Enkelvoudige pentodes met miniatuur buisvoet (B7G)

De miniatuur buisvoet werd vooral in de Verenigde Staten en Engeland gebruikt.

De meest bekende buis uit die groep is de EL90.

Enkelvoudige pentodes met noval buisvoet (B9A)

Dit is de meest gebruikte buisvoet in Europa voor alle laag- en middenvermogen buizen. Het betekent een duidelijke besparing: de buizen waren gemakkelijker te fabriceren (dan de octal buizen) met minder grondstoffen en er was maar één buisvoet nodig voor nagenoeg alle buizen in een televisie.

De meest bekende buis uit die groep is de EL84, maar er zijn andere buizen die ook interessante eigenschappen hebben.

Combi buizen (enkel noval buisvoet)

Met een noval buisvoet kon men ook een triode bijplaatsen, waardoor men een volledige versterker kon bouwen met slechts één buis.

De meest bekende buis uit die groep (voor audiotoepassingen) is de ECL86.

Vermogensbuizen met octal buisvoet (IO: International Octal)

De meeste vermogensbuizen hebben een octal buisvoet. Veel buizen zijn pen-compatibel (EL34, KT77, EL509S,...) maar dit betekent niet dat de buizen zomaar door elkaar gebruikt kunnen worden.

De octal buisvoet was de standaard buisvoet in Amerika, die voor nagenoeg alle buizen gebruikt werd (ook voorversterkerbuizen). Nadien is men overgestapt op noval voor buizen met een lager vermogen.

De meest bekende buis uit die groep is de EL34.

Vermogensbuizen met magnoval buisvoet (B9D)

De magnoval buisvoet werd oorspronkelijk niet ontworpen voor audiotoepassingen, maar uiteindelijk zijn er wel enkele buizen specifiek voor audiotoepassingen gemaakt. Vanwege hun uitstekende eigenschappen werden lijneindtrap buizen ook in audiotoepassingen gebruikt.

De meest bekende buis uit die reeks is de PL504.

Buizen met andere aansluitingen

Transcontinental (P8A)

Een buisvoet die voor de tweede wereldoorlog gebruikt werd. Het voet lijkt op de octal, maar met contacten aan de zijkant. Dit was de eerste gestandardiseerde buisvoet en de radio's uit die tijd hadden doorgaans dergelijke buizen. De meest gebruikte buisvoet heeft 8 aansluitingen, maar er bestaat ook een buisvoet met 5 aansluitingen.

EL51	Een buis met een zeer hoog vermogen, gebruikt in public address toepassingen.

American 5 pins

Wat de tijdslijn betreft komt dit formaat overeen met het Europees transcontinental buisvoet. Het formaat wordt tegenwoordig niet meer gebruikt.

807	De enige buis van betekenis met dit formaat is de 807 die gebruikt werd voor public address toepassingen en als modulator of zendbuis in radiozenders.

Loctal (B8G en B9G)

Dit buistype werd voor en tijdens de tweede wereldoorlog gebruikt, de bekendste buis is de EF50 die goede hoogfrekwente eigenschappen had. De opvolgers waren de EF42 (rimlock) en EF80 (noval).

EL41

Rimlock (B8A)

Een buisvoet die in gebruik werd genomen na de tweede wereldoorlog, ter vervanging van de loctal buizen. Dit buistype werd enkel in Europa gebruikt tot in de jaren 1950. De rimlock werd op zijn beurt snel vervangen door de noval buisvoet.

EL41

Een veel gebruikte buis in radio's na de tweede wereldoorlog. Va = 250V, Vg1 = -1V, Ia = 36mA, Ra = 7kΩ Pout = 4.5W (d = 11.5%), Vin = 4.0V. Anodedissipatie 9W (12W voor zijn opvolger, de EL84). De EL41 heeft een hogere versterking dan de EL84 en ontwerpen met EL41 in balansconfiguratie bleken niet 100% stabiel te zijn.

Y10A

Een buisvoet die enkel in Duitsland gebruikt werd.

EL156

Een zeldzame buis die door Telefunken gemaakt werd na de tweede wereldoorlog. De buis werd in studio toepassingen gebruikt en had bijzondere eigenschappen.

Er werden ook 100 (!) buizen gemaakt met een magnovalvoet. Deze buizen zijn nu een fortuin waard.

Decal (B10B)

Een buisvoet die op de noval lijkt, maar met 10 aansluitingen, gebruikt voor bepaalde televisiebuizen.

PFL200

Een combi-buis met pentode (voorversterker) en beam tetrode (eindtrap), gebruikt als video-eindtrap in televisies. De L-tetrode kon de beeldbuis aansturen (2.2kΩ belastingsweerstand, 100Vpp met een ingangssignaal van 3.6V (versterking: 28×).

Voortrap (F): Va, Vg2: 150V, Vg1: -2.3V, Ia: 10mA, Ig2: 3mA, S: 8.5mA/V, Pa: 1.5W
Eindtrap (P): Va, Vg2: 170V, Vg1: -2.6V, Ia: 30mA, Ig2: 6.5mA, S: 21mA/V, Pa: 5W

Duodecar (B12C)

Ook compactron buisvoet genoemd, enkel in de Verenigde Staten gebruikt. De buisvoet is even groot als die van de magnoval, maar heeft 12 pennen. Zowel gebruikt voor combi-buizen ald voor vermogensbuizen ("sweep tubes").

Niet verwarren met duo-decal buisvoet die gebruikt werd voor buisvoeten van cathodestraalbuizen.

6JN6

Lijneindtrap van zwart-wit televisies, kan ook als audio versterkerbuis gebruikt worden. Er is een voorbeeld via de link. Maximale anodedissipatie: 17.5W, maximale cathodestroom: 175mA, piek cathodestroom: 550mA.

Novar (B9E)

Buisvoet vergelijkbaar met magnoval, maar niet compatibel (de pennetjes zijn dunner).
De novar buisvoet mag je ook niet verwarren met de meer bekende noval buisvoet.
Enkel in de Verenigde Staten gebruikt.