Ik hou niet echt van vitrine-kasten musea. Dit doet mij teveel denken aan het legermuseum in Brussel (verplicht schoolbezoek eind jaren '60!), waar duizenden soldaten opgesteld staan in talrijke kasten. Er komt geen einde aan de kasten en alles stinkt een beetje. Ik ben altijd heel slecht geweest in de geschiedenislessen. Met de verschillende ouderwetse legercostuums erbij is de geschiedenisles een oersaaie bedoening: ik heb er absoluut geen binding mee.
In het museum 39-45 gelegen op de hoofdweg (départementale) in Ambleteuse staan er ook soldaten opgesteld in vitrinekasten, maar het is wel recente geschiedenis. Het museum beperkt zich niet tot een aantal soldaten in uniform, maar er zijn talrijke accessoires, aanplakborden en toestellen uit de oorlog.
Als je maar iets moet leren van de geschiedenis, dan zijn het de twee wereldoorlogen. De eerste wereldoorlog omdat het het begin was van de Vlaamse strijd voor meer autonomie (het voetvolk was vlaams en de officieren franstalig), en de tweede wereldoorlog omdat de de eerste moderne oorlog is geweest. De laatste technieken werden er ontwikkeld: radio-apparatuur, de radar, lange afstandsraketten en de atoombom. Een derde wereldoorlog, als die er komt, zal alle leven op aarde verwoesten.
In de tweede wereldoorlog is er enorm veel gebeurd, en het is moeilijk een algemeen beeld weer te geven. Le blockhaus d'Eperlecques beperkt zich tot de V1 en V2, la Coupole eveneens tot de raketten (meer in het algemeen) en de concentratiekampen, la batterie Todt tot het leven in een bunker en het leven van de gewone bevolking.
Maar het museum 39-45 probeert alles te vertellen, en moet daarom veel te summier werken. Het zijn flarden, een stukje operatie Dynamo, een brokje Overlord, een japanner en een atoombom. Het verhaal dat verteld wordt is anecdotisch en gebaseerd op de beschikbare stukken en oppervlakte in het museum.
In onze moderne tijden, is het niet wat er gevraagd wordt van een museum? Entertainment? Niet saai, niet langdradig, maar kort en to the point. Een twitterbericht en zeker niet langer. Ik erger mij aan de oppervlakkigheid van de filmreportage. Maar misschien is het juist die oppervlakkigheid die de mensen aantrekt?
Gelukkig werd de allomtegenwoordige collaboratie niet verzwegen. In de geschiedenislessen van pakweg de jaren 50 tot 70 werd de collaboratie volledig verzwegen. “Toi aussi! Tes camarades t'attendent dans la division française de la Waffen SS” Het waren trouwens de Waffen-SS die voor het eerst de camouflage-pakken gingen gebruiken. Allé, nog iets bijgeleerd!
Het museum beschikt eveneens over een deel in open lucht en er is een aktieve groep van vrijwilligers.
|