Hier een stukje geschiedenis, een toestel dat de jonge gastjes nooit gekend hebben: de semafoon. Om iemand van de centrale te contacteren om een schip te lossen, moest men een semafoonnummer opbellen. Kwam er niemand af, dan proberen met de telefoon op de kaai (binnenlijn), en als dat ook niet lukte, bellen naar een gsm nummer. Toen was het bellen naar een gsm nog bijzonder duur. De semafoondienst was een gezamelijk initiatief van Belgie en Nederland dat tot stand kwam in de jaren '60. Er werd gebruik gemaakt van 4 frekwenties in de buurt van 87.5MHz (de onderkant van de FM band). Dankzij de relatief lage frekwentie (in vergelijking met het GSM netwerk) waren er slechts 4 zenders nodig, twee voor België en twee voor Nederland. Iedere zender gebruikte afwisselend één van de frekwenties, daarom dat de ontvangst constant wisselde in sterkte. Er was éénrichtingsverkeer en de ontvanger kon de oproep niet bevestigen. Bij de eerste versie konden er 6 mogelijke kodes doorgestuurd worden, maar zonder het nummer van de oproeper (deze mogelijkheid kwam er later wel bij). De ontvanger moest zich dan naar een telefooncel begeven om zijn contactpersoon op te bellen (toen waren er langs de straten meer telefooncellen dan nachtwinkels). Omdat de positie van het semafoontoestel niet bepaald kon worden werd een oproep door de 4 zenders uitgestuurd. De uitgezonden kode kan op deze youtube filmpje beluisterd worden.

De electriciteitscentrale in Ruien werd in 1958 gebouwd en werd uitgebreid: eerst twee stroomgroepen van 60MW (die nu al lang niet meer gebruikt worden), twee groepen die met steenkool gestookt worden (130MW) en twee groepen die naast steenkool ook gestookt kunnen worden met gas (300MW). Dit was de grootste thermische centrale van het land toen die in werking was.

Het nodige koelwater kwam van de nabijgelegen Schelde. Het water werd in de koeltoren afgekoeld en weer in de Schelde gestort. In de koeltoren verdampt een deel van het warme water en zorgt zo voor de afkoeling. Het water die teruggestort wordt in de Schelde is weliswaar warmer, maar bevat ook meer zuurstof na de passage in de koeltoren, waardoor het effekt op de vissen in de Schelde eerder beperkt is.

Het is een vrij recente centrale die daarbij nog volledig vernieuwd werd. Het is de enige centrale die ik tot nu toe bezocht heb die over grote LCD panelen beschikt in de controlekamer. Maar de electriciteitsproducenten willen dat een thermische centrale snel opgestart en stilgelegd kan worden om de verbruikspieken op te vangen. Maar deze eenheden waren niet geschikt voor een dergelijke toepassing.

De electriciteitscentrale van Ruien gebruikte voornamelijk steenkool als brandstof, waaraan men biomassa kon toevoegen, vooral houtsnippers en houtafval, pitten van vruchten, enz. De meer recente eenheden konden ook met gas gestookt worden.

Om de lucht te zuiveren spuit men ammoniac in de oven na de verbranding (verwijderen van Nox of stikstofoxiden). Dit is niet nieuw: ook bij bepaalde voertuigen wordt er een kleine hoeveelheid ureum samen met de brandstof ingespoten om de uitstoot van giftige gassen te beperken (handelsmerk: adblue). Vrachtwagens en auto's volgens de Euro-6-norm hebben een aparte reservoir met adblue, het additief wordt in de catalysator ingespoten.

De aanvoer van grondstoffen gebeurt via de Schelde. Om het lossen te vergemakkelijken werd een nieuwe kade gebouwd juist voor de contrale. De centrale heeft heelwat geld ontvangen van de vlaamse regio om de installaties te vernieuwen en ze aan te passen aan de normen. De centrale werd aangepast om ook biomassa te kunnen verbranden.

Nadat Vlaanderen voor 180 miljoen euro in de installaties gepomt had, besloot Electrabel dat de centrale niet meer rendabel was en dat die stilgelegd ging worden. Het is dus niet enkel in Wallonië dat er geld in nutteloze projecten gepomt wordt. Maar ik moet wel zeggen dat ze het in Vlaanderen groots zien. 180 miljoen euro... dat is meer dan zeven miljard belgische franken! (de investeringen gebeurden gedeeltelijk ten tijden van de belgische frank). Maar helaas werden hier ook de verantwoordelijke politiekers niet gefusilleerd.

De centrale van Charleroi en van Ruien liggen dus stil en worden ontmanteld, maar de gevolgde procedure verschilt toch in enkele detailpunten. In Charleroi zijn het illegalen die de boel afbreken (en de lokate autoriteiten laten het maar begaan). In Ruien zijn het gespecialiseerde ondernemingen die de boel saneren (en ze houden rekening met de aanwezigheid van asbest in oude installaties). In Charleroi hebben de illegalen eerst het koper en andere metalen gerecupereerd, in Ruien is eerst het dak verwijderd.

In Charleroi is de site een illegale stortplaats geworden met overal vuilniszakken en rommel. De illegalen doen hun behoefte in bepaalde lokalen en het stinkt er vreselijk. In Ruien is alles proper en net: geen tags op de muren, de parking is kraaknet, er zijn geen ruiten ingeslagen, het is alsof de centrale nog in werking is.

Men komt heel veel urbexfotografen tegen in Charleroi (maar ze blijven niet lang als ze zien waar ze terechtgekomen zijn). In Ruien zie je niemand, soms een wielertoerist die langs de Schelde passeert. Het is een doodnormale, saaie vlaamse gemeente.