Het werkpunt wordt eventueel bijgeregeld door een extra roostervoorspanning om de laagst mogelijke vervorming te krijgen (THD). De spanning over de cathode bedraagt 14 à 16V.

Het signaal op de oscilloscoop is afgenomen tussen massa en anode met een 10:1 probe en een DC instelling (eerste en tweede beeld). We meten dus de echte spanning over de anode.

Bij het eerste skoopbeeld zien we een plateau onderaan, een teken dat de buis zijn limiet bereikt heeft. De anodespanning bedraagt hier 30V, en het is duidelijk dat de buis niet lager kan gaan. Dit is zijn saturatiespanning.

Op het stuurrooster zetten we een negatieve spanning van -3V om de buis in zogenaamde "low loading" te laten werken. De cathodespanning gaat van 16.3V naar 14.2V, dit is het tweede beeld. Dit is ongeveer het beste wat er te bereiken is. De stuurspanning op het rooster bedraagt 5Vrms. De spanningszwaai op de anode is 508V top-top, dus 180Vrms (een µ van 35, de spanningsversterking hangt echter sterk af van de belastingsweerstand).

Op het derde beeld hebben we de spanning aan de secundaire wikkeling, met een belastingsweerstand van 12Ω. We hebben een rms-spanning van 6V, dus een vermogen van precis 3W. Meer moet je niet vragen, de vervorming stijgt exponentieel.

We hebben een anodedissipatie in de buis van precies 10W, het vermogen kan nooit boven de 5W komen, en als we daarbij ook nog vragen dat het signaal proper is komen we niet boven de 3.5W.

De testen zijn natuurlijk gebeurd zonder tegenkoppeling om de problemen met de lineariteit beter te laten uitkomen. Puristen willen niet horen van tegenkoppeling, maar als je de vorm van de sinus bekijkt, dan merk je dat een tegenkoppeling wel op zijn plaats is. Een tegenkoppeling heb je in ieder geval nodig als je een vermogen van 3W of meer wenst.

Het derde beeld is het typische signaal van een volledig uitgestuurde lampenradio en we hebben ook de typische klank van de lampenradio: zeer zwakke demping met rommelige bassen en intermodulatie met onduidelijke klanken. Je riekt zo de toebak van bonpapa. Met een beetje tegenkoppeling en luchtverfrisser lossen we dat zo op (10dB is voldoende om de sinusvorm te corrigeren).

Als je de site leest dan zal je merken dat ik geen voorstander ben van een single ended schakeling (SE wordt ook gebruikt voor "small efficiency").

Als je toch een single ended versterker wilt bouwen, ga dan voor een SRPP schakeling waar de last over twee buizen gespreid wordt en de ene buis de asymmetrie van de andere buis vermindert. Je kan de twee buizen met een hogere stroom laten werken zonder risico dat de anodedissipatie overschreden wordt.

Een andere mogelijkheid is te werken met een parafeed schakeling, dit is een schakeling waar we de funktie van de outputtransformator in tweeën splitsen. Omdat de schakeling beter lijkt te werken heb ik er een volledige schakeling van gemaakt.

En de SE schakeling dan?

Die laat ik in m'n lampenradio zitten!