernietigd worden met de toen bestaande bommen. De V2 raketten werden rechtgetrokken, klaar gemaakt voor de lancering en naar buiten getrokken.

Bovenaanzicht, met links de twee gangen waar de raketten klaargemaakt werden. De raketten werden dan naar buiten getrokken.

Algemeen zicht van wat Helfaut-Wizernes had moeten worden: men ziet de koepel met zijn twee lanceerpaden, en vooral de talrijke ondergronde gangen voor de opslag van de raketten, de brandstof en zuurstof alsook alle nodige materialen voor het startensklaar maken van de raket.

De "regenwurm" installaties zijn bedoeld als mobiele lanceerplatformen voor de V2 raketten, toen het duidelijk werd dat de hoofdinstallaties zelf nooit op tijd klaar gingen zijn.

De twee lanceerbasissen (Saint Omer en Eperlecques) bleken allebei een mislukking te zijn: Eperlecques werd veelvuldig gebombardeerd en saint-Omer kon niet op tijd klaar zijn: ze konden dus geen enkele raket afvuren. De eerste V1 kon trouwens pas gelanceerd worden één week na de landing in Normandië. De oorlog was toen eigenlijk al verloren, en de V1 en V2 konden daar niets meer aan veranderen. De V1 en V2 werden later gelanceerd vanaf mobiele lanceerplatforms.

Van La Coupole wordt slechts een deel van de infrastructuur gebruikt: het indrukwekkend gedeelte onder de koepel en een doorgang. De duitsers hadden niet de bedoeling het gedeelte onder de koepel te gebruiken: dit moest een buffer worden om de drukgolven van de bommen op te vangen. De oorspronkelijke vorm met de hoge gangen waar de raketten klaargemaakt worden zijn niet meer te onderscheiden. De koepel is misschien indrukwekkend (de fransen hebben er twee cinemazalen en het volledig museum in ondergebracht), maar het onderste gedeelte, dààr werden de raketten klaargemaakt, niet in de koepel! Daardoor gaat de oorspronkelijke betekenis van het bouwwerk verloren. Was het een radarpost? De bunker van de Führer in Frankrijk?

Uitleg wordt aangeboden door een koptelefoon met infra-rode ontvanger. Naargelang de positie van de luisteraar wordt de ene of de andere audiobron opgepakt. De geluidskwaliteit is niet altijd even goed en hangt af van de positie van de luisteraar. De geluidskwaliteit is zeker niet te vergelijken met die van draadloze koptelefoons. De uitleg wordt doorlopeng gegeven: de berichten moeten dus redelijk kort zijn op iedere luisterpost, maar dit systeem heeft als voordeel dat het geluid gesynchroniseerd kan worden met filmfragmenten die op verschillende plaatsen getoond worden. In vergelijking met andere musea is het audiosysteem middelmatig, met als uitschieter in positieve zin de koptelefoons van het museum in Raverside en in negatieve zin de goedkope MP-3 spelers van het museum in Calais.