| Een hybride versterker is een versterker uitgerust met zowel buizen als transistoren in de signaalweg. |
-
Ik heb ooit een kleine hybride versterker moeten realiseren. Ik beschikte over een kleine mono-versterker van een platenspeler uitgerust met een enkele ECL82. De platenspelers waren toen uitgerust met een kristal opnemer die een signaal van 500mV leverden. De versterker moest omgebouwd worden naar een microfoonversterker. Een vermogen van een paar watt was ruim voldoende, de bedoeling was de stem van een spreker in een lokaal naar een ander lokaal in het gebouw over te brengen.
Waarom niet een versterker bouwen met een paar IC's? Er was reeds een complete versterker in een kast met luidspreker beschikbaar. Het enige wat extra nodig was, was een voortrap om het microfoonsignaal te versterken. De vermogensbandbreedte van de versterker werd eerst beperkt. Het is niet nodig de laagste tonen te versterken voor spraaktoepassingen. De beperking van de bandbreedte (die reeds origineel aanwezig was in het buisgedeelte) werd gerealiseerd door koppelcondensatoren van relatief lage waarde te gebruiken. Door alle koppelcondensatoren tesamen was de onderkant van de bandbreedte beperkt op ongeveer 80Hz. De bovengrens werd gerealiseerd door een kleine condensator tussen de anode van de eindtrap en het rooster (de originele waarde werd verhoogd van 47pF naar 100pF) en een kleine condensator over de transistorvoortrap. De transistor is een BC149C, een low noise transistor die speciaal voorzien is voor dergelijke toepassingen. De voorversterker werkt met een phantom-voeding via de microfoonkabel. De behuizing voor de transistorvoorversterker is bijzonder klein en wordt op het statief zelf gemonteerd, met twee aansluitbussen: één voor de microfoonkabel en één voor de lange kabel naar de versterker. Het signaal in de microfoonkabel aan de uitgang van de voorversterker is relatief laagohmig en van hoge amplitude, waardoor de kabel lang kan zijn zonder noemenswaardige verliezen in de kabel. De versterker werd wat aangepast, de voedingselko van 100µF werd vervangen door één van 220µF. De versterker werd ook wat gewijzigt, met een tegenkoppeling op de outputpenthode (weerstand van 270kΩ). De versterking was anders te hoog, en de beste manier om die naar beneden te halen was door middel van een lichte tegenkoppeling. De spanning op de cathode van de eindtrap bedraagt ongeveer 12V met een stroom van 25mA. Deze spanning kan gerust gebruikt worden om de voortrap te voeden, die heeft genoeg aan een stroom van 500µA. Dit systeem is eenvoudiger (slechts één weerstand en één condensator) dan de gloeispanning te gelijkrichten en te verdubbelen.
Instellingen van de pentode ECL82: |
Publicités - Reklame