Het preventorium van Dolhain werd na de tweede wereldoorlog gebouwd, terwijl de meeste instellingen in het interbellum gebouwd werden. Oorspronkelijk was het bedoeld voor kinderen die een positieve tuberculine-reactie hadden, een teken dat ze in contact waren geweest met de ziekte. Op een aantal postkaarten uit die tijd zie je de obligate radiologie-apparatuur, om de eerste tekenen van de tuberculose in de longen te kunnen detecteren.

Wat later kon tuberculose goed behandeld worden en werd het centrum omgebouwd tot een revalidatiecentrum voor verzwakte kinderen. Luik was toen een industrie-stad met veel vervuilende industrie (cokesfabrieken, ovens, zware staalnijverheid en gevaarlijke grondstoffen). Kinderen uit achtergestelde buurten hadden een duidelijke groeiachterstand.

Er is een klein gebouw aan de hoofdweg en een wat groter gebouw aan de ingang van het terrein zelf. Dit was een gewoonte bij veel van deze instellingen.

De instelling zal de deuren sluiten in de jaren 1980 en er wordt niets meer gedaan met het gebouw, dat nu in private handen is. Er zijn een paar mooie postkaarten te vinden op de site Back in Time.

Er blijft niets meer over van de originele uitrusting (bedden, medische apparatuur, keuken). De grote slaapzalen met scheidingswanden waren met tegels bedekt (gemakkelijker te wassen). Veel van die schiedingsmuren zijn half-afgebroken en de onderliggende okkergele bakstenen zijn goed te zijn.

Naast het hoofdgebouw stond er ook nog een klein kasteeltje, misschien de woonplaats van de hoofdgeneesheer. Dit gebouw is afgebroken.

Het gebouw wordt tegenwoordig vooral gebruikt door airsoft spelers (je ziet overal van die kleine plastieken knikkers). Er werden extra scheidingswanden bijgebouwd (lelijke betonblokken). je kan er hopen autobanden vinden, alsook lege plastieken containers. Bepaalde ruiten werden vervangen (in het gedeelte met de betonnen muren). Het hoofdkwartier van de spelers in aan de hoofdingang te vinden, er zijn daar een paar tafels die gebouwd werden met oude paletten.

Ondanks de veranderingen die uitgevoerd werden blijft het gebouw een zekere charme hebben. De manier van bouwen is heel typisch, en men heeft bewust gekozen om er geen grijze blok van te maken, maar een sierlijk geheel met wenteltrappen en grote ramen. De zonnegaanderijen zijn natuurlijk een must voor alle instellingen die gelinkt zijn aan de tuberculosebestrijding.

Indien je het gebouw wenst te bezoeken, probeer de zondag en de feestdagen te vermijden, dan wordt er airsoft gespeeld volgens de affiches (die al een aantal jaren oud zijn).

Aan de ingang van het terrein kan je de oude brandweerwagen niet missen. Die is terug te vinden op alle urbex sites.

Het gebouw is zeer gemakkelijk bereikbaar en je kan letterlijk voor de deur parkeren. Ideaal voor de mensen die als kind in de instelling opgenomen werden in de jaren 1960 en nu hun oud gebouw opnieuw eens willen bezoeken. Er is zelfs een bushalte voor de deur (lijn Verviers - Eupen).

Het gebouw is redelijk veilig dankzij de aktiviteiten van de airsofters: veel mensen zijn hier geweest voor jou, en als je ergens doodvalt of vastzit duurt het maximaal een week voor de mensen je terugvinden. Zoals bij alle urbex aktiviteiten is er een zekere risico: ga in groep en neem een gsm mee met geladen batterij.

De weg naar het preventorium loopt over de Vesder, een rivier die ook door Verviers loopt. Er zijn een aantal mooie plaatsen in de buurt, vooral de spoorwegbrug die door de streek loopt is heel mooi.

Het sanatorium du Basil is eveneens in de provincie Luik gelegen. Daar merk je nog meer dan hier de grote ramen die naar het zuiden gericht zijn.

Uiteindelijk zijn we naar het sanatorium geweest tijdens de Internationale Shooting Days 2018 in Thimister. De beste foto's die ik in die dagen gemaakt heb, zijn op deze lokatie getrokken. Meer informatie over fotoshoots in het sanatorium van Dolhain

Ook in 2019 zijn we naar Dolhain geweest tijdens de XXV Internationale Shooting Days Sprimont 2019.