Musée de la mémoire 39-45
Calais
Foto rechts:
De voorloper van de radar: men kon de positie van de vliegtuigen ongeveer bepalen op het gehoor. Twee operatoren waren nodig. De "antenne" werd gedraaid tot het geluid even sterk op beide oren was. De bediening van de FLAK gebeurde automatisch. Het is pas op het einde van de tweede wereldoorlog dat de radars voldoende ontwikkeld waren om de luchtafweer automatisch te sturen (volgradar).
Het musée de la mémoire 1939 - 1945 is gelegen in het centrum van de stad Calais, tussen de bomen aan de andere kant van het gemeenteplein. Het museum is opgesteld in een oude bunker van de duitse krijgsmacht. Het museum gebruikt dezelfde indeling als de bunker, met een verdeling in zalen met een gemeenschappelijke gang.
Calais werd al vroeg in de oorlog ingenomen door de Duitsers. De regio van Nord/Pas-de-Calais werd administratief ingelijfd bij België en de belgische frank werd een geldig betaalmiddel. In die tijd was er immers een grote populatie vlaams sprekende mensen in de regio (Frans Vlaanderen). Deze mensen behoorden dus tot het uitverkoren volk, zoals de Vlamingen en de Nederlanders (zij het op een lager niveau).
Iedere zaal vormt een geheel en bespreekt een deel van het leven tijdens de tweede wereldoorlog en de bezetting. De aandacht gaat naar het leven van de lokale bevolking, met talrijke affiches uit die tijd. Wegens het ontbreken van rubber droegen de mensen schoenen met houten zolen. Een zaal handelt over het verzet, een zaal over Charles de Gaule, de concentratiekampen, de bevrijding en de veroordeling van de collaborateurs.
Deze werkwijze is op zich interessant, maar men verliest daardoor het chronologisch verloop van de oorlog. Bepaalde elementen (zoals de tickets om brood, boter en andere levensmiddelen te kunnen kopen) komen in verschillende zalen voor. Bepaalde zalen bevatten geschonken materiaal, en het lijkt dan meer op rommel die van de zolder gehaald werd. Het beschikbaar materiaal is vooral anecdotisch van aard (een vliegtuigmotor, een paar hulzen van obussen,...) of bestaat uit affiches. Liever dan het muzeum 39-45 in Ambleteuse!
De audiogids werkt niet naar behoren, de geluidskwaliteit is erbarmelijk. Het is onmogelijk te bepalen over welke zaal er gesproken wordt en het is niet mogelijk te schakelen van de ene naar de andere zaal. De indicatie in het display (nummer) komt niet overeen met de zaal. In feite is de audiogids maar een onhandige MP-3 speler waarvan de toetsen totaal versleten zijn. Vergelijk deze "audiogidsen" met de professionele audiogidsen die in het museum in Raverside (België) gebruikt worden: een wereld van verschil!
| 