Geschiedenis van de televisie

Het franse systeem met 819 lijnen was een buitenbeentje in de televisiewereld. Niemand gebruikte dit systeem, en zelfs de fransen waren gedwongen om over te schakelen op 625 lijnen.

In Frankrijk heeft men gekozen voor een systeem met 819 lijnen, om zo oncompatibel mogelijk te zijn met de rest van Europa. In de naburige landen waren de televisies multistandaard om ook de franse zender te kunnen ontvangen, maar er waren geen multistandaard televisies in Frankrijk (ze waren veel te duur en te complex).

Er was dan ook een paniekreaktie toen de inwoners van Lotharingen toestellen kochten volgens de europese norm (625 lijnen) in plaats van toestellen die geschikt waren voor de franse norm. De ARD was toen al veel verder en bood een meer divers programma aan, namelijk programma's uit de verschillende Lander, terwijl er in Frankrijk maar één televisieprogramma was die in Parijs gerealiseerd werd.

De 819 norm werd gelanceerd om de eigen industrie te beschermen, maar protectionnisme is een zwaard dat aan beide kanten snijd en de meeste televisies konden niet in het buitenland worden, zoals de Teleavia P111 die verschillende designprijzen won, maar nauwelijks verkocht werd in conservatief Frankrijk.

Achteraf is men in Frankijk ook overgeschakeld op 625 lijnen voor het tweede net, terwijl het eerste net op 819 lijnen bleef werken. Televisies moesten noodgedwongen multistandaard zijn, hoewel men redelijk snel ook het eerste net simultaan op 625 lijnen uitzond. Het probleem van het 819-lijnen systeem was de grote benodigde bandbreedte waardoor er dus krachtiger uitgezonden moest worden en waardoor er geen uitbreiding van de beschikbare kanalen mogelijk was (de kanalen waren bijna dubbel zo breed en pasten niet in de europese kanaalindeling). Kleur bleek praktisch niet haalbaar in 819 lijnen.

De 819 norm bleek een zwaard te zijn die aan twee kanten sneed: het beperkte de invloed van buitenlandse zenders, maar het maakte het ook moeilijker voor Frankrijk om zijn eigen televisieprodukties aan het buitenland te verkopen. Omdat de nieuwe zendmasten noodgedwongen waren om in 625 lijnen te werken (er was anders onvoldoende bandbreedte beschikbaar) werden de franse programma's van het eerste net in 625 lijnen opgenomen, en dan omgeconverteerd naar 819 lijnen. Door de optische conversie naar 819 lijnen was het beeld in 819 lijnen merkbaar slechter dan het beeld in 625 lijnen.

Het werd dus vrij snel duidelijk dat de 819 norm geen lang leven beschoren was, maar politiek lag dat natuurlijk moeilijk. In 1961, dus 10 jaar na de lancering van de 819 norm wordt er gepleit om over te schakelen naar 625 lijnen. Het zal nog een aantal jaren duren, want er zijn talrijke gebruikers die vergoed moeten worden als hun televisietoestel plots onbruikbaar zou worden. Men blijft gewoon verder in 819 lijnen zenden, totdat het aantal klanten voldoende gedaald is.

Het franse 625 systeem was echter bewust niet compatibel met wat er reeds ingeburgerd was in de rest van Europa:

Positieve modulatie terwijl men goed wist dat dit systeem minderwaardig was ten opzichte van de overal elders gebruikte negatieve beeldmodulatie.
AM geluid, terwijl de radio FM zenders gekenmerkt waren door een hifi-kwaliteit. Stereo zou trouwens nooit mogelijk zijn via dit systeem.
SECAM kleur in plaats van PAL

Bij 625 lijnen heeft men heel snel kleur toegevoegd om mensen over te halen om over te schakelen naar het nieuwe systeem. Maar zoals bij de "lijnenoorlog" en de "modulatie-oorlog" koos Frankrijk hier ook voor een eigen systeem, het SECAM systeem (Surtout Eviter la Compatibilité Avec le Monde).

Het SECAM systeem was technisch niet slecht, maar men gebruikte FM modulatie voor het kleursignaal, waardoor er talrijke problemen waren (mengpanelen, computerbeelden, enz). Hier ook werden de uitzendingen in PAL gerealiseerd, om dan naar SECAM omgezet te worden in de zender (maar dat mocht ook niet geweten zijn). De televisiestudio's werkten allemaal met PAL materiaal, maar de burgers waren verplicht een duurdere SECAM televisie of recorder te kopen.

Toen de eerste camcorders op de markt kwamen (1980 ongeveer), waren er geen SECAM toestellen, en waren de fransen verplicht een multinorm televisie aan te kopen om hun opnames te kunnen bekijken.

De Gaulle had een hekel aan alles wat Amerikaans was (hij is zeker vergeten wie zijn land bevrijd heeft?). Frankrijk wou zijn eigen industrie beschermen (protectionisme), en was ook nogal isolationnistisch na de oorlog. Hij wou geen vreemde inmenging van onfranse televisiezenders in regio's die terug bij Frankrijk gevoegd werden (Lotharingen, Elzas en Frans Vlaanderen, waar er een grote populatie niet-fransen aanwezig was). Het is niet toevallig dat na de oorlog de eerste steunzenders in Rijsel en in Straatsburg zijn gekomen.

En zo komt het dat de fransen geen vreemde talen kennen. Ook het feit dat alle vreemde programma's na-gesynchroniseerd werden speelt een rol: de Duitsers met hun Synchronfassung hebben ook problemen omdat ze nooit in contact zijn gebracht met vreemde talen.

Publicités - Reklame