2 3 4 5

Een van de plaatsen waar je nog veel bunkers zal terugvinden is de streek van de Pas-de-Calais. Van de rotsen aan de Cap Blanc-nez en Cap Gris-Nez kan je den Engelse kust zien.

Deze bunkers waren uitgerust met enorme canons, die Engeland konden bereiken. Het beschieten van Engeland had eigenlijk weinig zin, want de streek tegenover Frankrijk was relatief dunbevolkt (op Dover na). De kanonnen werden later aangepast om de schepen die door het Nauw van Calais moesten varen te kunnen treffen. Tot op het einde van de oorlog werd het Nauw van Calais door de geällieerde schepen vermeden omdat ze daar een gemakkelijk doelwit vormden. Een aantal havens bleeft tot aan de capitulatie in handen van de Duitsers (bijvoorbeeld Duinkerke), en dit vormde een probleem voor de geällieerden die moeite hadden om hun materiaal aan land te brengen.

Foto 1 (hierboven): de reeks bunkers in Haringzelle kregen de naam “Batterie Todt” na de dood van Fritz Todt, de oprichter van de Organisation Todt die instond voor de bouw van de bunkers en andere infrastruktuurwerken. Deze bunker werd blijkbaar ingericht als pronkstuk (met de naam “Batterie Todt” die al aanwezig was tijdens de oorlog). De hoofdkwartieren van OT waren in Audinghen gelegen. Ten gevolge van de geallieerde bombardementen bleef er niets meer over van het dorpje.

Foto 2: Cherchez la faute... ou plutôt les fautes! Il est interdit de photographier dans le musée, mais je n'ai pas pû résister...

Foto 3 tot 5: Een van de zwaarste duitse kanonnen, gemonteerd op rails. Deze konden Engeland treffen vanaf Frankrijk. Het canon dat tijdens de oorlog gebruikt werd is dezelfde als het canon dat voor het muzeum opgesteld staat.

Een van de overgebleven bunkers is die van Audighen. De grote bunker werd ingericht als muzeum en je krijgt een heel goed beeld van het leven in een dergelijke bunker, met een gereconstrueerde leefruimte waar de soldaten verbleven. Een paar honderd meter verder is er een tweede identieke bunker te zien, getroffen door een Engelse bom. Een derde bunker is intact en het dak ervan wordt gebruikt door toeristen om in de zomer te zonnen. Deze bunkers werden gebouwd in het bos van Haringzelle (als bescherming tegen luchtaanvallen, maar het mocht niet baten).

Via de "GR" (chemins de Grande Randonnée of Grote Routepaden) die langs de kustlijn lopen kan je de verschillende bunkers één voor één zien, maar van de grootste bunker, de Batterie Lindemann blijft er echter niets meer over.