Er is ook een gasleiding die loopt van de hoogoven van Charleroi (Carsid). Hoogovens produceren grote hoeveelheden hoogovengas (koolstofmonoxyde) die gebruikt kan worden in electriciteitscentrales. Dit was zowel het geval in Esch-sur Alzette (G.H. Luxemburg) als hier in Charleroi.

Bij de sluiting van de hoogoven heeft het voortbestaan van de electriciteitscentrale geen zin meer als die de goedkope hoogovengas niet kan gebruiken.

Naast de koeltoren (aan de andere kant van de Samber) staat er een gazometer (gashouder in het nederlands) om de produktie te bufferen. De aanwezigheid van een gazometer is een goed teken dat er hoogovengas gebruikt wordt, want de produktie is niet constant.

Sindsdien wordt de fabriek beetje bij beetje afgebroken. Niet op een ordentelijke manier zoals de Forges de Clabecq, maar door illegalen die alles weghalen die nog een beetje waarde heeft. Al het koper (dat de meeste waarde heeft) is al weg, nu worden steunbalken en poutrellen weggehaald. Ik vraag mij af hoe het gebouw nog rechtblijft, nu de steunbalken weggehaald worden.

Regelmatig hoor je een luide knal: een balk of een stuk leinding valt naar beneden. De hele site is bijzonder gevaarlijk.

Het is een stortplaats, met vuilniszakken langs de wegen. De vroegere toiletten werken natuurlijk niet meer en de illegalen doen hun behoeften op de grond. Het stinkt er verschrikkelijk (gelukkig waren er nog niet veel vliegen).

Deze plaats wordt veel bezocht door urbexfotografen, die mensen worden gelokt door de mooie foto's op verschillende urbex-sites, maar ze komen allemaal van een kale reis terug: er is niets meer te zien, de gebouwe zijn letterlijk kaalgeplukt, zelfs de trappen (in metaal) zijn weggenomen. Er is niets meer te zien, geen controle-kamer, geen transormatoren, niets meer. De meeste ruimtes zijn leeg. Er komt een minibus langs om een lading metaal op tehalen. De minibus heeft moeite om de helling op te klimmen en vervuilt meer dan de volledige centrale toen die nog in werkin was.

Er zijn geen politiediensten en alles gebeurt in klaarlichte dag. De toegangsdeur wordt gewoon dichtgehouden met een stukje waterslang.

De koeltoren is gelegan aan de andere kant van de Samber en wordt ook door urbex-fotografen bezocht (hoewel er bij een koeltoren eigenlijk niet veel te zien is). Je moet een lange omweg door de faubourgs maken, maar in feite kan je de koeltoren ook bereiken via de sluizen op de Samber of via de treinsporen. Opgelet, er staat een bewakingscamera op de doorgang tussen het terrein van Electrabel en de sporen, waarschijnlijk om te vermijden dat de metaaldieven (die niet veel meer te rapen hebben) hun werkterrein zouden verplaatsen naar de sporen en het nabijgelegen rangeerstation.

Het is één van de meest treurige plekken van Belgie. Er zijn putten in de weg, de verkeerslichten lichten grijs, grijs en grijs op. De huizen zijn grauw, ze zijn niet meer geschilderd geweest sinds la Belgique Joyeuse (dat was in 1958). De winkels zien er triestig uit, zelfs de meest luxe winkels lijken op een Lidl.

Een stuk van de ring is afgesloten omdat het wegdek in slechte staat is, maar er zijn geen onderhoudswerken aan de gang. Wel zie ik regelmatig fietsers passeren via de afgesloten ring. Er is ook geen RDS indikatie dat dit stukje van de ring van Charleroi afgesloten is en mijn navigator probeert mij constant terug naar de (afgesloten) ring te leiden. Een lijdensweg.

In de stad zijn er winkels met vervallen etalages, auto's zonder nummerplaten, afval op straat, een beeld dat je meer gewoon bent als je een reportage over een derdewereldland bekijkt.

Maar het is mogelijk te wandelen langs de Samber (er is een Ravel-pad aangelegd: die paden zijn voorzien voor voetgangres en fietsers). Je kan aan de sluis nabij de electriciteitscentrale parkeren.

De sluizen van de Samber worden aangepast voor een waterkrachtcentrale. Veel energie zal deze centrale niet leveren (het debiet van de Samber is niet heel hoog), maar de centrale kan pieken in het verbruik goed opvangen: de kraan wordt enkel open gezet als het verbruik piekt. In theorie is het ook mogelijk energie op te slaan als het verbruik laag is ten opzichte van de produktie, maar de spaarbekken van de Samber is daar te klein voor.

Ik werk regelmatig met modellen en mannequins (fotoshoots, voorbereidingen, enz). De mensen uit Charleroi, da's echt het ergste. De mensen zijn meestal wel vriendelijk, maar absoluut niet presentabel. Ze kunnen zichzelf niet verkopen (en dus ook geen kleren of andere goederen promoten). Het is een zware opgave om van inwoners van Charleroi degelijke mannequins te maken.

Dit eerste bezoek was in 2016, de centrale was toen al een aantal jaren buiten dienst. Ik ben er opnieuw langsgeweest in 2022. De illegale arbeiders zijn allemaal verdwenen, en dat is maar logisch ook want er valt niets meer te stelen. De administratieve gebouwen zijn volledig leeg en in de productiehallen zie je enkel nog een paar buizen.