|
De Williamson versterker kan aangezien worden als de standaard versterker van zodra een wat hoger vermogen (en een lage vervorming) nodig is. Het probleem situeert zich in de fasedraaier die de eindtrappen moet aansturen.
- Een cathodyne heeft een goede gelijkloop tussen beide uitgangen, maar kan slechts een spanningszwaai van 10V effectief leveren, en dit is te weinig voor de meeste vermogensbuizen.
- Een long tail schakeling heeft een grotere spanningszwaai, maar de gelijkloop tussen de twee uitgangen is slechter.
Door beide trappen te combineren heeft men de voordelen van beide schakelingen.
- Originele Williamson versterker
- Om de eigenschappen van de toen bestaande versterkers te verbeteren (hoger vermogen en minder vervormingen) moest men een schakeling ontwerpen met een voldoende hoge versterking om een sterke tegenkoppeling mogelijk te maken. Dit is de Williamson versterker, gebaseerd op een bestaand ontwerp, maar met een extra trap om het verlies aan versterking te compenseren.
- De Williamson fase omkeertrap
- De Williamson fase omkeertrap bestaat uit een cathodyne gevolgd door een long tail schakeling (Schmitt omkeertrap). Men heeft zo de voordelen van beide systemen: de goede gelijkloop van de cathodyne en de hoge sweep van de long tail. Door een extra versterkertrap bij te plaatsen na de cathodyne is de versterking hoger.
Door gebruik te maken van een dubbele triode na de fase omkeertrap kan men de eindtrappen aansturen in classe AB2 (waarbij er soms stroom door het stuurrooster van de eindtrap loopt) door de drivertriodes te voeden met een negatieve spanning op de cathode. Daardoor kan men een hoger vermogen uit de eindtrappen halen. Dit zijn verschillende versterkers die in classe AB2 werken.
- Eigen ontwerp
- Enkele eigen ontwerpen, gebaseerd op de Williamson schakeling, maar met PL504 en PL519 buizen. Deze versterkers zijn gebouwd eind jaren 1990. De laatste versie van de schakeling staat rechts. Naast een globale tegenkoppeling heeft de versterker ook een lokale tegenkoppeling van de eindtrap naar de drivertrap (de meeste vervormingen treden hier op). Door de vervorming lokaal te compenseren moet de globale tegenkoppeling minder sterk werken en is de versterker meer stabiel.
De Williamsonversterker heeft een balanseindtrap (push pull). Deze schakeling wordt op volgende bladzijden uitgelegd:
|
