Ascii art
Bulletin Board operatoren realiseerden logos met letters, in een tijd dat fotografische bestanden nog niet bestonden. De BBS toepassingen draaienden nog onder DOS.
Fidonet logo Belgacom Skynet

Bedrijven gebruikten de modem om een verbinding te maken met de server van de onderneming. Bankkantoren verwerken de rekeninguitreksels lokaal, en sturen die dan 's nachts door naar de hoofdzetel, enz.

Individuele gebruikers maakten een verbinding met een bulletin board, dat was een computer waarop speciale software draaide. Je kon beeldjes en software downloaden, berichten sturen naar andere gebruikers van de BBS, forums raadplegen en berichten plaatsen. Alles was mooi in folders gerangschikt, zodat je snel kon vinden wat je nodig had. Sommige systemen waren gratis, voor andere moest je betalen. Bepaalde BBSsen werden gebruikt om drivers te downloaden en fabrikanten hadden soms een eigen BBS om nieuwe drivers voor hun toestellen beschikbaar te stellen. Ook winkelketens (zoals Roels waar ik heel lang in de tijd voor gewerkt heb) hadden een eigen BBS. Dat was eigenlijk de prille voorloper van de internet site.

Manueel of automatisch (bijvoorbeeld 's nachts) werd er dan een verbinding gelegd met de BBS waarop fidonet software draaide om de transacties af te handelen: doorsturen van antwoorden, controleren op nieuw mail, nieuwe berichten van forums waarop men geabonnerd was downloaden, enz. De bestanden waren op voorhand gecomprimeerd en werden automatisch uitgepakt nadat de verbinding verbroken werd.

Fidonet was een compleet netwerk met een aantal vaste regels, waardoor je ook berichten kon sturen naar gebruikers aan de andere kant van de wereld. Het is echter een "store-and-forward" systeem, waardoor je bericht naar een correspondent in Australie via een aantal tussenstations moest passeren, stations die bijvoorbeeld slechts om de zoveel uren online gingen om berichten uit te wisselen. Een antwoord uit Australie of Amerika kon je dus pas verwachten na 48 uur.

Een kenmerk van fidonet waren de nodelist, een lijst van de gebruikers. Met deze lijst kon de software bepalen hoe een bericht geforwarded moest worden. De nodelist werd ook regelmatig bijgewerkt via updates. Email hette toen netmail, en bijlagen waren toen ook al mogelijk. Echomail was de benaming van de forumberichten. Een andere mogelijkheid van fidonet was het aanvragen van files door middel van een netmail bericht, zo kon je bestanden binnenhalen van een andere BBS.

De points waren de gebruikers van de BBS. Het waren private gegevens die niet op de netlist van fidonet verschenen: het "point" gedeelte van de address werd op BBS niveau verwerkt.

De adressering van een gebruiker was zone:net/node.point, bijvoorbeeld 2:120/154.5. De "zone" was het continent, "net" meestal het land, "node" de BBS en "point" de gebruiker van de BBS.

Omdat de software gestandardiseerd was, was het mogelijk alternatieven op fidonet op te starten. Deze alternatieven werkten meestal enkel in een bepaalde regio (om de telefoonkosten tussen de systemen te beperken) en waren voorzien voor specifieke toepassingen. Er was bijvoorbeeld een gay/lesbian versie van Fidonet.

Fidonet is blijven bestaan samen met het "internet", dat in het begin enkel gebruikt werd door grote bedrijven, universiteiten, en dergelijke. Het was mogelijk om berichten uit te wisselen tussen fidonet en internet gebruikers.

• Internet naar fidonet was bijvoorbeeld name.surname@pXX.nXXX.rXXX.zX.fidonet.org,
• voor fidonet naar internet stuurde men het bericht naar een gateway bij de BBS waar men gebruiker was, met als eerste lijn van het bericht een To: name.surname@domain.com.

Men moest inbellen via een gewone modem en de baudrate was beperkt tot 56k. Wegens de hoge kost van een telefoongesprek (zelfs lokaal), had ieder stad ook een internetcafé, waar je per uur kon surfen voor een redelijke prijs. Het inbellen heette dial up en de telefoonlijn was bezet tijdens de volledige surfsessie. Als iemand anders in huis de lijn opnam, dan was de kans groot dat de verbinding verbroken werd. Je download van de nieuwe versie van Netscape (die maar om de twee minuten crashte) mocht je weer vanaf nul beginnen. Het downloaden van Netscape (3MB) duurde ongeveer 10 minuten als alles goed ging. Ja, floppies waren traag, maar het internet was nog trager! (en is het nog meer, aangezien gewone internet pagina's zwaarder en zwaarder worden: een gewone pagina is tegenwoordig 150kb groot (enkel de tekstinhoud met trackers, javascript, css, advertenties,...)).