De meeste foto's dateren van 2004 en 2005. De fotoreeksen zijn gewoon genomen, zoals een wandelaar de foto's zou nemen. Ze geven een idee wat je allemaal in de streek kan zien. In 2011 ben ik opnieuw begonnen de streek te fotograferen.

Er is heelwat diversiteit aan de franse kusten. Ieder dorp heeft wel een sportstrand of een Twins Club. Dump mij op een belgische zeedijk, en ik zou niet weten welk gemeente het is: alle belgische kustgemeentes lijken zo op elkaar: een atlantikwall van betonnen blokken op de zeedijk. Vaak is er in Frankrijk geen zeedijk met obligate winkeltjes en desolate hoogbouw.

Hier bespreek ik in het kort een paar wandelingen, te voet afgelegd, maximaal 60 km per dag (dat is wel een maximum, zeker in deze streken). Heb je laagwater bij de heengang, dan is het hoogwater op de terugweg, met als gevolg dat je via de duinen terugmoet. Er zijn Grote-Route paden (chemins de Grande Randonnée), maar die worden met de typische franse nonchalance onderhouden. Le Crotoy hoort niet meer tot de département du Nord of Pas-de-Calais maar tot de Somme.

De kenmerkende krijtrotsen heb je vooral in de streek van de Cap Blanc-Nez en Cap Gris-Nez en aan beide kanten van Wimereux en Boulogne sur Mer. In het gedeelte ten Oosten van Calais heb je sterkere getijden, dit is een gevolg van de trechter van het Nauw van Calais. Voorbij Calais heb je getijden zoals in België

De twee grote steden uit de regio zijn Duinkerke (met staalindustrie en hoogovens dicht bij de zee) en Boulogne sur Mer (tegenwoordig enkel nog visserij).

Door de wandelingen in de streek werd ik getroffen door de talrijke bunkers. En de bunkers hebben mijn interesse in de tweede wereldoorlog gewekt. De streek van de Nord/Pas-de-Calais heeft zwaar geleden onder de eerste en vooral de tweede wereldoorlog.

Voor mij is de streek van het noorden van Frankrijk voor altijd verbonden met vakantie. Voor mij is vakantie geen verre plek, pendeldienst naar de luchthaven, wachten in de luchthaven, wachten in het vliegtuig, wachten op de bagages, een paar daagjes verlof en opnieuw één dag verloren voor de terugreis. Voor mij is vakantie het Noorden van Frankrijk. Ik voel mij er als God in Frankrijk.

Minstens tweemaal per jaar organiseert Belgium Model Academy internationale shootings in deze streek. Iedere keer wordt er een huis in de streek verhuurd.

Het Noorden van Frankrijk was een gebied met heelwat steenkoolmijnen. Het museum van de steenkoolmijn is in Lewarde gelegen.

Op de autosnelweg hebben de fransen de gewoonte van op de middenrijstrook te rijden van zodra ze sneller rijden dan 90km/u (in praktijk dus vanaf 90.50km/u). Deze typische franse gewoonte nemen de fransen mee als ze in België rijden, en lichtsignalen en klaxonneren helpen niet (een lichte tik met je terreinwagen wel). Ze zitten vastgeroest op de middenstrook, vanaf Jabbeke tot voorbij Luik.

In België klagen de mensen over het stuk autosnelweg in Gent, waar ze maar aan 90 per uur mogen rijden. In Frankrijk hebben ze nu twee stukken autosnelweg waar er eveneens zo'n snelheidsbeperking geldt, maar niet over een kilometer, maar over 11km (in Calais) en 12km in Duinkerke. En wees maar gerust: hier ook wordt er duchtig geflitst. "Traversée urbaine" wordt er gemeld, maar de snelheidsbeperking geldt ook voor delen van de autosnelweg buiten de bebouwing. Het zou beter zijn van de brusselse ring ook een zone-90 te maken, want in tegenstelling met Frankrijk loopt de ring echt door de stad.