Buizenversterkers
Lijst vermogenspentodes
Pentodes

Dit is een korte lijst van de voornaamste pentodes die in eindtrappen van versterkers gebruikt werden. De lijst bevat zowel historische pentodes die nu niet meer te vinden zijn, als recente buizen die gebouwd werden gebaseerd op de originele specificaties.

Schakelingen met een aantal van de hier besproken buizen kan je terugvinden op de indexpagina buistypes voor audio eindtrappen.

-

-

Enkelvoudige pentodes met miniatuur of noval buisvoet (B7G of B9A)
De miniatuur buisvoet werd vooral in de Verenigde Staten en Engeland gebruikt, in Europa gebruikte men bijna uitsluitend het noval buisvoet voor alle toepassingen wat een duidelijke besparing betekende (de buizen waren gemakkelijker te fabriceren met minder grondstoffen en er was maar één buisvoet nodig).

De meest bekende buis uit die groep is de EL84.

Combi buizen (enkel noval buisvoet)
Met een noval buisvoet kon men ook een triode bijplaatsen, waardoor men een volledige versterker kon bouwen met slechts één buis.

De meest bekende buis uit die groep (voor audiotoepassingen) is de ECL86.

Vermogensbuizen met octal buisvoet (IO)
De meeste vermogensbuizen hebben een octal buisvoet. Veel buizen zijn pen-compatibel (EL34, KT77, EL509S,...) maar dit betekent niet dat de buizen zomaar door elkaar gebruikt kunnen worden.

De meest bekende buis uit die groep is de EL34.

Vermogensbuizen met magnoval buisvoet (B9D)
De magnoval buisvoet werd oorspronkelijk niet ontworpen voor audiotoepassingen, maar uiteindelijk zijn er wel enkele buizen specifiek voor audiotoepassingen gemaakt. Vanwege hun uitstekende eigenschappen werden lijneindtrap buizen ook in audiotoepassingen gebruikt.

De meest bekende buis uit die reeks is de PL504.

Buizen met andere aansluitingen

Transcontinental (P8A)
Een buisvoet die voor de tweede wereldoorlog gebruikt werd. Het voet lijkt op de octal, maar met contacten aan de zijkant. Dit was de eerste gestandardiseerde buisvoet en de radio's uit die tijd hadden doorgaans dergelijke buizen.

EL51

Een buis met een zeer hoog vermogen, gebruikt in public address toepassingen.

Loctal (B8G en B9G)
Dit buistype werd voor en tijdens de tweede wereldoorlog gebruikt, de bekendste buis is de EF50 die goede hoogfrekwente eigenschappen had. De opvolgers waren de EF42 (rimlock) en EF80 (noval).


EL41
Rimlock (B8A)
Een buisvoet die in gebruik werd genomen na de tweede wereldoorlog, ter vervanging van de loctal buizen. Dit buistype werd enkel in Europa gebruikt tot in de jaren 1950. De rimlock werd op zijn beurt snel vervangen door de noval buisvoet.

EL41

Een veel gebruikte buis in radio's na de tweede wereldoorlog. Va = 250V, Vg1 = -1V, Ia = 36mA, Ra = 7kΩ Pout = 4.5W (d = 11.5%), Vin = 4.0V. Anodedissipatie 9W (12W voor zijn opvolger, de EL84). De EL41 heeft een hogere versterking dan de EL84 en ontwerpen met EL41 in balansconfiguratie bleken niet 100% stabiel te zijn.

Y10A
Een buisvoet die enkel in Duitsland gebruikt werd.

EL156

Een zeldzame buis die door Telefunken gemaakt werd na de tweede wereldoorlog. De buis werd in studio toepassingen gebruikt en had bijzondere eigenschappen.

Er werden ook 100 (!) buizen gemaakt met een magnovalvoet. Deze buizen zijn nu een fortuin waard.

Decal (B10B)
Een buisvoet die op de noval lijkt, maar met 10 aansluitingen, gebruikt voor bepaalde televisiebuizen.

PFL200

een combi-buis met pentode (voorversterker) en beam tetrode (eindtrap), gebruikt als video-eindtrap in televisies. De L-tetrode kon de beeldbuis aansturen (2.2kΩ velastingsweerstand, 100Vpp met een ingangssignaal van 3.6V (versterking: 28×).

Voortrap (F): Va, Vg2: 150V, Vg1: -2.3V, Ia: 10mA, Ig2: 3mA, S: 8.5mA/V, Pa: 1.5W
Eindtrap (P): Va, Vg2: 170V, Vg1: -2.6V, Ia: 30mA, Ig2: 6.5mA, S: 21mA/V, Pa: 5W

Publicités - Reklame

-