Deze site bevat foto's uit het buitenland, een paar foto's uit Oostende, en nu ook foto's uit de Vosseslag.

De Vosseslag is een deelgemeentje van De Haan, vroeger een socialistisch nest bestaande uit een paar lage huisjes en le Gai Séjour, maar verder niets. Eigenlijk geen reden om speciaal over dit niemandsdorp te vertellen, ware het niet dat ik er een paar jaren gewoond heb in een bungalow aan de heidelaan (de bungalow lijkt nu wel een versterkte burcht met hekkens en electronisch gestuurde poort).

In de jaren '80 wordt aan het sociaal toerisme een nieuwe elan gegeven met de bouw van Torenhof, toen een lelijk ding tussen de polders, nu nog steeds een lelijk ding, maar het valt minder op tussen de verschillende vakantiewoningen. Kwa lelijkheid valt het trouwens reuze mee in vergelijking met de mastodonten die nu langs de kust neergepoot worden. Vroeger was het terrein van Torenhof vrij toegangkelijk, nu zit er een omheining. Sociaal toerisme misschien, maar enkel voor wie poen heeft.

Tijdens de Vosseslagfeesten ben ik teruggekeerd naar het dorp. Vosseslagfeesten, dat is eigenlijk gewoon een rommelmarkt met mogelijkheid tot eten en drinken. Vroeger hadden ze dat niet op de Vosseslag, je moest naar de stad voor feest en vertier. Wel had de Vosseslag een discotheek aan de Mispelburg (afgebroken en vervangen door vakantieappartementen).

Wat eerst opvalt is de afbraak van de Gai Séjour (ongeveer 10 jaar geleden afgebroken, maar de bouwplannen stapelen zich op en leiden tot niets concreets, en dat zal niet verbeteren met de economische crisis). Ook de bekende café aan de overkant is gesloopt. Er blijven nog een paar gebouwen uit de jaren '80, maar enkel meer in het binnenland. Het veel te dure buurtwinkeltje op de driftweg is er niet meer.

Er zijn een paar faciliteiten voor de toeristen, zoals een reddingspost en een brug over de hoofdwegen (maar die waren al aanwezig in de jaren '80). Langs de driftweg heeft men een paviljoentje bijgeplaatst met een dame er in tijdens de zomermaanden, maar niemand ziet het paviljoentje tussen de struiken.

Er zijn extra parkeerplaatsen voor fietsers voorzien (vroeger dumpte je je fiets gewoon langs de berm en reed je 's avonds terug met je eigen of een andere fiets). Meer parkeerplaatsen voor fietsers betekent automatisch minder parkeerplaatsen voor auto's, en dit kan een probleem vormen voor een kustgemeente die niet berekend is op de plotse aanvoer van gemotoriseerde toeristen tijdens de warme dagen. Dit kan blijkbaar een probleem vormen voor bepaalde automobilisten die de drukte niet gewoon zijn.

Als je foto's uit de vroegere jaren vergelijkt met nu (bijvoorbeeld een kaart van de Chat Botté na de oorlog en de situatie nu), dan valt de begroeing meer op: vroeger was de streek zeer kaal: dit was een gevolg van de tweede wereldoorlog en de schaarste aan hout: alle bomen uit de kuststreek werden gerooid om als verwarming te dienen na de tweede wereldoorlog. Pas 50 jaar later is de streek weer in zijn originele staat teruggekeerd.

De bekendste figuur uit de lokale geschiedenis is Mong de Vos de standjutter. De jutters (van "jatten"=stelen) beperkten zich niet tot het vergaren van aangespoelde stukken, maar name ook mee alles wat niet vastzat of van niemand was. Alle bomen uit de streek werden zo gerooid.

Vanop de voetgangersbrug (gebouwd in de jaren '70) zie je het Zeepreventorium van De Haan. Het Medisch paviljoen is afgebroken en vervangen door laagbouw.

Foto 1 & 2 (hieronder): Zicht op het strand richting Oostende en De Haan.
De belgische kust in het algemeen is een saaie rechte zandvlakte, met nu en dan lelijke hoogbouw. Er is niets voorzien (geen standpaviljoentjes zoals in Nederland) en als het geen vakantie is of als het slecht weer is, is het doods en verlaten. Volledig verschillend met de franse of nederlandse kust. Vroeger deed ik dagelijks een wandeling van de Vosseslag tot De Haan via het strand (en terug via de bossen).